This is page cv_b0429. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
MINNA -- MINNKA. 429
who distinguishes between the short i in minna (memorare) and the long í in mínna (meornm), Skálda 163; and still more clearly from rhymes, mítt and hti, Bjarn. 63; mínn (meum) and sína, Arnór (Orkn. 104); mítt, frítt, and mítt, sítt, Völs. R. 136, 137. As late as the 14th century, in the corrections by the second hand of the Flatey-book, mijtt = mítt; the older vellums do not distinguish between i and í; cp. also the cognate languages: [Goth, meins; A. S. and O. H. G. mîn; Engl. mine; Germ, mein; Dan. mín.] B. Mine and my = Lat. meus, in countless instances: the possessive pronoun is usually put after the noun, bróðir minn, faðir minn; for the sake of emphasis only can it stand before, minn hamar, Þkv. 3; minn dróttinn, Skm. 3; minn Sigurðr, Gkv. 1. 18; míns málvinar, 20; mínu bölvi, id.; mínir bræðr, 2. 3; minn herra, Fms. vii. 197; mínar eru sorgirnar þungar sem blý, Sturl. (in a verse): in eccl. writers, perhaps influenced by Luther's Bible, this use has increased, and is freq. in the N. T., Pass., Vídal.; in popular speech, however, the old usage still holds good, (cp. Engl. mother mine, etc.) 2. in addressing, my dear! Jón minn ! Sigríðr mín ! móðir mín ! barnið mitt! etc. II. as neut. subst. mitt; [Gr. GREEK; Lat. meum]:-- mine, my part; skal ek ekki mitt til spara, mine, all I have, Nj. 3; malit hefi ek mitt, I have done my share, Gs. 16. III. ellipt. usage; eru slíkar mínar, such are mine (viz. affairs), Ísl. ii. 245. MINNA, t, [A. S. mindjan; Engl. mind; Dan. minde; Germ, meinen; Engl. mean is prob. of the same root] :-- to remind, with gen. of the thing and dat. of the person; minna e-n e-s, to remind one of, Skálda 163; hón hefir minnt mik þeirra hluta er ek hefir eigi fyrr hugleitt, Fms. i. 3; minna á e-t, Hallgerðr minnti opt á, Nj. 71; þar er þú minntir mik at ek væra þinn maðr, Hkr. i. 91. II. impers. 'it minds me,' = I remember; ávallt er ek sék fagrar konur, þá minnir mik þessarar konu, ok er minn harmr æ því meiri, Fms. vii. 105. 2. to recollect; hvers minnir þik um hversu mælt var með okkr ? þá er vel ef okkr (acc.) minnir eins um þetta mál, does it not occur to you what we agreed on ? ... 'tis well if both of us recollect the same, Ld. 284; mik minnir þeirra Jólanna er vóru í fyrra vetr, Fms. vi. 232: freq. in mod. usage, mig minnir, it is in my mind, = I think, with the notion of not being quite sure, but eg man, I remember. III. reflex., minnask e-s, to remember oneself, 'mind,' call to mind [cp. common Engl. 'I mind well this or that,' = I remember], Fær. 79, Fms. i. 4; herra minnstú mín, 623. 9; ef þér vilit eigi slíks (slíkt Ed.) minnask, Fms. xi. 268; sú hin ílla atkváma minntisk hennar, visited her, Hom. 121; hefi ek nökkut minnsk þíu ? -- Ekki, herra, segir sveinninn, have I remembered thee, i. e. given thee anything? Fms. vi. 230; eigi væri allfjarri at minnask þín í nokkuru, to remember thee with some small pittance, i. e. give thee some trifle, Fb. ii. 96; er þat ok staf&dash-uncertain; karla háttr ok er einsætt at minnask hans þó lítið sé, Háv. 5, 15 new Ed.; hann minntisk gamalla manna með spakligum ráðum, Fagrsk. 15: -- minnask á e-t, to remember, recollect; minnask á fornan fjándskap, Nj. 66 :-- to mention, talk of, hann minntisk þá er fyrr höfðu verit, Ó. H. 70. minnask, t, dep., [minnask rhyming with finna, Hallfred; from munnr = a mouth, and different from the preceding] :-- to 'mouth,' i. e. kiss, at meeting or parting: only with prepp., m. við e-n, or m. til e-s hafði konan gengit inn at minnask við heima-menn, Orkn. 220; hann spratt upp í móti honum ok minntisk til hans, he rose and kissed him, bade him welcome, Nj. 282; Bolli gékk at Kjartani ok minntisk til hans, Ld. 194; gékk konungr út um bæinn ok minntisk til allra höfuð-kirkna, Fms. viii. 126; einn af gestum Magnúss konungs minntisk við líkit ok felldi tár, Fb. ii. 619 (kysti líkit, Fms. viii. 232, l. c.); ok áðr hann væri smurðr minntusk menn til hans, Fms. x. 148; viltú minnask til mín at skilnaði? -- Ekki, Lafranz, vil ek kyssa þik, Bs. 1. 