This is page cv_b0550. Please don't edit above this dashed line. Thank you!
-----------------------------------------------------------------------------
skipti-liga, adv. shiftingly, in parts, 677. 8.
skipti-ligr, adj. divisible, 677. 11, Skálda 203.
skipting, f. a division, dividing, Grág. i. 242, ii. 342, Alg. 356 (of arithmetic), passim. 2. a shifting, change, Skálda 182, 209. skiptingar-tíund, f. = skiptitíund, K.Þ.K. 162.
skiptingr, m. a changeling (Germ. wechselbalg), an idiot, believed to have been substituted for the right child by fairies, Sks. 296, Fms. xi. 56, 445, Fas. ii. 341, Mar., Stj. 475; for the popular superstition see Maurer's Volksagen. 2. gramm. = semi-vocalis, the letters i and u, Skálda 170.
skipti-tíund, f. a tithe, thus called from being divided into four parts, between the church, bishop, priest, and poor, K.Þ.K. 162, Bs. i. 834, Vm. 84, H.E. ii. 89.
skipu-lag, n. order, disposition.
skipu-liga, adv. orderly, Fms. ii. 147, Sturl. i. 9, ii. 1.
skipu-ligr, adj. orderly, Sturl. ii. 174.
skirfl, n., mod. skrifli, [Germ. scherbe], a hulk, an old dilapidated thing; skjaldar-s., Band.; skip-skrifli, bát-s., freq. in mod. usage.
skirpa, t, to spit; hann skirpti við, er þeir riðu brott, Sturl. i. 177; s. e-u fram úr sér, to spit it out.
SKIRRA, ð, [skjarr], to 'bar', prevent, with dat.; s. vandræðum, to prevent strife, Orkn. 162; ek hefi allan mik vid lagt at skirra vandræðum þeirra, Eg. 738; kvað þeim þat mikit happ cf þeir mætti s. vandræðum svá miklum, Ld. 220; þó vóru þeir sumir er s. vildu vandræðum, Bs. i. 21. II. reflex. skirrask, to shun, shrink from, with acc.; skirrask manndráp, Sks. 576; skirrask slík vandræði, Róm. 198, Hom. (St.): the mod. phrase, skirrast við e-t, to shrink from.
skirvir, m. the name of a dwarf, Vsp.: skirvill, a nickname, Ann.
skita, u, f. [cp. skíta], diarrhoea, skitu-leitr, adj. pale, thin, Grönd.
skitinn, part. [Dan. skiden], dirty, Skíða R. 123.
skit-ligr, adj. dirty, paltry, Rd. 239.
skitna, að, to become dirty.
skitraðr, m. a nickname, Fms. ix. 421.
SKÍ, n. jugglery, legerdemain; undr ok argskap. skí ok skrípi ein, Gsp. (Fas. i. 487): hence the compd, skí-maðr or ske-maðr, m., prop. a juggler, impostor, by which word the ancients rendered the 'hypocrite' of the N.T.; eigi skulu þér hryggvir vera sem skímenn, ... þeir hryggjask svá sem skímenn, Hom. 74; ér skímenn, hverr yðvarr leysir oxa sinn af bási á þváttdegi? Greg. 48 (Luke xiii. 15): in secular writings, enn Eirekr faðir hans sagði svá, at þat var samskulda er Leifr hafði borgit skipshöfn manna í hafi, ok þat er hann hafði flutt skæmanninn til Grænlands, þat var prestrinn, Frissb. 157, cp. Fms. ii. 246 (Hkr. i. 304 l.c. spells skemann).
SKÍÐ, n. [A.S. scide; Germ. scheite; the root verb is the Goth. skaidan; Germ. scheiden; Lat. scindere, pf. sc&i-long;di; Gr. GREEK] :-- a billet of wood (a tablet, Vsp. 20), fire-wood; kljúfa skíð, Nj. 130, Fas. ii. 117; bátr hlaðinn skíðum, Fms. vii. 31; þurra skíða, Hm. 59; þeir báru skíðin á eldinn, Edda 82; konungr tók þá skíð eitt ok skelldi á þilit, Fas. iii. 125; skíða-fang, an armful of logs, Fms. v. 92. COMPDS: skíða-hlaði, a, m. [Germ. scheiter-haufen], a pile of fire-wood, Dropl. 29, Fs. 5, Fas. ii. 424, Landn. 179. skíða-viðr, m. fire-wood, Kd. 232. II. [cp. Engl. skid, the drag applied to a coach-wheel], of snow-shoes, such as are used by the Finns, Norsemen, and Icelanders in the north-east of Iceland (also called öndurr or andrar); ferr hón mjök á skíðum ok með boga, Edda 16, Ó.H. 185; allra manna bezt færr á skíðum, Eg. 73: stíga á skíð, Ó.H. 153, Eg. 545; kunna vel á skíðum, Fms. i. 9; skríða á skíðum, Orkn. (in a verse), Fms. vii. 120; renna á skíðum, Fb. iii. 405; for descriptions of running in skíð see Ó.H. ch. 78, 131, Hem. þ. (Fb. iii. 408-410): allit., á skipi eðr skíði, Grág. ii. 171: from the likeness of a war-ship (cp. skeið) to snow-shoes a ship is called skíð sækonunga eðr sævar, sævar-skíð. lagar-skíð, Edda; as also, blá-skíð, brim-skíð, býr-skíð, haf-skíð, sæ-skíð, unn-skið, varr-skíð, etc., i.e. a ship: again, fólk-skíð, her-skíð, etc., i.e. weapons, swords, Lex. Poët. COMPDS: skíða-ferð, f. a running on snow-shoes, Fms. v. 337, Hem. skíða-geisli, a, m. the balancing-staff used by sliders, Fms. v. 337.
