This is page cv_b0569. Please don't edit above this dashed line. Thank you!
-----------------------------------------------------------------------------
sljó-leikr, m. dulness, Bs. ii. 126.
sljó-liga, slæ-liga, adv. slowly, dully, carelessly, opp. to briskly, Al 34, Stj. 531; reiða sverð s., Fms. x. 360 (sljáliga, ii. 322, Hkr. i. 343, l.c.); róa slæliga, Fms. ix. 301; ú-slæliga, deftly, xi. 277.
sljó-ligr, slæ-ligr, adj. blunt, slow; er þá för vár sljólig, Fs. 66.
SLJÓR, sljó, sljótt; before a vowel the v appears, sljóvan, sljóvum, ... (also spelt with f); the older form is slær, slæ, slæ, slætt (slævan, etc.), or even sljár, Ld. 312, v.l.; analogous to snjór, snjár, snær: sjór, sjár, sær; mjór, mjár, mær: [A.S. sláw; Engl. slow; Dan. slöv] :-- blunt, Lat. hebes; sverð sljó ok brotin, Fms. ii. 322; þó at sverðin sé slæ, x. 360; sljó öx. Fs. 184; sverð vár eru slæ, Hkr. i. 343; með slævu sverði, Fm. 30; slætt sverð, Fbr. (in a verse); með hljóði sljófu, a dull sound, Skálda 160. 2. metaph., hann hvessir sljófa en hrýnir hugrakka, Al. 33; þótti honum hann í öllu slær, Sturl. iii. 117; at hann hefði verit mikilsti slær, er hann hefði eigi bannsettan Rafn, Bs. i. 775; gefa enum slævurum sigr, Ls. 22, 23.
slóðra, að, slöðra, as it is spelt in editions, is less correct, for the mod. slóra, q.v., is a contracted and corrupt form of sloðra (oð = ó); [cp. Ulf. slauþjan] :-- to drag or trail oneself along; sloðruðu þeir þá vestr af heiðinni, Sturl. iii. 158; þeir sloðruðu svá til lands, 163; flestir gátu fengit bakkann ok sloðruðu svá at landi, Fb. ii. 511 (slöðruðu, Orkn. 456, l.c., but less correct); hefir ek ekki spurt til sanns hverjum þá sloðraði (sloþraðe Cod.), Ölk. 36.
slok, n. [Engl. sluice; Dan. slug; cp. Germ. schlucht], the sluice by which the water is led to the wheel of a water-mill, B.K. 81, D.N. iv. 536; hann var mylnu-vörðr ok hafði vaktað slok (sloa Ed.) undir mylnurnar, Post. 246 (the printed Ed.)
sloka, að, [Dan. sluge] , to slop.
slokna, að, [Dan. slukkes; N. Lancashire slocken; Engl. slake], to be extinguished; brennr ... sloknar, Hm. 50; ljós (log, ekir) sloknar, Rb. 352, Fms. iv. 28, xi. 35, Fb. ii. 8, 129, Gísl. 29, Gullþ. 50; sloknar hann aldregi hvárki af vindi né vætum, Stj. 86; gaus upp stundum eldrinn en stundum sloknaði niðr, Nj. 204: part., þá er sloknaðr var eldrinn, Edda (pref.)
slokr, n. the slaver, saliva, from the mouth of animals.
sloppr, m. [A.S. and Engl. slop; Germ. schleppe; akin to Dan. slæbe], a slop, gown, a loose trailing garment; brynja undir sloppi, Fms. vi. 158; vaðm;áls sloppr, Bs. i. 674: esp. of a priest's white gown, skrýddr sloppum ok kantara-kápum, 186, Vm., Pm., D.I., Dipl. passim; slopp-slitri, a tattered gown, Pm. 133; slopp-töturr, id., 124 (spelt slof-töturr, Bs. i. 565).
slor, n. the offal of fish, used as dung: slorugr, adj. bedabbled with slor.
slot, n. abatement; vind-slot, Alm.; veðra-slot, bylja-slot. II. = Germ. schloss, Dan. slot, but mod. and rare.
SLOTA, að, slotir, Hom. (St.); the pret. would be slotti, but is not found (cp. þora þorði þorað); mod. usage distinguishes between slúta = to hang down, and slota = to abate; [cp. Germ. schliessen and schluss] :-- to hang down, droop; láta slota hendr niðr með síðu ok höfðusk ekki at, Fms. ii. 229,; láttú slota hattinn, Nj. 32; hann var í kufli ok lét slúta hattinn, Sturl. ii. 230, Fas. i. 61 (both paper MSS.): slota við, to slink away; ok er ekki at slota við eða svara skatyrðum, Fms. vii. 20; þat þú þegir við ok slotir, Hom. (St.) II. impers. it abates, of wind, gale; veðrinu slotar, the wind abates.
sló, f. the bone in the hollow of the horns of animals.
