This is page cv_b0423. Please don't edit above this dashed line. Thank you!
-----------------------------------------------------------------------------
mein-samliga, adv. perniciously, Fms. x. 223.
mein-samligr, adj. hurtful, causing pain, Bs. i. 42, Fas. i. 206.
mein-samr, adj. evil, noxious, of things and persons, Stj. 483, Landn.
212 (of a witch): vexatious.
mein-semd, f. pain, hurt, Barl. 201, Greg. 10, Stj. 97: illness, disease,
Magn. 516.
mein-semi, f. --UNCERTAIN meinsemd, disease, Eg. 587, Bs. i. 351, 352: ill-will,
chicanery, (mod.)
mein-staddr, part, placed in distress, Bs. i. 37.
mein-stafir, m. pl. baleful staves, charms, Ls. 28.
mein-svari, a, m. a perjurer, Vsp. 45, N. G. L. ii. 426.
mein-særi, n. [Scot, man-sweir], perjury, K. Á. 18. Gþl. 547, Fms. xi.
436, Rétt. 85. meinsæris-maðr (meinsæra-maðr), m. a perjurer,
Jb. 339, Karl. 552, N. G. L. ii. 426 (v. l.), Bs. i. 718.
mein-tregi, a, m. affliction, poët., Skv. 1. 34.
mein-úðigr, adj. malignant, Fas. i. (in a verse).
mein-vargr, m. a noxious beast.
mein-vættr, f. a noxious wight, an ogre, = Germ. unhold, of giants,
ghosts, monsters, or the like, Fb. i. 526: trölla ok meinvætta, ii. 314;
þar mun liggja meinvættr nökkur, Grett. 110: fyrir þeim meinvættum
(of highwaymen) er menn hugðu úti liggja, Fs. 4; Steinrauðr enn
rammi er mörgum manni vann bót þeim er aðrar meinvættir görðu
mein, Landn. 212: má þar engi maðr vera um nætr fyrir trölla gangi
ok meinvætta, O. H. L. 57: metaph. a noxious creature, tak meinvætti
þessa, Flóv. 34; var hvers-vetna í leitað at eyða þeim meinvættum,
ok hafði ekki at sök (of mice), Bs. i. 194; hvat sem meinvætta mæltu
þóptar, Bb.
mein-yrða, t, to abuse in words, Bs. i. 855.
mein-yrði, n. pl. abuse, Bs. (Laur.)
mein-þjófr, m. a mean thief; m. markar, 'thief of woods,' i.e.. fire, Ýt.
MEIRI, neut. meira, compar. and superl. mestr, answering to mikill,
q. v.; [Ulf. maiza=GREEK, maists=GREEK ; A. S. mâre, etc., see
meirr; Lat. major] :--more and superl. most, greater, greatest, and the
like : of stature, taller, tallest, meiri en önnur naut, Ld. 120; meiri
en aðrir menn, Fms. i. 44; mesta fingri ok lengsta, x. 398; væn kona
ok kvcnna mest, Eg. 598; hann var allra manna mestr, Fms. i. 2;
kvenna vænst ok mest, 14; hverjum manni meiri ok styrkari, 17. 2.
greater, larger, of quantity or quality; meira fé ok betra, Nj. 45;
þeir er mest gæði flytja landi þessu, Fms. vii. 122; meiri hluti, the
greater part, Grág. ii. 60. 3. more, most, of degree or amount;
et mesta göfug-kvendi, Ld. 334; þeirra mestr maðr, 330: et mesta
nytmenni, id.; hverr vildi vera öðrum meiri, Fms. i. 17; inn mesti
íþrótta-maðr, id,; meiri ráð, Grág. i. 355; mesta sæmd, Fms. vi. 102;
enn mesta kærleik, ii. 295; meiri þökk, 296; mesti félagsskapr, Eg.
29; frændsemis spell en meiri, Grág. i. 358, 365; þær konur er enn
eru í meirum (nearer) þyrmslum, N. G. L. i. 75. II. as subst.,
the more, the most; ek vil hér mestu ráða, Ld. 212; ef þeir fengi
meira, Fms. vi. 248: ef hón kaupir meira en svá, Grág. i. 334; bygðan
bólstað eðr meira. id.; hann vær mest hallr at vináttu til Inga konungs,
Fms. vii. 233. COMPDS: meira-háttar, adv. of greater importance,
more remarkably, Fms. v. 176 (v. 1.), vii. 219. mest-háttar, adv.
most remarkably, Bs. i. 805, 828, Fms. iii. 45.
meirr, compar., answering to mjök (q. v.), superl. mest; [Ulf. mais =
GREEK, maist = GREEK; A. S. mâr; Engl. more, most; Scot. mair,
maist; Germ. mebr, meist] :-- more, and superl. most; meirr ok meirr,
more and more, Stj. 468; meirr eptir annarra manna skaplyndi en Lauga&dash-uncertain;manna, Ld. 212; jafnmargir eða meirr, Grág. i. 336; en þó meirr at
mildi, Fms. ii. 296; meirr en, more than; eigi m. en eitt fylki, Fb. i.
