This is page cv_b0536. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
536 SJÚKR -- SKAMMA.
SJÚKR, sjúk, sjúkt, adj. [Ulf. siuks = GREEK; A.S. seôc; Engl. sick; O.H.G. siuh; Dan. syg; cp. Lat. saucius; the Goth, has a strong root-verb, sjúkan, sauk, = GREEK; cp. sótt] :-- sick; hann liggr sjúkr heima at búð, Nj. 80; siúkir ymissa sótta, 655 xiv. B. 2; sjúkum kálfi, Hm.; svá s. at hann væri náliga at bana kominn, Fms. xi. 101; Grettir var svá s. at hann mátti eigi á fætr standa, Grett. 153; keli-s., q.v.; fjör-s.; ú-sjúkr, not sick; líf-s., life-sick, Lex. Poët. II. metaph. concerned; sjúkr um e-t, Stj. 422; hug-s., mind-sick, anxious. Sjöfn, f. [sjafni, sefi], one of the goddesses, Edda. sjötlask, dep. to subside, settle; hark ok háreysti, ... en er sjötlaðisk ok hljóð fékksk, Fms. ii. 43; en er úfriðr tók at sjötlask, 655 xiv. B. 1; þar til sem s. þessi mála-ferli, Grett. 112 new Ed.; ú-sjötlað, unsettled, Grett. (in a verse). sjötul, f. a settler; dólgs-s., a 'strife-settler', peace-maker, of the peace-mill, Gs., cp. also the verse in Eg. ch. 67. skaða, að, [see skeðja; Engl. scathe; O.H.G. skadon; Germ. schaden; Dan. skade] :-- to scathe, hurt, in old writers impers. to take hurt, be scathed; ekki skal þik í skaða, Ld. 212; þig skaðar ekki, frændi, ef ek einn mæli þetta, Fb. ii. 194; má ok vera at skikkjuna skaði ekki, Fms, ii. 279; bætti hann þat, svá at ekki skaðaði, vii. 158. skaða, u, f. a bird, Dan. skade, Edda (Gl.) SKAÐI, a, m. scathe, harm, damage, Grág. ii. 65; göra skaða, 121, Jb. 421; ef fieiri menn bíða skaða, Grág. i. 459; ér munuð fá skaða bæði farms ok skips, 656 C. 21; henni þótti mikill skaði (great loss) eptir mann sinn, Eg. 36, Nj. 25: in plur., hefna skaða þeirra er oss hafa görvir verit, Fms. ix. 352; varðveita fyrir þjófum, ok við eldi ok við sköðum, 623. 21: death, destruction, veita sér sjálfr skaða, to destroy oneself, Al. 106; verða e-m at skaða, Eg. 114; hversu mörgum dýrum hann hefði at skaða orðit, how many deer he had killed, Fas. ii. 543; verðr hverr öðrum at skaða, Edda i. 190. COMPDS: skaða-bætr, f. pl. indemnity, compensation. Fms. vii. 124, Grág. i. 129, 459. skaða-ferð, f. a disastrous journey, Fms. viii. 180. skaða-lauss, adj. scathe-less, Grág. ii. 43, Fas. iii. 306. skaða-ligr, adj. = skaðligr, Fms. i. 156. skaða-maðr, m. a killer, slayer; verða s. e-s, to slay, Fær. 200, Fms, vii. 202, Al. 106, Js. 30. skaða-samligr, adj. = skaðsamligr, Anecd. 82, Stj. 86. skaða-samr, adj. destructive. Fms. v. 345, viii. 205. Skaði, the giantess or goddess daughter of Thjassi and the wife of Njörð, Edda; declined as masc., gen. Skaða, i. 212, 268. skað-lauss, adj. scatheless, unscathed, Fbr. 193. 2. without loss, Dipl. ii. 11, iii. 14: neut., at skaðlausu, id., iv. 12. skað-ligr, adj. 'scathely,' hurtful, baneful, Ísl. ii. 225. skað-ræði, n. a dangerous thing. skað-samligr, adj. 'scatheful,' hurtful, noxious, Stj. 93, MS. 623. 26, Orkn. 348, Sks. 445, Fms. i. 76. skað-samr, adj. doing harm, Finnb. 264. skað-semd, f. (skað-semi, Sks. 453), harm, Stj. 24. skað-vænliga, adv. perniciously, Fas, iii. 78. skað-vænligr, adj. pernicious, 677. 