This is page bt_b0678. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
MELTUNG - MENNISC-NESS
meltung, e; f. Melting (of food), digestion :-- Ðara metta meltung, L. M. 2, 17; Lchdm. ii. 198, 3. Hió næfþ góde meltunge it (the stomach of a watery nature) hath not good digestion, 2, 27; Lchdm. ii. 220, 27. v. un-meltung. melu, melo, mela, meolu, mealu, wes; n. Meal, flour :-- Melu oððe offrung odor, Ælfc. Gr. 9, 21; Som. 10, 32: farina, Wrt. Voc. i. 83, 17: ii. 38, 70. Swá swá mon melo (Cott. MS. meolo) sift, ðæt melo (meolo) þurhcrýpþ æ-acute;lc þyrel, Bt. 34, 11; Fox 152, 2. Ðæt mela biþ gód, L. M. 1, 38; Lchdm. ii. 94, 2. Genim hwæ-acute;tenes meluwes smedman, L. M. 1, 61; Lchdm. ii. 134, 4. Melwes (Lind. mælo) farinæ, Mt. Kmbl. 13, 33. Melues similæ, Lev. 6, 20. Melewes smedma simila, 83, 65. Melewes polline, mealewes farinæ, Hpt. Gl. 497, 36. 37. Ðrittig mittan clæ-acute;nes melowes (fine flour) and sixtig mittan óðres melowes, Homl. Th. ii. 576; 32. Meolwes, Chart. Th. 40, 10. Pollis smedma, pollinis of melowe, Ælfc. Gr. 9, 28; Som. 11, 48. Windlas mid meluwe canistra farina, Gen. 40, 16. Of rigenum melwe, L. M. 2, 32; Lchdm. ii. 236, 9. Genim beren mela gód, L. M. 1, 5; Lchdm. ii. 50, 3. Beren meala, Lchdm. iii. 8, 15. [Icel. mjöl: O. H. Ger. melo farina, polenta, pulvis: Ger. mehl.] v. ed-melu. melu-gescot, es; n. A contribution or payment made in meal :-- Hwílum weaxgescot, hwílum mealtgescot, hwílum melagescot, Wulfst. 171, 2 note. [Cf. Icel. mjöl-skuld rent to be paid in meal.] melu-hús, es; n. A house in which to keep meal :-- Mealehús farinale, Wrt. Voc. i. 58, 41. men in nim sealtes, þrý men take of salt three parts, L. M. 1, 50; Lchdm. ii. 124, 4. [Cockayne compares the word with Swedish mån apart.] mend-líc (?); adj. Moderate, small :-- Tó medmyclum (MS. C. mendlícum) fæce ad modicum, Bd. 2, 13; S. 516, 21. mene, myne, es; m. A necklace, an ornament :-- Maenoe crepundia, Wrt. Voc. ii. 105, 44. Mene lunules, 71, 1. Myne crepundium i. monile gutturis, 136, 68. Myne vel sweorbéh monile vel serpentinum, i. 40, 50: 74, 58. Ðes myne hoc monile, Ælfc. Gr. 9, 2; Som. 8, 28. Brósinga mene, Beo. Th. 2403; B. 1199. (v. Grmm. D. M. 283.) Menas monilia, Wrt. Voc. i. 16, 60: crepundia, ornamenta, monilia, Hpt. Gl. 419, 30: 517, 29. Mynas, 481, 43: lunulas, 458, 30. Menum monilibus, 434, 71. Mynum lunulis, Wrt. Voc. ii. 49, 71. [O. Sax. hals-meni: Icel. men; n. a necklace: O. H. Ger. menni; pl. monilia.] v. heals-mene. menen, mennen, minnen, es ; n. A female servant, bondwoman, handmaid :-- Án menen &l-bar; þeówæ ancilla, Mt. Kmbl. Rush. 26, 69: vernacula, Wrt. Voc. ii. 123, 37. Mennen ancilla, 2, 39. Sunu menenes ðínes filius ancillæ tuæ, Ps. Surt. 115, 16: 122, 2. Minenes, p. 200, 6. Be ceorles mennenes niédhæ-acute;mede. Gif mon ceorles mennen tó nédhæ-acute;mde geþreáteþ, L. Alf. pol. 25; Th. i. 78. 