40, passim; elska meirr enn nokkurn mann, Fms. i. 17. 2. with
another comparative; útar meir, sunnar meir, Fms. vii. 260, viii. 353;
firr meirr. 'furthermore.' still further off, vii. 294; ok því þá fjarr-meir,
at engi saurr stökkvi á konnungin, Sks. 365; nær-meir (cp. Dan. nær&dash-uncertain;mere), more near, Stj. 218; nær mcir landi, more near land, Sks. 46;
neðar meir, 'nether-more,' more below, 167; ofar meir, higher up. Fms. ix.
406; fyrr meir (Engl. for-mer-ly), 'further back in time,' formerly, Sks.
193: in former times, síðar meir, later, D. N. i. 122; meir verr, worse,
worser, Sturl. i. 12: further, enda vill hann eigi meirr færa til staðar. Grág. i.
257; gékk hann mcirr at þat, liðu m. at þat, Rm. 2, 4, 5, etc. II.
the superl. mest; þeim var ek verst er ek unni mest, Ld. 334, and in
countless instances.
meisingr, m. [A. S. mâse; Engl. tit-'mouse' (a different word from
mouse, Icel. mús); O. H. G. meisa; Germ. meise; Ivar Aasen meis]:-- a
titmouse, Lat. parus. Edda (Gl.)
MEISS, m. [O. H. G. meisa], a wooden box, a basket (in Norway of any
basket of wicker-work); meis hefi ek á baki, verðrat matrinn betri, Hbl.
3; hann hafði mikinn meis á baki ... rótar ofan í meisinn öllum fiskunum,
þá er fullr meissinn, Grett. 137; selja mjöl í meisum, Gþl. 491; hann
hafði borit í meis á baki sér Örvandil... ein tá hafði staðit ór meisinum,
Edda 59; meisa síld, barrel-herrings, N. G. L. ii. 250; kola-meiss. Art.,
freq. in mod. usage; hey-meiss, a hay-box in which the hay is given to
the cows, one meiss to each head of cattle.
meistari, a, m. [Lat. magister], a master, lord; þjóna sínum meistara,
Ld. 26, Stj. 70, Rb. 412: a master, teacher, scholar, Sks. 244, Bs. i. 228,
229; klerkar ok meistarar, Ann. 1215; m. Ovidius, Bs. i. 238; m. Gisli,
236; mikils háttar m. er Áki hét, 805; sumir meistarar, Skálda 177;
m. Priscianus, 160; þóroddr Rúna-meistari, Thorodd 'Rune-master,' the
Grammarian, id.: Master, of the Lord, N. T., as a rendering of Rabbi,
passim: as a degree, meistari Jón, the popular name of bishop Jón
Vídalin. COMPDS: meistara-domr, m. mastership, great skill, Mar.,
Fms. xi. 431, Fas. iii. 426. meistara-ligr, adj. (-liga, adv.),
masterly. meistara-samligr, adj. masterly, Mar.
MEITA, t, [Ulf. maitan = GREEK; Germ. metzeln; cp. Germ. messer
= knife] :--to cut; meita knífi, Fb. ii. 522 (in a verse); manar meita,
to cut the mane, Akv. 37; ekki hafði hann látið meita skegg sitt né
skera hár fyrir hrygðar sakir, Stj. 538.
meitill, m., dat. meitli, [Germ. meissel], a chisel, Eg. (in a verse), freq.
in mod. usage; whence meitil-berg, n., Grett. 141; or also meitil&dash-uncertain;stapi, a, m. a steep precipice as if cut with a chisel.
meitla, að, to chisel, cut, Mar., freq. in mod. usage.
meizl and meizlur, see meiðsl.
mekktr, part, [makki], necked, of a horse.
mekt, t. [a for. word, from Germ, macbt] , might, Stj. 143; ef ek skal
dæmdr af Danskri slekt, ok deyja svo fyrir kongsins mekt, Jón Arason:
pomp, Fms. xi. 424.
mekta, að, to make mighty, Stj. 140: reflex., 154, 174.
mektugr, adj. mighty, Fms. v. 345, Stj. 205, Skáld H. i. 31; the
passage Ad. 15 is doubtful or illegible, for such a word could not occur
in so old a poem.
