This is page cv_b0391. Please don't edit above this dashed line. Thank you!
-----------------------------------------------------------------------------
332 :-- þá er hugr líðr ór brjósti manns, Mar.; liða ór huga e-m, to slip out of one's mind, Fms. ii. 266, vi. 272; líða ór minni, to forget :-- líða undan. to slip off, pass by, K.Á. 222, Fms. xi. 108 :-- líða um, to pass by, leave; margir eru þér betri helgir menn, ek liðu vér um þá, and yet we pass them by, 655 xiv, B. 2; eigi hæfir þá hluti um at liða, er ..., Fms. x. 314: ellipt., því látu vér þat líða, at eigi verðr allt ritað, viii. 406, v.l. :-- þó lætr konungr þetta hjá sér líða, he lets it pass by unheeded, xi. 60 :-- líða undir lok, to pass away, die, perish, Nj. 156, Sturl. ii. 113 :-- líða yfir, to pass over, happen, come to pass; hann er vinsæll ok ungr at aldri, mun fátt yfir liðit, Hkr. iii. 254; Ólafr sagði honum allt um ferðir sínar, þat er yfir hann hafði liðit, O. told him all that had come to pass, Fms. i. 79; eitt skal yfir oss liða alla, one fate shall befall us all, Nj. 191: of sleep, liðr yfir hann léttr höfgi, Th. 77: hann spurdi hvat liði um kvæðit, he asked how it went on with the poem, Eg. 420; also, hvað líðr kvæðinu? fréttir hann nú hvat liði bónorðs-málum, Ld. 92; hvat mun nú líða, ef þú tekr kerti þitt? Fb. i. 358; hvat líðr um mál Odds sonar míns? Band. 5; síðan hón leið ór mestri barnæsku, passed out of her early youth, Hom. 122; svefnhöfgi leið á hann, Fms. vi. 229: to swoon, metaphor prob. from the belief that some evil spirit passed over one's head, það leið yfir hana, she swooned; also, líða í ómegin, to fall into a swoon, to faint, Fas. iii. 441.
B. Temp. to pass; líðr nú várit, Nj. 74; liðu svá þau misseri, 94; líðr af vetrinn, Eg. 340; ok er várit leið fram, 467; lengra skaltú renna áðr vika sé liðin, 745; þaðan líða ellifu vetr, ár, Rb. 70; liðr nú sjá stund er þeir höfðu á kveðit, Ld. 266; líðr fram vetrinn, 298; Egill tók at hressask svá sem fram leið at yrkja kvæðit, 644; leið svá fram aðra þrjá vetr, Fms. i. 57; liðu nú svá fram stundir, xi. 84. 2. with prepp.; þegar frá líðr, in the course of time, after a while; hón nærðisk svá sem frá leið, Fms. vi. 353; þvíat at því verðr spurt, hverr kvað, þegar frá líðr (when time passes on), en eigi hversu lengi var at verit, Skálda 160; en er at leið Jólunum, when it drew nigh Yule, Fms. i. 36; ok er leið at þeirri stundu, Ld. 308; eigi líðr langt héðan, áðr, Fms. xi. 84; nú líðr í mót Jólum, iv. 82. II. impers., líða á e-t, the time draws to a close, is far spent; ok er á leið daginn, Eg. 93; unz miðjan dag líddi, Am. 50; nú líddi fram nökkurar stundir, Mirm. 167; ok er á leið um kveldit, Eg. 206; er leið á várit (acc.), Nj. 12; nú liðr á sumarit til átta vikna, 93; þeir sváfu til þess er á leið nóttina, Ld. 44; en er á líðr daginn, 76; ok er á leið dag, úmætti konung, Fms. i. 46; en nú er á stundina líðr, x. 404; þá er á leið upp, towards the close of his life, 418; til þess er líðr fimmta dag viku, Grág. i. 142; þá er upp leið á æfi konunga, Rb. 388. 2. with dat.; nú líðr svá dögum, at ..., the days draw on, Fms. xi. 422; hans lífdögum leið mjök fram, Stj. 134; sögðu at þá var liðit degi, the day was far spent, Fms. ix. 299; ok er fram leið nóttinni, x. 271; hann segir at tímanum liði, Bs. i. 910: of other things, er fram tók at líða smíðinni, Fb. ii. 463: freq. in mod. usage, hvað líðr þér? hvað líðr þessu? i.e. how goes it with it? how far have you got on? as also, hvernig líðr þér, how goes it with you? how do you do? answer, mér líðr, vel, bæriliga, ílla, and the like. III. part., at áliðnu, in the latter part of a time; at áliðnum vetri, degi, towards the end of the winter, Ld. 234; um haustið at áliðnu, Fms. iv. 286; ok er svá var liðit (the time was so far gone) bjósk Egill til ferðar, Eg. 394. IV. part. líðandi, passing, fleeting :-- pass. liðinn, past, dead, deceased; at liðinn fylki, Hkv. Hjörv. 42; hjá oss liðnum, Hkv. 2. 44: in mod. usage, of one who has just ceased to breathe, hann er liðinn, liðinn líkami, Pass. 17. 26: in allit., lífs og liðinn, living and lifeless, i.e. in life and in death: dead, dæmi liðinna feðra, Hom. 85; sælli væri liðnir en lifendr, the dead is more blessed than the living, Bs. i. 724: allit., hann er liðinn sem ljós, he is gone out like a light, i.e. quite gone.
