This is page cv_b0577. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
SNYKR -- SOFA. 577
(the shafts) snuddu, vii. (in a verse); cp. snoddu (better svoddu), Fs. 66, v.l. snykr, m. = fnykr, Bs. ii. 5. snyrta, t, to trim; in the phrase, snyrta til. (conversational.) snyrti-, [from snotr, qs. snytri-], neat, elegant: snyrti-liga, adv. neatly, búask s., Str. 81; snyrti-ligr, adj., Konr.: snyrti-maðr, m. a gentleman, Edda (Gl.); snyrti-drengr, -freyja, -gátt, -gerðr, -grund, all poët, epithets of gentlemen and women. Lex. Poët. snyrtir, m. a polisher, Lex. Poët.: the name of a sword, Saxo. snýpr, m. [akin to sneypa], the penis, (vulgar.) SNÝTA, t, (cp. Dan. snyde, Engl. snot], to blow the nose; snýta sér; hence snýta blóði, Fas. ii. 320 (in a verse); snýta rauðu, to get a bloody nose, Fms. iii. 147, Karl. 149. II. metaph., snýtt hefír þú sifjungum, thou hast destroyed thy kinsman, Am. 82 (cp. Dan. snyde = cheat). snýta, u, f. a 'snot,' worthless fellow; vesalar snýtur, Fas. ii. 550. SNÆÐA, d, [snáð], to eat, take a meal, with dat.; sem vit höfum snætt þessu, Stj. (mod. with acc.): absol., þeir snæddu báðir samt, Fms. i. 216; s. af einum diski, 259; er konungr hafði snætt at dagverðar-borðum, vi. 150; þeir hvíldusk ok ætlaði konungr at snæða, ix. 404. snæði, n. a meal, = snæðing, Fms. ix. 404, v.l. snæðing, f. (snæðingr, m., Fms. ix. (v.l.), MS. 4. 24, and so in mod. usage), a meal, the taking a meal; snæðingunni, Fms. ix. 404; sitja í snæðingu, to sit at meals, Korm. 232; s. ok samsæti, Sks. 632; taka snæðing, Sd. 161, Fms. viii. 411; veita e-m snæðing, to give a dinner, vii. 97. snæfr, adj., the r is radical, [Norse snæv; Dan. snæver], tight, narrow; höfðu þeir kyrtla styttri ok snæfrari en hjörtu betri. Fms. viii. 336. II. metaph. tough, vigorous; snæfrir vinir, Fms. ix. 440 (in a verse); hér var snæfrt um siglu, a close, tough, tight tug, Fas. ii. 76 (in a verse); ok hafði hann eigi verit snærri (= snæfri), he had never been 'tighter,' more hale and hearty than then, Sturl. i. 150. snæfr-leikr, m. alertness, Fbr. 145. snæfr-liga, adv. deftly, Hkr. iii. 252. snæfr-ligr, adj. deft, alert, Fms. vii. 343; s. ferð, Ld. 284: rash, er yðr eigi einn hlutr vel gefinn, at svá er allt snarligt ok snöfrligt um yðr, Band. 16 new Ed. snæfr-mannligr, adj. deft, Hkr. iii. 338 (Cod. Fris. snæfr-). snælda, u, f. [akin to snjallr], a spindle; suúðr ok snælda, N.G.L. i. 92. snældu-hali, a. m. a 'spindle-tail,' Bret. 32. II. the prop supporting the seat in a boat; sjór upp í miðjar snældur, the boat is full of water up to the middle of the s. snældingr, m. [snáldr], poët, a serpent, Edda (Gl.) SNÆR, m., this word has three different forms, snær, snjár, snjór; (analogous to sær, sjár, sjór; slær, sljár, sljór; mær, mjár, mjór); of these snær is the oldest, snjár rare, snjór prevalent in mod. usage: gen. snæs; acc. snæ, snjá, snjó: before a vowel the v (also written f) appears, snjófar, Bs. i. 198; dat. snævi, 656 A. ii. 8; snjávi, 623. 3; snjófi, Vtkv. 5, Dipl. ii. 14; nom. pl. snjóvar, Hdl. 41, Bs. i. 198, etc.; acc. gen. pl. snjófa, Lv. 25, Dipl. ii. 14; snjáva, Fms. ii. 97; dat. pl. snævum (snjávum, Fms. ix. 233), snjávum, snjóvum: in mod. usage the v has been dropped, dat. snjó, pl. snjóar, snjóa; this shortened form also occurs in old writers, esp. before the suffixed article, snænum, K.