842; gékk í móti honum ok tók hann af baki, ok minntusk þeir Kári báðir við hann, ok leiddu hann á milli sín í stofu inn ok settu hann í hásæti, Nj. 255; hann minntisk við son sinn með ástsamligum kossi, Barl. 186, Háv. 24, 38 new Ed.: with a play on the words, munnr þinn at ek meina, minnist við Jésum bert, Pass. 6. 9. MINNI, compar. and superl. minnstr, answering to lítill, q. v.: [Ulf. miniza and minists; O. H. G. miniro; Germ, minder, minderste; Dan. - Swed. mindre, mindst; Lat. minor, minimus] :-- lesser, smaller, and superl. least, smallest, of stature, quantity, following the same rule as lítill (q. v.), and opp. to meiri; minna lið, Grág. i. 44; minni laun, Nj. 10; máttr sem minnstr, Fms. xi. 102; minnstr ok vesalligstr, Háv. 53; var minna karp þitt, er..., Fms. vii. 21; þeir áttu minna í at hefna, Eg. 86; liggja í minna rúmi, Mork. 183; svá sem hann má minnstu við koma, Grág. i. 140. II. metaph., minnstir fyrir sér, Eg. 123; þú ert minni fyrir þér en ek hugða, Edda 33; þat lið er honum þótti minni fylgð í, Fms. iv. 350; sá er kallaðr minni maðr (lower in rank) er öðrum fóstrar barn, Ld. 108: hence vera minni maðr, of a person who has done a dishonourable deed, dishonoured [cp. Lat. capitis minor] : eigi at minna, nevertheless, 216. minni-háttar and minnst-háttar, adv. of lesser, least degree, the least, Fs. 59. minni, n., but also mynni, [munnr; Dan. minde, in Kjerte-minde and other local names; -mouth in Engl. local names; Germ, -munde as in Trave-munde, -gemünd as in Necker-gemünd] :-- the month, Lat. ostium; Móðu-minni, Fms. vi. (in a verse); Dínu-m., Km. 3; austr horfir botninn á Hjörunga-vági en minnit í vestr, Fb. i. 187; fyrir minni Eireks-fjarðar, 430 (mynne Ed.), Fms. xi. 125 (mynnet Ed.); fyrir utan minnit, Fs. 180; fjarðar mynni, Hkv. Hjörv. 18; dals-mynni, Fms. viii. 57; but dal-minni, Fb. ii. 554, l.c.: also an Icel. name, Ós-minni, 29. MINNI, n. [Ulf. ga-minþi = GREEK; A. S. mynd; Engl. mind] :-- memory; minni, vit ok skilning, minni at muna..., Skálda 169, Fbr. 137; hann misti minnis ok þótti nær sem vitstolinn, Fms. vi. 198; sumir hafa eigi m. þá er frá liðr hvernig þeim var sagt, ok gengusk þeim mjök í minni optliga, Ó. H. (pref.); leggja í minni, to keep in memory, Fb. ii. 353; því er ek má mínu minni á koma, Str. 2; reka minni til, Fms. vi. 256, Fb. i. 262; festask e-m í minni, Ó. H. 46; reka minni til e-s. 2. memorials, esp. in pl.; þvílík minni hafa menn þar Haralds konungs, Fagrsk. 127; ok settir eptir bautasteinar til minnis, Ó. H. (pref.); hann hjó þat högg er menn hafa síðan at minnum haft, Fb. ii. 23, Fms. xi. 109: old saws or the like, hölzti eru þau minnin forn, Mkv.; ok skal orðtak vera forn minni, Edda (Ht.) 125. 3. memory, of past time; þeirra er vóru fyrir várt minni, who lived before our memory, Íb. 16; þat er ór manna m., beyond the memory of man, D. N. iii. 34; ér erfðuð hann, þat er í mínu m., Skálda 171; ú-minni, lethargy. 4. mind, consent (Dan. minde, 'give sit minde til noget;' Engl. 