This is page cv_b0394. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
394 LITLASTOFA -- LJÓMA.
small, brief; á lítilli stundu, Al. 32; litlu síðarr, a little while after, Nj. 4, Fms. vi. 60; bíða um lítla stund, vii. 141. COMPDS: litla-stofa, u, f. a little parlour in ancient dwellings, Sturl. iii. 191. lítils-háttar, adv. of little consideration, lowly, Fms. i. 293, vii. 160. lítils-verðr, adj. little worth, Fms. vii. 105, Ísl. ii. 327. lítils-vægi, n. = lítilvægi, Odd. 24. B. COMPDS: lítil-fjörligr, adj. (-liga, adv.), prop. of 'little life,' small, low, of small amount, Háv. 42 new Ed., Fas. i. 96. lítil-gæft, adj.; vera lítilgæft um e-t, to be not much pleased with, Fb. iii. 242. lítil-hugaðr, part. little-minded, Mar. lítil-hæfr, adj. humble, moderate, Vápn. 7. lítil-látask, lét, to condescend, Str. 23. lítil-látliga, adv. humbly, Stj. 229, Fms. i. 136, x. 261, Rb. 382. lítil-látligr, adj. condescending, humble, Fs. 72, Sturl. i. 36, Bs. i. 306. lítil-látr, adj. condescending, humble, Fms. i. 31, vii. 291, Orkn. 202 (v.l.), Band. 28 new Ed., Hom. 49, 148; af lítillátu hljóði, low voiced, Skálda 175. lítil-leikr, m. lowness, smallness, 623. 12, Barl. 100, Edda 146. lítil-leitr, adj. small-faced, (mod. smá-leitr), Fms. viii. 321. lítil-liga, adv. little, in a small degree. Gísl. 44, Fms. ii. 65. lítil-ligr, adj. small. lítil-lækka, að, to humble; l. sjálfan sig, to humble oneself. lítil-læta, t; l. sik, to humble oneself, condescend, Fms. x, 232, Fs. 52: reflex., Stj. 33. lítil-læti, n. humility, condescension. Germ. demuth, Sks. 708, Orkn. 138, Fms. i. 147, Hom. 134, Greg. 29, Grett. 161 A, Fs. 53, Lil. 25, Mar. passim. lítil-magni, a, m. a poor weak person, opp. to one strong and mighty, Stj. 652, Fms. ii. 182, Thom., Barl. 55. lítil-mannliga, adv. in an unmanly, paltry manner, Fs. 111, Nj. 210, 229, Eb. 160. lítil-mannligr, adj. 'mannikin-like,' unmanly, low, mean, Eb. 12, Nj. 229, Ld. 170, Eg. 407. lítil-menni, n. a mannikin, small, mean person, Ld. 10, Nj. 248, Fs. 56, Band. 24 new Ed.: one of low condition, Fms. vii. 183. lítil-mennska, u, f. paltriness, meanness, Eb. 170, Hkr. ii. 35. lítil-mótliga, adv. in an unmanly manner, Nj. 229, v.l. lítil-mótligr, adj. small, insignificant, vile, Fs. 63, Þjal. 23. lítil-ræði, n. smallness of estate, opp. to greatness; nú munu vér ætla oss hóf eptir váru iítilræði, Fagrsk. 134: degradation, en henni þótti sér l. í því at smá-konungar báðu hennar, Fms. vi. 30, x. 283, Al. 133, Karl. 76: a trifle, Al. 153, Finnb. 330. lítil-sigldr, part., metaph. from sails, carrying little sail, feeble, timid. lítil-skeyta, u, f. a nickname, Sturl. lítil-trúaðr, part. of little faith, N.T. lítil-vægligr, adj. = lítilvægr, Hkr. ii. 234. lítil-vægr, adj. of little weight, moment. litil-yrkr, adj. 'ltttle-working' clumsy, Nj. 19. lítil-þægr, adj. content with little, Lv. 76, Þorst. hv. 41: easily offended (þægja = to offend), Fb. iii. 422. lítt, as adv. little; ok lærðr heldr lítt, a little scholar, Ó.H. 144; ek kann lítt til laga, I know but little of the law, Nj. 31; hann nam lítt stað (made a little stand) ok hvarf þegar, Fms. vi. 60. 2. wretchedly, poorly; lítt ertú staddr, eða viltú þiggja líf at mér, Fb. i. 565; ok kveðr þá lítt vera komna, Fær. 235; fé þat er lítt var komit á skulda-stöðum, money badly invested, 241; em ek lítt leikinn, Am. 88; Ragnhildr lá á gólfi ok skyldi verða léttari ok var all-lítt haldin, Fb. ii. 263. lítt-at, lítt-þat, adv. a little, a bit, a little way or while; hann hrærði höfuðit líttþat, Bs. i; nú verðr at víkja líttþat til þess, 197; æp þú eptir Starkaði líttat, Fb. i. 417; hann lýkr upp hurðunni líttat, Fbr. 11 new Ed; ok skeindisk hann þó líttat, Bjarn. 