11-12: Cd. 103 ; Th. 136, 14; Gen. 2258: 97; Th. 128, 13; Gen. 2126. Ðeáh hwá bebycgge his dóhtor on þeówenne ne síe hió ealles swá þeówu swá óðru mennen is, L. Alf. 12; Th. i. 46, 13. CCL ðara monna, esna and mennena (servos et ancillas), Bd. 4, 13; S. 583, 20. [Cf. Icel. man; n. a bondman or bondwoman: O. H. Ger. mana-houpit = a servant; v. Grmm. R. A. 301.] v, drunc-, mere-, þeów-menen (-mennen). menen-líc ( = ?), myniend-líc hortandus, ammonendus, Hpt. Gl. 485, 64. mene-scilling, es; m. A coin worn as an ornament :-- Menescillingas lunules, Ep. Gl. 13 b, 37: Wrt. Voc. ii. 113, 15. Mynescillingas, 49, 72. mengan, mængan, mencgan; p. de. I. to mix, mingle, combine :-- Ic menge mango(?), Wrt. Voc. ii. 58, 42. Mengio, 113, 59: Epl. Gl. 156, 36. Mænge margo (mango?), Wrt. Voc. ii. 58, 48. Menget confundit, 105, 11. Ic mínne drinc mengde wið teárum potum meum cum fletu temperabam, Ps. Th. 101, 7. Ðú wið fýre foldan mengdest, Bt. Met. Fox 20, 223; Met. 20, 112. Ðara blód Pilatus mengde (miscuit) mid hyra offrungum, Lk. Skt. 13, 1. Ðonne wé medelcwidas mengdon when we conversed, Salm. Kmbl. 865; Sal. 432. Hí hí wið mánfullum megndan þeóde commisti sunt inter gentes, Ps. Th. 105, 26. Hí mínne mete mengde wið geallan, 68, 22. Meng ða blisse wið ða unrótnesse, Prov. Kmbl. 71. Fífleáfon seáw mencg (mængc, MS. B) tó wíne, Herb. 3, 6; Lchdnl. i. 88, 112. Menge mon wið áseowen hunig, L. M. 2, 26; Lchdm. ii. 220, 10. Nánne wæ-acute;tan hí ne cúþon wið hunige mengan, Bt. 15; Fox 48, 10. Mengan, Bt. Met. Fox 8, 48; Met. 8, 22. Mengan lyge wið sóðe, Elen. Kmbl. 612; El. 306. Of sexual intercourse :-- Is eác bewered ðæt mon hine menge wið his bróðor wífe cum cognata misceat prohibitum est, Bd. 1, 27; S. 491, 16, 10. II. intrans :-- Hát and ceald hwílum mencgaþ, Cd. 216; Th. 273, 6; Sat. 132. III. to mingle together, stir up, disturb :-- Mengan merestreámas, Exon. 123 b; Th. 475, 3; Bo. 42. Meregrundas mengan, Beo. Th. 2903; B. 1449. [Cf. his mod him gon mengen, Laym. 3407: wraþþe meinþ þe heorte blod, O. and N. 945. Prompt. Parv. mengyn misceo: O. Sax. O. L. Ger. mengian: O. Frs. mengia: O. H. Ger. chi-menghid; pp.: Ger. mengen.] v. ge-, geond-mengan. mengung, mencgung, e; f. Mixture, preparation, composition :-- Mencingc confectio, Hpt. Gl. 250, 30. [Prompt. Parv. mengynge