Þ.K. 6 (Kb.); snæ (dat.), Grág. ii. 88; snjánum, K.Þ.K. 12 B; snjónum, Bs. i. 198: [Ulf. snaiws; common to all Teut. languages, as also to Gr. and Lat., though without the initial s.] A. Snow; snævi hvítara, 656 A. ii. 8; snjávi hvítari, Niðrst. l.c.; hvítar sem snjár, Hkr. i. 71; hafði snjá lagt á fjöllin, 46; en er váraði ok nokkut leysti snjó ór hlíðum, Fs. 25; sem sólskin snæ lægir, Anal. 283; snjór var á jörðu, Gísl. 32; er snjó lagði á heiðar, Orkn. 4; snjó ef snjór er, sjó et sjór er, N.G.L. i. 339; snjór var fallinn, Fms. viii. 171; lagði á þá snjáva ok úfærðir, ii. 97; nú náir eigi vatni, getr snjó, K.Þ.K. 6 (Kb.); með snjófi ok frosti, Dipl. ii. 14; þá vóru snjófar miklir, Eg. 543; sakir frosts ok snjóva, Dipl. ii. 14, and passim. II. in pr. names, mostly the older form Snæ-, Snæ-björn, Snæ-kollr, Snæ-laug (spelt Snjó-laug, Bs. i. 285, note 4): contr., Snjólfr, qs. Snæ-úlfr. snjóvar-fullr, adj. full of snow, Bs. i. 198. B. COMPDS: snæ-blandinn, part. blended with snow, Bs. i. 198. snæ-fall, n. a fall of snow, Fms. viii. 52, Finnb. 312. Snæ-fjöll, n. pl. Snæfell, a mountain in Icel. snæ-fugl, m. the snow-bunting, emberiza nivalis, Edda (Gl.); whence Snæfugls-staðir, a local name in Icel. snæ-fölva, u, f. = snjóföl, Ld. 204. snæ-hús, n. a snow-house dug in the snow, Bs. i. 324. snæ-hvítr, adj. = snjóhvítr, Hom. 80. snæ-kollr, m. a mound of snow, a nickname, Fms. ix. snæ-kváma, u, f. a fall of snow, Bs. i. 669. snæ-kökkr, m. (snjó-kökkr), a snowball, Fms. vii. 230, Dropl. 22. Snæ-land, n. Snowland, the first name given to Iceland, Landn. 26. snæ-lauss, adj. = snjólauss; fjöll snælaus, Landn. 175. snæ-liga, adv. snowy, Fms. vii. 20. snæ-lítill, adj. with little snow. Fms. xi. 7. snæ-ljós, n. a 'snow-light' snow-blink, Eggert Itin. 121. snæ-mikit, n. adj. much snow, Landn. 324, Finnb. 242. snæ-nám, n. a thaw, Fms. iv. 42 (snjá-nám, Hkr. l.c.), D.N. ii. 35. snæ-skafa, u, f. the whirling of snow, mod. skaf-kafald, Ísl. ii. 87. snæ-skriða, u, f. a snow-slip, Bs. i, Gísl. 33. snæ-vetr, m. a snowy winter, MS. 415. 19. snæ-þryma, a nickname, Landn. SNÆRI, i.e. snœri, n.; [snúa; Ulf. snorjo = GREEK; O.H.G. snuor; Swed. snöre; Germ. schnure] :-- a twisted rope, of hemp, esp. such as is used for fishermen's lines and the like; hann kom snærinu á akkeris-hringinn, Lv. 99; lögð s. umhverfis, Eg. 340; þeir týndu snærum sínum, their fishing-lines, Gd. 51: the thong of a javelin, Lat. amentum; þeir fengu fingrum í snæri, they fingered their thongs, Am. 42, cp. 'inserit amento digitos' of Ovid; grípa í bug snæum, Jd. 26. COMPDS: snæri-dörr, n. pl. a javelin with a thong. Lex. Poët. snæris-spjót, n. a javelin, Eb. 310, Rd. 267, Hkr. iii. 38, Fas. snæri-ligr, adj. brisk, Fms. x. 393. snæugr, adj. snowy; skór snæugir, Gísl. 31; snæfgum höndum, Fb. ii. 334 (in a verse). snöfr-ligr, adj., see snæfrligr. snögg-klæddr, part. 'snug-clad' i.e. in under-clothing. snögg-liga, adv. suddenly, Landn. 