49; lúttu nú at mér líttat, Fms. xi. 102; tekr hann fingr hennar ok kreistir líttat, Þiðr. 134; at blóð-refillinn hans Vagns kæmi við mik í gær líttað, Fms. xi. 144; mælti Gísli, at þeir skyldi bíða líttat, Gísl. 157; en konungrinn hvak undan líttþat, the king drew back a little, Fms. x. 383; þér skulut nú bíða líttat, Mork. 183; þá er líttat linaði élinu, Fms. xi. 136; ýtti hann frá landi líttat, 656 C. 2. II. lítinn þann = líttat; ok brosti at lítinn þann, and smiled a little, Fb. ii. 78. LJÁ, pres. lé, lér, mod. ljæ, ljær, pl. ljúm; pret. léði; pres. subj. lé (Blanda MS.), ljái, Nj. 77, Gg. 11, and mod.: the part. lénir (pl.), Fms. viii. (pref. xxv), is a relic of a lost strong inflexion; in mod. usage léðr; imperat. lé, 656 C. 35; mod. ljá or ljáðu: [Ulf. leiwan, a redupl. strong verb = GREEK, Matth. v. 42, Luke vi. 34; A.S. and O.H.G. lihan; Germ. leihen; cp. Icel. lán, lána, lén] :-- to lend, with gen. of the thing, dat. of the person, but later with acc. of the thing; muntú mér, Freyja, fjaðrhams ljá? Þkv. 3; Óðinn léði Dag (dat.) geirs síns, Sæm. 114; ok ljái (subj., better lé) þér æ friðdrjúgrar farar, Gg. 11; nú hjálpi oss Guð, ok lé oss tóms at bæta syndir várar, Blanda (MS.); hón léði honum megin-gjarða ok járngreipa, Edda 60 (Cod. Worm.); þá léði hann Þórgesti setstokka (gen. pl.), Landn. 104; ef menn ljá göngu-mönnum fjár síns, Grág. i. 262.: ljá öðrum marks, ii. 304; ljá ambáttar, id.; ef maðr lér manni skips, 394; þeir léðu honum hesta (gen. pl.), Ld. 136; sá er skyldr at ljá skips er beðinn er, K.Þ.K. 8; lé þú mér höfuðdúks þíns, Post. 656, l.c.; at þú ljáir mér tómstundar, Nj. 77; Ingimundr lér þeim Stíganda (gen.?), Fs. 30. 2. metaph. to grant, allow; þeir ljá honum lífs, en engrar annarrar miskunnar, Hom. 119; er nú lér hann vándum mönnum at ganga yfir oss, Fms. vii. 262; þeim var grunr á, at þó mundi hafðir, þótt eigi væri lénir, viii. (pref. xxv); en annarr hafi léð, Grág. i. 437; þeir báðu sér skips, þeim var léð þegar, Nj. 20; hann kvaðsk hafa léð honum en eigi gefit, Eb. 168. 3. later, with acc. of the thing, and so in mod. usage; ef hann vill sik til þess ljá, Hkr. i. 212;. hann lér sitt góða á frest, H.E. i. 519; sem Guð læir (i.e. lér) honum framast vit til, Js. 5, Fms. vi. 144, viii. 71, Karl. 247, Gísl. 19; hann lér þeim hestana, id. II. impers., þat má vera þér ljái þess hugar at hverfa aptr, may be thou art minded to return, Þorst. Síðu H 176; ef þér lér tveggja huga um þetta mál, if you are of two minds in this matter, Odd. 112 new Ed.; ok lér mér þess hugar, I ween, Fms xi. 96 (emend, for hlær mér hugr). III. reflex. ljásk, to lend oneself to a thing, Gþl. 216. LJÁ, f. [lé; East Angl. lay], the mown grass in a field: kona hans rakaði ljá eptir honum, ok bar reifa-barn á baki sér, Bs. i. 666; Stórólfr sendi griðkonur sínar at raka ljána eptir Ormi, Fb. i. 522, freq. in mod. usage. II. Ljá, the name of a river in western Iceland, whence Ljár-skógar, m. pl., Landn., but this local name is prob. of Gaelic origin, cp. Engl. Lea, Lee. ljár, m., gen. ljás, a scythe; see lé. COMPDS: ljá-dengsla, u, f. the whetting of scythes. ljá-far, n. the single sweep of a scythe. ljá-mús, f. a 'scythe-mouse,' a slice of sod cut with ths scythe in mowing. ljá-orf, n. a scythe-handle, Ísl. ii. 329. LJÓÐ, n., esp. in pl.; the spelling with h in Hyndlu-hliod, Fb. i. 11, and hljoðum, Fs. 94, note 4, is wrong and due to some transcriber who confounded it with hljóð (q.v.), which is a different root word, cp. the alliteration on l in Hm. 163, 164; [Ulf. liuþ in awi-liuþ and liuþon; A.S. leôð; Old Engl. lud; O.H.G. liôd; Germ. lied] :-- a lay, song: I. sing. a ditty; eigi lengr en gaukrinn