MEL or mél, also mæl, n. [another form of mál (q. v.), but only used
in a temporal sense; Ulf. mél = GREEK and GREEK]:-- time, a while; hann
skal leggja á eigi skemra mel (not shorter notice than) en viku stefnu, Grág.
ii. 349: in the phrase, eða meira meli, or a longer time; þrem nóttum
fyrr eða meira meli ..., fjórtán nóttum fyrr, eðr meira meli, a fortnight
or more, Kb. i. 85; þá skulu þeir kveðja nótt fyrr en dómar fara út, eða
meira meli, Sb. ii. 105; sjáu nóttum fyrr, eða mcira mæli, Kb. 13. 2.
the nick of time, the phrase, á því meli, at that time, moment, Grág. i. 392;
á því meli er hann spurði sökina, 473; á því meli dreif til hans lið, Fms.
viii. 27; en á þessu meli réð Knútr fyrir Englandi, x. 397; ok á því
meli (mæli Ed.) er Björn var ór landi varð höfðingja skipti í Noregi,
Bjarn. 13; ok vildi hann eigi útan fara á því meli (i. e. during the three
years of outlawry), Glúm. 371; á várþingi eða á því meli, ... á vár&dash-uncertain;þingi eða á því mæli sem nú var tint, Grág. ii. 248; á skömmu mæli,
within a short time, 655 xvii. 6; ok á þessu mæli, er Hákon svarfaðisk
þar um á Gautlandi, Fms. xi. 40; þá er enn maðr leystr ór strenginum
á því mælinu, 152; á því meli er var í milli andláts hans ok upp&dash-uncertain;tekningar hans, in the meantime between ..., Bs. i. 194.
MÉL, n. pl. . in mod. usage míl and mil, járn-mil, [it remains in Scot.
mil-drop, and perh. Engl. mildew]:--the mouth-piece, bit, only in pl., for
the mél were composed of two iron pieces linked together, see Worsaac,
Nos. 487, 489 (like the Engl. snaffle-bit), and are used so still in Icel.;
gnöguðu beislin svá at niðr féllu á jörð mélin, Karl. 376, freq. in mod.
usage. COMPDS: mél-dropi,a, m. the drop or foam, from a horse's mouth,
Vþm. 14, Edda 7. mél-greypr, adj. chafing at the mél, champing
the bit, epithet of a steed, Akv. 3, 4, 13. The poët. compds mél&dash-uncertain;regn, mél-skúr, iron rain, iron shower, Vellekla, are prob. from the
same word.
meldr, m., gen. meldrs and meldrar; [mala; Swed. mäld; Ivar Aascn
mœlder; Scot, melder; Mœlder-skin, the name of a mountain glacier in
Norway, from its likeness to a flour-bag]:-- flour or corn in the mill:
koma til melds, to go to the mill, Gs. 4; standa at meldri, 23; Fcnju
meldr, the flour of Fenja -- gold, Lex. Poët.; græðis meldr, sea-flour
= sand (?), Edda (in a verse); the word is obsolete and poët., but remains
in Sweden and Norway.
meldun, m. a nickname, Landn., a Gael. word.
MELJA, pres. mel, pret. maldi, part. maliðr, to pound, bray into dust;
mcl þat allt í dust, Pr. 475, freq. in mod. usage.
mella, u, f. a noose, in kapp-mella: a trigger (?) in a cross-bow, pat var
lásör ok meila í, Sturl. i. 180 (but malla the vellum C). II. a
giantess, Edda (Gl.); mellu-dólgr, 'giantess-foe' = Thor. 2. in mod.
usage the mother, of dogs, cats, or the like.
mellingr, m. a kind of trigger (?), Edda ii. 494.
melnir, m. [mél]. the name of a horse (= Lat. lupatus), Ilkr.UNCERTAIN i. 47.
MELR, m., pl. melar, a kind of wild oats, esp. bent-grass, arundo
arenaria, growing in sandy soil; it is esp. found in Skaptafells-sýsla and
in Mýra-sýsla (near to Hitarnes and Akrar), cp. Bjarn. 22, which probably
refers to cutting this grass, cp. Eggert Itin. §§ 490, 813; þeir leiddu
hesta sína undir melbakka ok skáru fyrir þá melinn at þeir dæi eigi af
sulti, Nj. 265; átta tigir mels í Hátuninga mcl, D. I. i. 199. II.
a sand-hill grown with bent-grass (such hills are called dunes or denes in
E. Anglia, links on the N. E. coast); then, generally, a sand-bank, whether
overgrown or bare; ríða eptir melunum, fram melana; á melunum með
ánni; þar eru melar brattir ok lausgrýttir, ... ok hrundu þeim af melunum,