3. skað-vænn, adj. destructive, baleful, Fms. vi. 145. skaf, n. [skafa], a scraping, peeling, esp. of peeled bark used in Norway for fodder for goats and cattle; brjóta hrís ok skaf, D.N. i. 215; þrjú hlóss viðar, ok tvau skafs, Gþl. 344, N.G.L. i. 39, 240; reiða heim skaf, 358; þá er uxa-mat átum inni skaf sem hafrar, Sighvat; hrís ok skaf í mörkinni, D.N. i. 291. SKAFA, skef, skóf, skófu, skœfi, skafinn; [Ulf. skaban = GREEK, 1 Cor. xi. 6; A.S. scafan; Engl. shave; Germ. skaben; Dan. skabe and skrabe with inserted r, cp. Engl. scrape; Swed. skafva] :-- to scrape with a blunt instrument (for raka, q.v., is to shave); ef maðr höggr skýli-högg á viði eðr skefr svá at spell sé at, Grág. ii. 296 (of barking trees); mánadag, þá lofar biskup at skafa fyrir naut sín, N.G.L. i. 141 (see skaf): the saying, þat hefir eik er af annarri skefr, Hbl.; þykki mér þat ráð at hér hafi eik þat er af annarri skefr, Grett. 53 new Ed.; þá skefr hann ofan af skæðum sín, he scraped the hair off the skin, Skíða R.; telgdi hann af rúnarnar ok skóf þat í eld niðr, Eg. 567, Bs. ii. 153. 2. to shave, plane; hann skefr (planes) spjót-skepti, Fas. i. 284; hann telgir, skefr ok skapar, Rétt. 2. 10; var þá kistan spánósa svá sem ný-skafin væri, Ó.H. 229 :-- skafa af, to scratch off; áðr Hróarr skóf af, Landn. 247; nöfn ykkur eru skafin af lífs-bók, 623. 22, H.E. i. 465; allar (the Runes) vóru af skafnar þær er vóru á ristnar, Sdm. 18: so in the phrase, hann skefr ekki af manni, to be a blunt man, cp. Dan. uhövlet; þú ert höfðingi mikill, ok skefr lítt af manni, Nj. 223; skafa at fastliga, to shave to the quick, to press close, Fms. xi. 94, 443; eyrsilfr drukkit gefr bana, þvíat í hvern lim er þat renn, þá skefr þat innan, Pr. 474: of hair, to shave; skafa sveinar klif knúnu, to shave the head, Skálda (in a verse). skafa, u, f. a scraper; horn-skafa, a scraper of horn = brák, q.v. sköfu-leikr, m. a kind of game, Ísl. ii. 70, 71. skaf-heið, f. a bright sky, Bs. i. 334. skafheið-víkr, adj. skaf-kafald, n. clouds of snow raised by the wind. skafl, n. [from skafa], a snow-drift, a mass of snow, Fas, i. 116; standa sumir á skaflinum, Sturl. ii. 118; skafl var lagðr af hamrinum niðr á jöfnu, Þórð. 44; var kominn snjár á jörð í skafla á fjöllin, Fbr. 36; hann tók spjót sín ok rak í skaflinn, Sd. 163; snjó-skafl, passim; metaph. of waves white as drifted snow, báru-skafl, Hallfred; sjóvar-skaflar þeir sem brökuðu öllu megin at skipinu, Fas. ii. 76. II. the pointed end of a sharp horse-shoe: skafla-járn, n. a sharp shoe: skafla-járna, að, to sharpen a shoe: skafla-járnaðr, adj. sharp-shod: hence the metaph. phrase, beygja skaflinn, to turn up the mouth in the shape of a horse-shoe, make a wry mouth, hence to cry (in mod. popular phrase, gera skeifu = make a horse-shoe, of children), Fb. i. 566, beygja af; skafl beygjattu skalli, þótt skúr á þik falli, Sturl. iii. (in a verse); hence, 2. the tusk of wild beasts; sökk tann-skaflinn djúpt, og reif með sér mikit af holdinu, Od. xix. 451. SKAGA, skagi, skagði, skagat (mod. skagar, skagaði), to jut out, project; tönnina er skagði ór höfði Melbricta, Orkn. 12; skögðu tvær tenn fram ór höfðinu, Sd. 147 (skögul-tönn); boginn skagði um herðarnar, Fas. ii. 330. skagi, a, m. [Shetl. skaw (as the Skaw of Unst)] :-- a low cape or ness (höfði is a high head-land); á lands-enda þann inn norðara eðr skagann, A.A. 276; millum konungs-garðs ok skagans við Ólafs-klaustr, N.G.L. iii. 125; út-skagi: freq. in local names, Vendil-skagi or Jótlands-skagi, the Skagerack; the Skagi, the ness between the Skagafjord and Húnaflói; the Skagi in Akraness: Skaga-strönd, Skaga-fjörðr, whence Skag-firðingar, m. pl. the men from S.; Skag-firzkr, adj. skak or skakr, n., qs. skvak(?), [Engl. squeak], a noise; göra skak at e-m, to howl at, Ann. 1305 (Hb.); gaf Sverrir konungr þeim gestunum mikit skak, he scolded them, Fms. viii. 143 (skakr, v.l.) SKAKA, skek, skók, skóku, skekinn, [A.S. scacan; Engl. shake; Swed. skaka] :-- to shake; reyrr vindi skekinn, 625. 