skíða, u. f., gen. pl. skíðna, Gþl. 381: a splint, stick, Fas. iii. 125, Mar. 1055; klauf hann Þór í skíður einar, Fms. ii. 163; taka skíður í hönd sér, Bs. i. 634. skíðna-garðr, m. = skíðgarðr, Gþl. 381. II. the name of a county in Norway, mod. Skien, Fms.
Skíð-blaðnir, m. the name of the famous mythical ship of the god Frey, Gm., Edda.
skíð-færi, n. a passage on snow-shoes; þar til at snjófa görði ok gott s., Fb. i. 21, Fms. viii. 400.
skíð-færr, adj. good at running on snow-shoes, Edda 18, Fms. iii. 18, ix. 233.
skíð-garðr, m. wooden palings, a wooden fence, Eg. 80, 232, Ó.H. 135, Fb. i. 545, Fms. ix. 521; skíðgarðs-hlið, iii. 67: a yard, 656 C. 4.
skíði, a, m. a kind of bird, Edda (Gl.) II. a pr. name, Landn. Skíða-Ríma, the Lay of Skiði: Skíðungar, a nickname, Sturl.: in plur. the name of an old family, the descendants of S, Korm.
skíði, n. [A.S. scæ-acute;ð, sceað; Engl. sheath; Germ. scheide; Dan. skede], a sheath, Hðm. 16. skíði-járn, n. a 'sheath-iron,' dirk, id.
skíðing, f. = suzingull, Sks. 403.
skíð-kjálki, a, m. = skíðsleði, Fb. ii. 169.
skíð-lægr, adj. level, horizontal; þar skíðlægt yfir, Bs. ii. 81.
skíð-sleði, a, m. a snow-sledge shaped like a snow-shoe, Ó.H. 85.
SKÍFA, u, f. [Germ. scheibe], a shaving, slice, passim in mod. usage; a nickname, Fms. x.
SKÍFA, ð, to cut into slices, slice; skífða hjálma, Fas. i. 158; s. sem hvannir, Bær. 8, Háv. 13 new Ed.; skífðu hnappinn or grindinni, Lv. 65; skífði frá síðuna, Flóv.; s. undurn, to carve meat, Km. 2.
skíma, u, f. a shimmer, faint gleam of light; dags-s., ljós-s.
skí-maðr, m. a juggler, hypocrite; see skí.
SKÍMI, a, m. [Ulf. skeima = GREEK, John xviii. 3; Germ. schimmer; A.S. scîma; Engl. shimmer] :-- a gleam of light; nokkurir skímar af hennar geislum, Sks. 205; at af þeim geisli þessi skími, 206; með bleikum skíma, 627; leiðir fram dökkvan skíma, 229 B.
SKÍNA, pres. skínn, Nj. 146; þú skínn, 623. 18: mod. skín (with a single n); pres. skein, skeint (mod. skeinst), skein, pl. skinu; subj. skini; part. skininn: [Ulf. skeinan = GREEK, GREEK; common to all Teut. languages] :-- to shine; sól skínn, Grág. ii. 170; nú skínn sól í sali, Alm.; sól skein sunnan, Vsp. 4; veðr var fagrt, skein sól í heiði, Ó.H. 216; geislar skinu, Ór. 60; er sólin skínn á, Nj. 146; s. með mikilli birti, Fms. i. 77: tne phrase, skína í jarteinum, 623. 18; or, s. jarteinum, of a saint, Bs. passim; ok er hann skein í þvílíkri dýrð, Fms. x. 231; þeim er skein í heims prýði, 656 A. ii. 2; heilög Krisini hefir skinit með björtum blóma, Bs. i. 237; skínanda klæði, shining, glittering clothes, of gold-embroidered stuff, Dipl. iii. 4, v. 18, Vm. 52, 55. 2. to glimmer, gleam; skínu við tólf spjót ok skildir nokkurir, Eg. 742. II. part. skininn, bleached, withered; skininn hross-hauss, Fas. ii. 300; hvítr ok skininn.