'give one's mind to it'); með sjálfs síns minni, K. Á. 70; utan biskup minni, D. N. i. 382. II. a memorial cup or toast, at old sacrifices and banquets: these memorial toasts were in the heathen age consecrated (signuð) to the gods Thor, Odin, Bragi, Frey, Njord, who, on the introduction of Christianity, were replaced by Christ, the Saints, the Archangel Michael, the Virgin Mary, and St. Olaf; the toasts to the Queen, Army, etc. in English banquets are probably a relic of this ancient Teutonic ceremony; Krists-minni, Fms. vii. 148; Máriu-m., x. 19; Ólafs-minni, N. G. L. ii. 445, cp. in the heathen age Braga-full; þar vóru öll minni signuð Ásum at fornum sið, Ó. H. 102; bera minni um eld, O. H. L. 18; bera öl um eld ok drekka m. á þann er gegnt var, Fms. vi. 442; fóru minni mörg ok skyldi horn drekka í minni hvert, Eg. 206; drakk hann þá öll minni krossalaus þau er bændr skenktu honum, Hkr. i. 144; mæla fyrir minnum, to speak to a toast, propose, give a toast, Orkn. 246, Fs. 147; skyldi þar um gólf ganga at minnum öllum, Eg. 253; Þorgils skyldi mæla fyrir minnum, en hann veik til Þórðar ok bað hann ráða hver minni fyrst væri drukkin, i. e. that Th. should be the toast-master, Sturl. i. 20 (the banquet in Reykhólar, A. D. 1119). At a funeral banquet the minni of the deceased was proposed by the heir, who at the same time made a vow (strengja heit); this rite performed, he took his father's scat in the hall, and was henceforth the lawful heir, Fms. i. 161: a minni to a living person is nowhere mentioned. For the classical passages see Hák. S. Góða ch. 16, 17, Fms. i. 280; and for funeral banquets, Fagrsk. ch. 55. COMPDS: minnis-drykkja, u, f. a banquet where there are minni, Bs. i. 728. minnis-góðr, adj. having a good memory. minnis-horn, n. a memorial horn, cup, Fsl. 19. minnis-lauss, adj. having a bad memory. minnis-leysi, n. loss of memory. minnis-stæðr, adj. memorable, Þórð. 74. minnis-veig, n. a 'toast-cup,' of a charmed cup, Sdm. (prose), Fas. iii. 309. minnis-verðr, adj. memorable. minnis-öl, n. = minnisveig, Hdl. 45, where it has some notion of a charmed drink. minnigr, adj., mingastir, GREEK, Fms. vi. 199 (Hulda), but elsewhere uncontracted :-- mindful, having a good memory, Hm. 102, Fagrsk. 14; m. ok ólyginn, Íb. 15; stórvitr ok minnigr, m. ok námgjarn, Ó. H. (pref.); verþú sem mingastr (contr.), Fms. vi. 199: remembering, ek em m. hversu ..., I remember how ..., i. 35 :-- with gen., vera m. e-s, Fs. 18, Fms. iii. 63, xi. 261, Ó. H. 215 :-- also minnigr at e-u, Nj. (in a verse). minni-liga, adv. in memory, Karl. 126. minni-ligr, adj. memorable, Stj. 67, 127, 280, Barl. 171, Bs. i. 347, Sturl. ii. 187, v. l. minning, f. memory, recollection, remembrance; en nú ritu vér þau tíðendi með nokkurri minningu, er görðusk ... . Ó. H. (pref.); í minning e-s, in memory of, remembrance of, Rb. 336, MS. 623. 96, Nj. 157, Sks. 112; göra minning e-s, Fms. i. 31, Blas. 43, Grett. 137; góðrar, ágætrar minningar, of good, blessed memory, H. E. i. 529, Dipl. i. 3 :-- with a notion of vengeance, ok þótti sjá minning betri en engi, Ld. 234, Fms. xi. 443: with a notion of gratitude, a gift, present, Eg. 63; þenna varning vil ek at þér þiggit at mér, herra, þótt smæri minningar sé görvar en vera ætti, Fms. xi. 328. 2. admonition, foreboding; þessi minning varð náliga hverja nótt. Fms. vii. 187. COMPDS: minningar-mark, n. a monument, Stj. 190. minningar-tíð, f. a memorial feast, Mar. minningar-verðr, adj. memorable, Fms. x. 313. minni-samligr, adj. memorable, Edda 160 (pref.), Stj. 6. minni-samr, adj. with gen. recollecting, mindful, and of things 'never to be forgotten,' Nj. 152, Ld. 242, Fms. vi. 261, vii. 295, Ölk. 37, Háv. 44. minnka, proncd. mínka, að, [minni, minnr], to lessen, diminish, 732. 1, Skálda 167, Rb. 334; m. sik, virðing sína, to lower oneself, Nj. 222, Sd. 154. 2. impers. to abate, decrease; veðrit (acc.) minnkar, Eg. 99; skóginn minnkar, Str. 4; ísa minnkar, Fms. ix. 350. II. reflex. to grow less, decrease; hiti minnkask, 732. 1, Barl. 70, 180, Rb. 474,