SLÓÐ, f. [cp. Ulf. slauþjan; Engl. sleuth, slot, in sleuth-hound], a track or trail in snow or the like; slóð Fáfnis, Sæm. 133; kómu á manna-för, ok lá sú slóð framm á skóginn, Eg. 578; þá skildi ok slóðina, 579; hann seri því eptir í slóðna, Ó.H. 135; skuluð ér nú fara at slóð þessi, Fms. iv. 340. II. plur. slóðir. a ship's wake; þá, velkti úti lengi í hafi, ok kómu þeir ekki á þær slóðir sem þeir vildu, Þorf. Karl. 390.
slóð-gata, u, f. a track-way, Fas. (in a verse).
slóði, a, m. [slóð], a truss of fagots trailed along; draga slóða, to drag a slot or trail; and metaph. to leave a slot behind, be fatal; slóða mun draga, at því er ek hygg, Band.; má annars staðar meiri slóða draga enn hér, Nj. 54. COMPDS: slóða-hrís, n. a truss of brushwood, Grág. ii. 338 (Jb. 218). slóða-stöð, f., slóða-vegr, m. a track-way., tram-way, D N. II. of a person, a sloven, slothful fellow. slóða-legr, adj. slothful. slóða-skapr, m. slothfulness.
slóg, n. the eatable inwards (liver etc.) of a fish.
slókr, m. [North. E. slotch], a slouching fellow, Edda ii. 495.
slóra (slórir, stórði, slórt), contr. from sloðra, [Engl. slur], to trail or lounge about; hvað ertu að slóra þarna! see sloðra.
slóttugr, adj. sly, wily; ú-slóttigr, guileless, Hom. 148; eigi s. ok einfaldr, Hom. (St.)
sludda, u, f. [cp. Dan. slud = sleet; North. E. slutch], a clot of spittle or mucus; hor-s.
slumsa, að, to slop and swill, like swine.
slund-samliga, adv. flabbily(?), Eb. 37 new Ed.
slunginn, part. as adj., see slyngva.
slungnir, m. the name of a mythical steed, Edda.
slúta, t, to project, hang down; see slota (I), as also skúta.
slydda, u, f. [Dan. slud], sleet, cold rain, wet.
slyðra, u, f. a flabby lump; blóðugar slyðrur, Grett. 153 new Ed.
slyðrask, að, qs. sloðrast; ymsir fóru á kné eða slyðruðust fyrir öðrum, Grett. 167 new Ed. (in Cod. Upsal.)
slyndra, u, f. = slyðra; mör-slyndra, of a lean animal.
slyngr, adj. versed, skilled; s. við íþróttir, Fas. iii. 195: slyngum þeim sláttu-manni, Hallgr.; e-m er e-t slyngt, to be expert in a thing, Grett. 118 A. 2. as a nickname, Fms. x. 123.
SLYNGVA or slöngva, pres. slyng; pret. slöng or slaung, slungu: part. slunginn; this strong verb, however, is defective in its tenses and persons, and is chiefly used in poets, but rarely in prose; and later it was displaced by the weak slöngva, ð (or mod. slengja, ð), except in the part. slunginn, which remained: [Dan. slynge; A.S. slingan; Engl. sling]:-- to sling, fling, throw, with dat. as Engl. to throw with a thing: I. strong forms: 7alpha;. poets; Sinfjötli slöng upp við rá rauðum skildi, Hkv. 1. 33; eik slaung und þér, the ship swung away under thee, Fms. vi. 174 (in a verse); sungu or slungu snúðga steini, they swung and slung the rolling mill-stone, Gs. 4; but weak, svá slöngðu (for slungu) vit snúðga steini, 12 (in the same poem); döggu slunginn, bedewed, Hkv. 2. 36; slunginn vafur-loga, encircled in a wavering flame, Fsm. β. prose; þeir slungu þar landtjöldum sínum. Fms. xi. 371, v.l.; því næst slyngr (but slöngvir v.l. from a vellum) Surtr eldi yfir jörðina ok brennir allan heim, Edda i. 192; var þessu kaupi slungit, the bargain was struck, Ld. 96: with the notion to twist, nú er svá félagi, at í vandkvæði er slungit, we are 'in a twist,' in difficulties. Fms. vi. 114; slungit gull, twisted, coiled gold, Lex. Poët.; horna-tog var slungit af silfri, of a cord, twisted of silver, Fb. i. 320: slunginn, as adj. versed, cunning, s. við e-t, Bárð. 164: freq. in mod. usage as adj. slungnari, more cunning: slungnastr, most cunning. II. weak forms: α. in poetry, Gs. 12, but better slungu. β. in prose; hann skaut í slönguna ok slöngði síðan, Stj. 465; tóku þeir brandana ok slöngðu út á þá, Nj. 201; slöngvir hann þá stokkinum, 202; ok slöngði frá durunum, Fms. ii. 160; slógu menn eldi í keröldin, ok . slöngðu at virkinu, i. 128; slöngvit mér at borginni, sling me from the catapult into the burgh, ix. 10; slöngja stóru grjóti, Sks. 410 B; þat grjót, er þeir vilja slöngva, 422 B; hann hafði slengt (better slöngt) hringnum útanborðs, Fas. i. 27 (paper MS.)