mixtura, commixtio.] v. ge-mengung. menian, menig. v. mynian, manig. menigdu; f. A multitude, a body of people :-- Menigdu manum, Wrt. Voc. ii. 58, 26. [O. H. Ger. managoti; f. manus.] menigu, mengu, menigeo; indecl.: also gen. e; f. A many, multitude, crowd, great number :-- Seó menigu ðara freónda, Bt. 29, 2; Fox 106, 6. Menigo, Andr. Kmbl. 898; An. 449. Menego, Cd. 214; Th. 270, 1; Sat. 83. Menigeo (MS. A. mænigeo) turba, Mk. Skt. 2, 13. Mænigeo (MS. A. mænio), Mt. Kmbl. 9, 8. Mænegeo, Cd. 121; Th. 156, 14; Gen. 2588. Mengu, Elen. Kmbl. 450; El. 225. Mengeo, Cd. 80; Th. 100, 13; Gen. 1663. Mengio, Bt. 14, 1; Fox 42, 20. Menio, Cd. 223; Th. 294, 25; Sat. 476. Mænieo, 173; Th. 216, 12; Dan. 5. Ðære menigo þeáw, Andr. Kmbl. 354; An. 177. Menego, Cd. 220; Th. 284, 14; Sat. 321. On menigeo in multitudine, Ps. Th. 65, 2. Mænigeo, 68, 13. Mid manigeo, Rood Kmbl. 300; Kr. 151. From mengu a multitudine, Ps. Surt. 63, 3: Exon. 66 b; Th. 245, 16; Jul. 45. Mid mengo, Elen. Kmbl. 754; El. 377. For ðære meniu, Gen. 16, 10. For ðære miclan menige, Ors. 3, 9; Swt. 124, 36. Of menge wetra de multitudine aquarum, Ps. Surt. 17, 17. For ðære mænige, Rood Kmbl. 221; Kr. 112: Bt. Met. Fox 26, 121; Met. 26, 61. Ic álýse ealle ða menigo, Andr. Kmbl. 201; An. 101. Menigeo (MS. A. mænio) turbam, Mt. Kmbl. 9, 25. Mænegu (Rush. mengu), 15, 33. Mænego, Cd. 91; Th. 116, 7; Gen. 1932. Manegu, Hy. 10, 8; Hy. Grn. ii. 293, 8. Mengu multitudinem, Ps. Surt. 9, 25. Mengo, Exon. 128 b; Th. 493, 12; Rä. 81, 29. Mengeo, Cd. 83; Th. 103, 30; Gen. 1726. Meniu exercitum, Wrt. Voc. ii. 106, 46. God ða miclan Pharones menge gelytlode, Ors. 1, 7; Swt. 38, 27: Cd. 56; Th. 69, 8 ; Gen. 1132. Cómon menigu (MS. A. menigu: Lind. menigo) conveniunt turbæ, Mk. Skt. 10, 1. Ða menigeo (MS. A. mænio: B. mænigeo: Rush. menigu: Lind. menigo) turbæ, Mt. Kmbl. 12, 23. Forlæ-acute;t ðás mænegeo (MS. A. mænygeo: B. mænegu: Rush. mengu) demitte turbas, 14, 15. Ða eargan mengo fugaces turmas, Wrt. Voc. ii. 151, 48. [Goth. managei: O. Sax. O. L. Ger. menegí, menigí: O. Frs. mení: O. H. Ger. managí, manegí, menigí multitudo, turba, legio, caterva: Ger. menge.] v. mann-menigu. menisc, men-lufigende, mennen. v. mennisc, menn-lufigende, menen. mennisc; adj. Human :-- Nán mennisc man no human being, Bt. 33, 2; Fox 122, 15. Ne gegrípe eów næ-acute;fre nán costung búton menniscu tentatio vos non apprehendat, nisi humana, Past. 11, 5; Swt. 71, 12. Ðus mæ-acute;rsode se mennisca Crist his heofenlícan Fæder, Homl. Th. ii. 362, 11. Ðá getreówde hé in godcundre fultom ðæ-acute;r se mennesca wan wæs, Bd. 2, 7; S. 509, 