þagði, eðr ljóð mátti kveða, Edda 79, cp. Ed. Arna-Magn. i. 376. note 14; eða lengr en svá ljóð eitt kveðak, Gs. 7; þá kvað þursinn af bjargi annat ljóð, Fas. ii. 29; ok þá varð henni ljóð á munni, 507; varð henni þá ljóð á munni, Fb. i. 525. II. plur. songs, lays; in Hm. it is used of charms or spells, as also in Yngl. S. ch. 7 -- hann kunni þau ljóð, at upp lauksk fyrir honum jörðin ok björg ok steinar; allar þessar íþróttir kenndi hann með rúnum ok ljóðum, id.; hann ok hofgoðar hans heita ljóða-smiðir ('lay-smith') þvíat sú íþrótt (i.e. poetry) hófsk með þeim á Norðrlöndum, Yngl. S. ch. 6; so also, fullr er hann ljóða ok líkn-stafa, full of charms, and healing staves, Sdm. 5; ljóð ek þau kann, Hm. 147, 163, 164: the saving, fram koma ljóð þau löngu vóru sungin, Bs. i. 766: in names of poems, Hyndlu-ljóð, Harbarðs-ljóð, Sæm. 97 (Bugge note); Sólar-ljóð: used of the lays in the Strengleikar, called Ljóða-bók, f. a book of lays, Str. 1: ljóða-háttr, m. a kind of metre, such as the Hávamál; the inscription to Edda (Ht.) 100 is by Rask; but ljóðs-háttr occurs at the beginning of the Háttatal of earl Rögnvald: ljóða-tól, n. pl. instruments. Str. 37. ljóða, að, [Ulf. liuþon = GREEK, Róm. xv. 9, and liuþareis = GREEK] :-- to make verses, sing; þessi maðr ljóðar á oss (addressed us in verse), ok kvað, Fb. i. 351; þat væri vel þóttú ættir annat at vinna en ljóða um þær Baldrshaga-meyjar, Fas. ii. 73; ok ljóðaði svá nöktr sín spádómsfræði allan þann dag, Stj. 471. 1 Sam. xix. 24 :-- recipr., Fas. i. 333. ljóðan, f. singing, verse-making; vaknat hefi ek við l. þessa, Hem. (Hb.) ljóð-biskup (and lýð-biskup, Symb. 22), m. [from A.S. leôð-byscop; a word adopted from England through Christianity, and derived from A.S. leôð = people and byscop] :-- a suffragan bishop, originally used of missionary bishops who preached the gospel among the 'gentiles' (gentes = leôð; Old Engl. lewd people), Bs. i. 690, Fms. ix. 278, Gþl. 364, Sks. 368, Hkr. iii. 362, Fms. vii. 240, H.E. i. 420, passim. ljóð-framaðr, m. a princely person, Ad. 4. ljóð-fyllandi, f. the alliterative sub-letters (else stuðlar); tveir ljóðfyllendr við höfuðstaf, Edda 138; höfuðstafr ok fylgir þeim eínn ljóðfyllandi, 141. ljóð-fylling, f. (spelt hljóðfylling, but erroneously), the alliteration of the sub-letters, Edda (Ht.) 131; þar er ok skothending ok ein ljóðfylling við höfuðstafinn, Edda. ljóð-heimar, m. pl. the people's abode, the world, Gg. 2. ljóð-horn, n. a trumpet(?), a nickname, Fb. iii. ljóði, a, m. [lýðr]; álfa ljóði, the elf-man, of Völund, Vkv. 10. ljóð-megir, m. pl. men, people, Hkm. ljóð-mæli, n. pl. poems, a collection of poems. ljóð-pundari, a, m. the 'song-pounder' poët, the tongue, Stor. 1; the metaphor taken from the tongue of a balance. ljóðr, m. = lýðr, Edda (Gl.), Hm. 134; see lýðr. ljóðr, m., á-ljóðr, Ld. 30, a corruption for áljótr, q.v. ljóð-stafir, m. pl. the 'lay-staves,' alliterative letters, freq. in mod. usage, although the word is not found in old writers; ljóðstafr is to be distinguished from hljóðstafr = a vowel. ljóð-söngr, m. a song, Str. 2. ljóð-æska, u, f. =lýðska, peculiarity, habits, Edda 110: gramm. idiom, Íslenzk ljóðeiska, Rb. 4, Fas. iii. 58. ljóma, að, [A.S. leoman; Engl. loom], to gleam, shine, used impers. in old writers; viða ljómaði af, er morgun-sólin skein á þau hin ágætu klæði, Fms. i. 147; ok hversu ljómar af þeim dýrum klæðum, Al. 75; ok ljómaði víða af á sjáinn er sólin skein á, Fms. ii. 303; af hennar geislum ljómar innan alla myrkvastofuna, Mar. 2. personal, in mod. usage, e.g. sólin ljómar, dagr ljómar, the day breaks; Ljómar ljós dagr, a hymn: part. ljómandi, shining, beaming; ljómandi fagr, beautiful.