95; skekk (skek ek) hér skinnfeld hrokkinn, Orkn. (in a verse); skóku loða, Hðm. 16; þeir skóku klæðin, ok hreyttu moldinni á þá Þóredd, Eb. 100 new Ed.; skak (imperat.) brott ór hofði þér dupt ok ösku, Stj. 208; sumir skóku at þeim vápn, Fms. i. 273; hann skekr at honum sverðit, Ísl. ii. 364; lögðu á spjóts-odda ok skóku, Fms. x. 117; tóku þeir í hurðir ok skóku fjórum-sinnum, Bær. 2; skaka höfuð, to wag the head insultingly (but hrista höfuð from surprise), Eb. 272, Lil. 53, Matth. xxvii. 39; skaka vængi, Sól. 54: metaph., skaka ok skelfa, Stj. 132; allr þróttr væri skekinn ór þeim, Sturl. iii. 237; sannliga er skekinn þróttr ór yðr, Grett. 112; skekr ór liðinu alla æðru, Al. 25; skaka skeilu at hrossi, to shake a rattle, Grág. i. 441; skaka strokk, to shake a churn, to churn; fulla skekna mæling, Luke vi. 38. II. reflex., hann hefir ekki skekisk í huginum, his courage has been unshaken, Al. 145. skaka, u, f. the block of butter from the churn (smjör-skaka). 2. = skak; gaf ek henni miklar skökur, Mar. skakka, að, to balance; in the phrase, skakka með e-m, or. skakka milli þeirra, to interfere between fighters, Fas. iii. 93, Þórð. 52; as also, skakka leik, to interfere between two combatants so as to decide the matter. skakki, a, m. a disproportion, disparity, odd amount; þann skakka er þar er á millum mun ek bæta, Bjarn. 55; skal Björn lúka Arna í skakka millum fyrr-greindra kúgilda, Dipl. v. 26; þau tvau hundruð hundraða, sem fóru at skakka, the odd hundreds, Sturl. ii. 258; var jafnat sárum manna ok frumhlaupum, en bættr skakki, Eb. 212, Orkn. 224; þann skakka gat Ketill prestr niðrfelldan, Ísl. i. 330. SKAKKR, adj. skew, wry, distorted (rangr, q.v., is mostly used in a metaph. sense); hvárki vindt né skakkt. Krók. 42; ekki skakkt né hallt, 656 A. i. 33; skakkr eða lami, 656 B. 7; bar hanu jafnan hallt höfuðit síðan, því var hann skakkr kallaðr. Orkn. 364; skakkar tenn, Skíða R.; skakkr á banni, with a sprained leg, Hým. 37: allit., skældr ok skakkr: neut., skjóta augum í skakk, to look awry, Fbr. 71. II. metaph. unequal; skökk mála-efni, Fms. iv. 332; þótt várir fundir hafi jafnan skakkir verit sakir fjölmennis, viii. 214; at görð sjá sé heldr skökk, unequal, unjust. Eg. 738. III. as a nickname, Skakki = Lat. Claudus: Skakka-skáld, a nickname. COMPDS: skakk-borinn, part. 'skew-born', illegitimate, Al. 29. skakk-horn, n. a diagonal; í skakkhorn, diagonally, 415. 18. skakki-fótr, m. wry leg, Sturl. i. 60. skakk-tenntr, part. wry-toothed, Bárð. 178. skakr, n. = skak, Fms. viii, v.l. skall or skal, n., qs. skvall, dropping the v, a squall, noise; skal ok kliðr, Mork. 100; menn heyrðu skall mikit ok óp djöfla ok íll læti, Barl. 178. 2. plur. sköll, mocking, derision; við sköll þau er Páli þótti gör at sér, Sturl. ii. 46. skallat, n. scarlet; see skarlat. SKALLI, a, m. [Old Engl. scall, scald-head], a bald head, Lv. 50; beran skallann, Fms. xi. 132; strjúka um skallann, Háv. 55; þóttú litaðir á mér skallann, Lv. 109; tók Faxa nú at sárna skallinn, Fas. ii. 451; stíg upp, skalli, stíg upp, s.! Stj. 609 (2 Kings ii. 23); þat sé ek á skalla þeim inum mikla, at ..., Eg. 114. 2. the thick end of a hammer. Skalla-Grímr, Grim the Bald, Eg. skamm, f. = skömm, Skáld H. 7. 63. SKAMMA, að, [skömm], to shame, disgrace; hraktr ok skammaðr, Sturl. iii. 11; þeir er vinir hennar höfðu drepit ok skammat, Fs. 85: to scold. II. reflex. to be ashamed, Fms. vi. 302, Hom. 10; skamm-