23. Anginn menniscre álýsednysse ... intinga mennisces forwyrdes, Homl. Th. i. 194, 27-30. Mennisce handa hit ne mihton tówurpan, Homl. Th. ii. 510, 13. Hæleþa forlor, menniscra morþ, Cd. 33; Th. 45, 5; Gen. 722. [Goth. mannisks: O. Sax. mennisk, mannisk: O. Frs. mannisk: Icel. mennskr: O. H. Ger. mennisc.] mennisc, es; n. Men, people :-- Ðis is ðæt mennisc ðe ealle míne dæ-acute;da mid heora wordum onwendan, Blickl. Homl. 175, 24. Ðonne eówre wærgaþ mennisc when men curse you, Mt. Kmbl. Rush. 5, 11. Gif ðæ-acute;r óðer mennisc borh síe if other people be surety, L. Alf. pol. 1; Th. i. 60, 19. Ðá wearþ micel mennisc geweaxen then men began to multiply, Homl. Th. i. 20, 21. Ðæ-acute;r wæs mycel mennisc tóweard there was a great multitude of people coming, 182, 5. Ðeáh eal mennisc wæ-acute;re gegaderod though all men were gathered together, 26, 26. Ðære þeóde mennisc swá wlitig wæ-acute;re the men of that nation were so beautiful, ii. 120, 22. Ðæt ðú ne nyme wíf mínum suna of ðisum menisce (de filiabus Chananæorum), Gen. 24, 3. Josue ofslóh eall ðæt mennisc ðe on muntum wunode (omnem terram montanam), Jos. 10, 40: Thw. 161, 37. Ácwealde ðæt earme mennisc, Homl. Th. ii. 474, 7. [Cf. O. H. Ger. mannisco, mennisco homo: Ger. mensch.] menniso-líc; adj. Human :-- Mennisclíc humanus, Ælfc. Gr. 38; Som. 41, 42. Mennisclíc (humanum) is ðæt mon on his móde costunga þrowige, Past. 11, 5; Swt. 71, 13. [O. H. Ger. manisc-, menisc-, mennisc-líh humanus: Ger. mensch-lich.] mennisc-líce; adv. Humanly, after the manner of men; humaniter, humanitus, Ælfc. Gr, 38; Som. 41, 43: 42, 6. mennisc-ness, e: f. I. humanity, human nature (generally in reference to Christ), incarnation :-- Crist becom on hire innoþ and þurh hí on menniscnysse wearþ ácenned (was born a man), Homl. Th. i. 194, 8. Ne wearþ se Fæder mid menniscnysse befangen, 284, 23. Wé wurþiaþ úres Hæ-acute;lendes ácennednysse æfter ðære menuiscnysse. Hé wæs ácenned mid líchaman and mid sáwle, se ðe wæs æfre mid ðam Fæder wunigende on ðære godcundnysse, ii. 4, 20. Úre Hæ-acute;lend Crist underféng menniscnysse, 600, 6. From Drihtnes menniscnysse ab incarnatione Domini, Bd. 1, 5; S. 476, 5. Æfter ðære drihtenlícan menniscnysse, 1, 6; S. 476, 16. II. humaneness, humane behaviour :-- Hí syndon fremfulle (benigni) menn, and gyf hwylc mann tó him cymeþ ðonne gyfaþ hí him wíf æ-acute;r hí hine on weg læ-acute;tan. Se Macedonisca Alexander ðá ðá hé him tó com ðá wæs hé wundriende hyra menniscnysse (miratus est eorum humanitatem), Nar. 38, 25. [O. H. Ger. mannisc-nissa; and cf. mennisg-heit humanitas, incarnatio.]