SKÍRA, ð; a distinction is made between skíra (with í) = to purify, and skýra (with y) metaph. = to explain; but that both words are identical is shewn from the Goth.: [Ulf. skeirjan = GREEK, skeireins = GREEK, skeirs = clear] :-- to cleanse, purify; s. silfr, Hkr. i. 185; þat skírir ok birtir augu, ... þat bætir myrk augu ok skírir, Pr. 472, 473; skíra sik, to cleanse oneself. 2. of an oath or ordeal, to clear, purge; skíra sik með tylptar-eiði, Gþl. 151; ok skíri hón sik, ok handsala faðerni ef hón verðr skír, Lv. 77; er þó ván at þú skírir þik í hreinsunar-eldi, Fms. vii. 38. II. eccl. [as translation of A.S. fullian = to cleanse], to baptize, christen; skíra barn, K.Þ.K., N.G.L., Fms., Nj., Bs., in countless instances, old and mod. 2. reflex. skírask, to be baptized; láta skírask, Jb. 10, Fms. i. 23, 129.
skírari, a, m. [cp. A.S. fullere], the Baptist, N.T., Vídal.
skír-borinn, part. 'pure-born,' born in wedlock, Grág. i. 288, Fms. x. 265.
Skír-dagr, m. Maundy-Thursday, Bs. i. 168, 247, ii. 167, Ld. 324, Rb. 358, Fms. ix. 500, Sturl. i. 25, 114, iii. 203: Skíri-dagr, id., Gþl. 177: Skíri-Jón, John the Baptist, Gd. Skíri-Þórsdagr, id., N.G.L. i. 10, Gþl. 177, Fms. ix. 500, Karl. 469.
skír-dræpr, adj. dazzling; lét hann tjalda svörtum tjöldum til þess at þá væri síðr skírdræpt, Ó.H. 156 (Fær. 213).
skír-getinn, part. born in wedlock, Fms. ix. 250, Grág. i. 171.
Skíri-dagr, m. = Skírdagr.
skíri-faðir, m. a 'baptism-father,' one who has baptized one, Sturl. i. 75.
skíri-nafni, a, m. a namesake, Sighvat.
skíring, f. a clearing; skíringar-vitni, a compurgatory witness, N.G.L. i. 207. 2. a christening = skírn, N.G.L. i. 375, 392.
Skíri-Þórsdagr, m. = Skírdagr.
skír-leikr, m. (-leiki, a, m.), purity; at slá slíkt silfr at skírleika sem várr vili verðr til, N.G.L. i. 446; sakir orða gnóttar eða skírleiks, MS. 15. 1: mostly in a moral sense, s. andarinnar, Stj. 34, 142, Mar.
skír-leitr, adj. pure of countenance, Gm. 39, Akv. 35; bjartari ok skírleitari, MS. 234. 80.
skír-liga, Adv. purely, Sól. 10.
skír-ligr, adj. = skírleitr; s. í yfirbragði, Sturl. ii. 189; s. at yfirlítum, Fb. ii. 431 (MS. skýrligr, less correct).
skír-lífi, n. a pure life, chastity, Mar.
skír-lífr, adj. pure-lived, chaste, HE. i. 469, MS. 625. 78, passim.
skírn, f. [as a translation of the A.S. fulluht, which prop. means cleansing, cp. Engl fuller = bleacher] :-- eccl. baptism, christening; skírn görir alla hreina ok skíra, 655 i. 1, K.Þ.K., Bs., in countless instances, old and mod.; heima-s., christening at home; skurðar-s., circumcision; halda barni undir skírn, to stand godfather, Fb. ii. 264; skírnar-hald, the standing godfather, Str. 17; skírnar embætti, -þjónosta, Fms. i. 148, H.E. i. 473, Karl. 204, Stj. 377; skírnar-dagr, 677. 15; skírnar-brunnr (-bruðr), the fount of baptism, Fms. iii. 168, MS. 656 A. ii. 2; skírnar-dropi, Hom. 56; skírnar-ketill, skírnar-munnlaug, a font, Vm. 17, 109; skírnar-Sár, a baptismal font, H.E. i. 473, Vm. 1; skírnar-klæði, baptismal clothing = hvíta-váðir (q.v.), a white garment, Fms. x. 244, Stj. 49. Ó.T. 25, 29; skírnar-nafn, a baptismal name, Bær. 6, Stj. 139;