líða, leið, liðu, liðit, [Germ. leiden; Dan. lide], to suffer, endure, tolerate, -- this sense is very rare in old writers, as, útlendir konunga-synir skyldu þar ekki líðask eðr vald hafa, Fms. vi. 134; but it appears after the Reformation, in the N.T. and in hymns, Pass., Vídal. passim. 2. to suffer; at svo byrjaði Kristi at líða, ok upp at rísa á þriðja degi af dauða, Luke xxiv. 46.
LÍF, n. [see lifa; A.S. lîf; Engl. life; O.H.G. lîp; Germ. leben; Dan. liv] :-- life; í lífi ælífa, Hom. 160; endalaust líf, 107; ráða af lífi, taka af lífi, to take away one's life, Ó.H.; þér skulut öngu fyrir týna nema lífinu, Nj. 7; líf er í hjarta, Fbr. 137, Hrafn. 28, and passim. 2. gen. lífs, alive; þá reis hann upp lífs ok heill, 656 A. ii. 14; meðan hann er lífs, Fms. xi. 111, Hkr. i. 141, Þiðr. 21: allit., lífs eða liðinn, Karl. 535; lífs eða látinn, Fb. iii. 402; at þú látir okkr hvárki skiljask lífs né dauða, Ó.H. 208; lífs gjarna, with all my heart, Mar.; unna e-m sem lífi sínu, Skáld H. 7. 38: á lífi, alive; vera lífi minnr, to be 'minus life,' dead, Ísl. ii. 315. 3. life, conduct of life; hreint líf, gott líf, passim in eccl. writers. II. [Germ. leib], the body; bæði til lífs ok sálu, Barl. 19, 44; lífs ok sálar, body and soul, Mar.: esp. the waist, middle, hafði hann vafit klæðum um lífit, Fas. i. 508; a person, at svá fagrt líf skyldi svá kveljask, so fine a man, Barl. 149; annað er þar ágætt líf (a dear body) ætl' eg hann heiti Sturli, Skíða R. 99; sótt ok skjálfti hristir þat auma líf, allt líf sýktisk af upp ok niðr (líf-sýki = diarrhœa), Thom.; ávöxtr lífs, the fruit of the womb, Lex. Poët., still used by eccl. writers. COMPDS: lífs-andi, a, m. the breath of life, Stj. 18. lífs-björg, f. food to sustain life, Fms. vi. 235, Stj. 420, Þorst. Siðu H. 180. lífs-blóð, n. life's blood, Stj. 61. lífs-bók, f. the book of life, Greg. 75: a biography, Bs. ii. 163. lífs-brauð, n. the bread of life, Stj. 210. lífs-dagar, in. pl. = lífdagar. lífs-dyrr, n. pl. the doors of life. Mar. lífs-dægr, n. pl. = lífdagar, Bs. i. 101. lífs-endi, a, m. a life's end, 656 B. 3. lífs-gjarna, adv. very fain, Mar. lífs-grið, n. pl. truce, safety of life, K.Á. 36, Fms. vii. 294. líís-grös, n. pl. healing herbs, Fas. iii. 396. lífs-háski, a, m. life's danger, Eg. 46, Edda 40, Bær. 16. lífs-hérað, n. 'life's county,' Paradise, Post. lífs-hjálp, f. 'life's-help,' deliverance, Edda 154 (pref.), Fms. viii. 441. lífs-hræring, f. vital motion, Stj. liacute;fs-hvatr, adj. bounding with life, Gkv. 2. 31. lífs-kenning, f. 'life's-doctrine,' the gospel, Clem. 49. lífs-leiðindi, n. pl. weariness of life, Fms. ii. 201. lífs-mark, n. signs of life, in one apparently dead, Nj. 154. lífs-máli, a, m. a life contract, Boldt 103. lífs-næring, f. = lífsbjörg. food, Finnb. 234, Fms. ii. 227, iii. 12. lífs-saga, u, f. a biography, 625. 82, Fb. iii. 237. lífs-stundir, f. pl. 'life-days,' Fms. i. 216, ii. 2, viii. 93, Stj. 223. lífs-tími, a, m. a life-time, Fms. iii. 89. lífs-tré, n. the tree of life, Stj., Sks. 548 (of the cross). lífs-vanr, adj. bereft of life, Ýt. lífs-ván, f. hope of life, hope of saving one's life, Fms. viii. 441. lífs-vegr, m. the way of life, Bs. ii. 50. lífs-æð, f. an artery, Pass. 24. 12, 48. 10.