slyppr, adj. [sleppa, sluppu], prop. unarmed, weaponless; ek hugðumk ganga hér ór garði einn saman ok slyppr, Glúm. 375; gengu þeir á land upp slyppir, Eg. 81; gakk eigi slyppr, Fbr. 58; sumir gengu slyppir á vald biskups, Sturl. ii. 7 C, Orkn. 114; engi þorði at honum at ráða þó at hann væri s., 105; at þú bærir vápn, en færir eigi slyppr sem konur, Ísl. ii. 407; haf þú saxit í hendi, ok ver eigi s., Fbr. 58; brast sverðit sundr undir hjöltunum, -- Nú kalla ek, at Hrafn sé sigraðr, er hann er s., Ísl. ii. 258.
SLYS, n. a mishap, mischance, accident; slys mun þat þykkja, er hann hjó hönd af konu sinni, Eb. 60; vóru fallnir niðr hlekkir ór söðli hennar, ok var þat bæði slys ok fjár-skaði, Bs. i. 341; sigrask af slysi e-s, Korm. 90; Dofra þótti þá mikit orðit slys sitt, ef hann hefði drepit piltinn, Fb. i. 565, Bs. ii. 175; Þorgils bað þá gæta sín við slysum, Ld. 280 C. 2. a mischief; hefir hann miklu slysi á oss komit, Fms. xi. 151 C; erfitt mun þér verða at bæta öll slys Hallgerðar, it will go hard with thee to mend all H.'s mischief, Nj. 54; mér þykkir þú ráðinn til nökkurra slysa, Fs. 42. COMPDS: slysa-för, slys-ferð, slys-för, f. an ill-fated journey, Fbr. 31 new Ed., Th. 76, Fas. ii. 437. slysa-gjarnt, adj. ill-fated; e-m verðr s., Grett. 115 A (slys-gjarnt, 86 new Ed.) slysa-laust, n. adj. without mischance, accident, Grett. 150 A, Fas. iii. 187. slysa-vænt, n. adj. unlucky, Fms. v. 254.
slysast, að, dep. to suffer mischance.
slysinn, adj. mischievous, bringing ill-luck; maðr s. ok rógsamr, Eb. 44: in mod. unlucky (like Germ. fatal), of an awkward fellow who always is blundering, having a broken bone, a cut, or the like.
slys-liga, adv. fatally, Fas. i. 460, Band. 14 new Ed.
slysni, f. fatality:-- see slysinn.
slytti, n. [slý], a flabby lump, wet rags or the like; hann er einsog s.! slytti-mákr, m. a lazy fellow, laggard, Grett. (in a verse).
slyttinn, adj. flabby, sluggish; s. ok linaflaðr, Fb. i. 521.
slyttu-mannliga, adv. flabbily, sluggishly, Mag.
SLÝ, n., botan. water-cotton, byssus lanuginosa; af sefi eðr slýi, Stj. 253: it was dried and used as tinder, Bs. i. 616 (wrongly spelt slij), freq. in mod. usage.
slæða, ð, i.e. slœða, [slóð], to trail; fax svá sítt at slæddi jörð, that it trailed along the ground, Sks. 100; hann slæðir fótspor sín með halanum, Stj. 71. 2. to 'trail the field,' spread manure; ganga um fjall um sinn, ok slátra, ok s. um vár, Grág. i. 147. 3. to drag a river. II. reflex., það hefir slæðst ofan á gólf, of thread or the like swept away and lost.
slæður, f. pl. a gown, that trails along the ground; s. af silki, pelli, Eg. 516, 702, Fms. iv. 164, vii. 149, viii. 149, Nj. 149, Fs. 51, 52: the train of a lady's dress, Rm. 26.
slæfa, að, to slacken = sljófa, q.v.; slævuðu þær maegður mjök liðveizlu þeirra feðga, Sturl. ii. 61 C. 2. reflex., slævaðisk skap jarlsins,