lífaðr, adj. full of life, Hkr. i. 32.
líf-dagar, m. pl. life-days, life, Fms. i. 53, x. 270, Rb. 400, Al. 131, Karl. 101, N.G.L. iii. 99, Þorst. Síðu H. 180, Barl. 62, 91, 146, Stj. 139, Bs. ii. 148.
líferni, n. life, conduct, freq. in mod. usage.
lífga, að, to call to life, revive, Barl. 84, 99, Fms. ii. 142, Stj. 78, Bs. i. 859. 2. to resuscitate, of one frozen, drowned, or apparently dead.
lífgan, f. a calling to life, Stj. 142, Stat. 300: resuscitation, of one apparently dead, lífganar-tilraun, f. an endeavour to recover one's life.
líf-gjafari, a, m. = Hfgjafi, bórð. 20 new Ed.
líf-gjafi, a, m. one who saves a person's life, Lv. 101, Fas. iii. 308, Gísl. 51.
líf-gjöf, f. the granting the life or pardon to one, Fs. 7, Anal. 201, Fms. iii. 161, vi. 224.
líf-göfugr, adj. leading a noble life, Greg. 54.
líf-hinna, mod. líf-himna, u, f. the 'life-membrane,' the peritoneum, Fas. iii. 138.
líf-hræddr, adj. fearing for one's life, cowardly.
lífi, n. = líf, conduct, Barl. 43, 69, 89, 104, 185: in compds, hrein-lífi, saur-lífi, etc.
líf-lauss, adj. lifeless, inanimate, Skálda 173, 174, Stj. 88.
líf-lát, n. loss of life, death; andlát (q.v.) is a natural, líflát a violent death, a being put to death, or death from wounds, Ó.H. 74, 219, Fms. i. 46, ii. 30, Ísl. ii. 270, Ld. 8, Bs. i. 78, Fs. 61, Barl. 129. COMPDS: lífláts-dagr, m. the anniversary of any one's death, 'passio,' Fms. xi. 309, Edda ii. 287. lífláts-dómr, m. a sentence of death, 655 xiii. A. 2. lífláts-verðr, adj. deserving death, Fms. ix. 498.
líf-láta, lét, to put to death, Fas. i. 294, Fms. xi. 3, Hrafn. 28, Barl. 205, passim.
líf-ligr, adj. 'vital,' Hom. 59, Skálda 173, Fms. ii. 226, Barl. 112: alive, living, Skálda 173, opp. to líflauss: lively, full of life, mod.: as also líf-liga, adv. vigorously.
líf-mikill, adj. 'strong-lived,' dying hard, Stj. 98: full of life.
líf-oddi, a, m. the 'life-gore,' gullet in fish.
líf-seigr, adj. 'strong-lived,' tenacious of life.
Lífskr, adj. native of Lifland, Fas. i. 379.
lífs-pund, n. [a 'lis-pound,' Orkney and Shetl. lispund, 18 lbs. Scots. qs. Lifskt pund from Liftand], a kind of weight, Gþl. 523; fjórar eru merkr ok sjautigir í lífspundi, MS. 732.
líf-steinn, m. a life stone, healing stone; see lyfsteinn.
líft, n. adj. fit to live; ekki líft, not fit to live; er-at vinum líft Ingimundar, Fs. 39: of a person, worthy of life, er allir rægja, ok kveða honum eigi líft vera, 656 C. 20, Post. 645. 98.
líf-tjón, n. loss of life, Stj. 329, Fms. viii. 147 (v.l.), Bs. ii. 117.
líf-vænn, adj. with hope of life, hope of recovery, Fms. xi. 142, Glúm. 381, Alg. 149.
líf-æðr, f. a 'life-vein,' artery, Bs. i. 368, Mar.
LÍK, n. [Ulf. leik; A.S. lîc; Old Engl. lich, in lyke-wake, lich-gate; O.H.G. lih; Germ. leiche; Dan. lig; Swed. lik] :-- prop. the body, as in Ulf., who renders GREEK by leik, but GREEK by nahs: I. the body, the living body, in old poems; en þat it ljósa lík, Sól. 12; nema við þat lík at lifa, Hm. 96; líki leyfa ens ljósa mans, 91; auga þat er liggr í ljósu liki, Kormak; láss hélt líki drósar, Fms. vi. (in a verse); fólgið í móður líki Jötna dólgs, hid in the body of the mother of Thor, i.e. in the earth, Eyvind; cp. also the compds, lík-amr, lík-bjartr, lík-þrár (q.v.), etc.: it also remains in the prose phrase, í heilu líki, 'in a whole