85. snögg-ligr, adj. sudden; s. viðburðr. SNÖGGR, adj., the v appears before a vowel, snöggvan, etc.; compar. snöggvari; superl. snöggvastr: [Engl. snug, but metaph. = smooth] :-- bald or short, smooth, of wool, hair, crop; á loðna ok lembda en aðra snöggva ok gelda, Vm. 33; snöggvar ær, Grág. i. 505; nauts rófa snögg, Eb. 272; snöggvan belg, Landn. (in a verse); stutt skegg ok snöggvan kamp, Sks. 288; þeir bitu allt gras at snöggu, bit it close, Fms. xi. 6: freq. in mod. usage, esp. of grass, það er snöggt, túnið er snöggt. II. metaph. sudden, brief; orrosta hörð ok snögg, Vígl. 26; snöggr verki, hasty work, Geisli. 2. neut. snöggt, soon, at once, Finnb. 226; þá, dró svá snöggt undan, Fb. ii. 15; cp. the phrase, það er snöggt-um betra, by far better; superl. snöggvast, for a moment; eg fer burt sem snöggvast. snökta (snökt, n. whining), t, to sob, whine; ér látið ílla, snöktið eða syrgit, Fms. viii. 234; með snöktandi röddu, i. 264. snöp, f. [snapa], a 'nip,' scanty grass for sheep to nibble at in snow-covered fields; það er ekki nema litil snöp. snör, see snor. snörgl, n. (sounded snörl), a rattling sound in the throat, Fs. 144, Sturl. ii. 67 C. snörgla, ð, to 'snarl,' rattle in the throat, Hom. 121, Fms. v. 213. snörtr, m., gen. snartar, [Ivar Aasen snart = a stick burnt at one end] :-- a nickname, Landn.; hence Snartar-tunga, a local name. SNÖS, f. [Ivar Aasen snos], a projecting rock; þeir höfðu þar tjald hjá snösinni, Gullþ. 8: freq. in mod. usage, kletta-snös, fram á snösina; berg-snös, Eg., Gullþ., Hom. 2. a pot-hook; gullkaleikr með gyltum snusum (= -snösum), Vm. 52: heill og sæll hór minn eg skal kyssa snös þína ef þú græðir vör mína, Ísl. Þjóðs. ii. 553. snöttungr, m. [snatta], a rover, Fas. ii. 357. so -- svá. (q.v.), so; soddan, svoddan, such. soddi, a, m., mod. suddi, [soð], dampness, steam, as a nickname, Fms. ix. SOÐ, n. [sjóða; mid. H.G. sot], the broth or water in which meat has been seethed or sodden, Stj. 390, Fms. i. 35, Mag. 157, passim: swill, gefa svínum soð, Hkv. 2. 37, Vígl. 17. COMPDS: soð-áll, m. a flesh-hook, rendering of Lat. fuscinula in the Vulgate, Stj. 308, 315, 430. soð-fantr, m. a cook, Clar. soð-fullr, adj. full of sod, Mag. soð-greifi, a, m. a 'cooking-lord,' cook (ironic.), Fbr. 194, Róm. 333. soð-hús, n. a 'seethe-house,' kitchen, Korm. 34. Bs. i. 357, Pm. 133, Dipl. v. 18. soð-ketill, m. a cooking-kettle, Stj. 291, Nj. 247, 248. soð-krókr = soðáll, Sturl. iii. 176 (a nickname). soð-reykr, m. 'seething-reek' steam from cooking, Fb. i. 87. soðinn, part. boiled. soðna, að, to become sodden, cooked, boiled, Edda 45, Str. 28. soðning, f. a soddening, seething, boiling; vera at s., Rd. 260, Sturl. iii. 101, Krók.: a thing to be cooked, Stj. 620. SOFA, pres. sing. sefr, older søfr, Hom. 152; pl. sofum, sofit, sofa: pret. svaf, svaft (mod. svafst), svaf; pl. sváfu, svófu, or eliding the v, sófu; subj. svæfi or sœfi; imperat. sof, sofðu; part. sofinn: [Dan. sove, Swed. sofua; a word common to the Teut. and class, languages, if indeed, as Grimm thinks, Goth. slêpan, Engl. sleep, Germ. schlafen, are the same word in different forms; cp. svefn, Engl. swoon.] B. To sleep; mart um dvelr þann er um morgin sefr, Hm. 59 (Bugge); sjaldan getr sofandi maðr sigr, 58, Vápn. 25; sofa svefn, Fb. i. 550; s. af nóttina, 348; s. af nótt þá, Ísl. ii. 350, Fms. iii. 92; þeir sváfu um nóttina. Eg. 560; hann svaf, Fs. 6, Fms. i, 12; sefr hann þrjár nætr í húsinu, xi. 5; sá er ávalt søfr, Hom. 152; sofa fast, Fms. i. 9; hve fast hann svæfi, Fs. 6; s. sætan, to sleep sweetly. Sól., Sdm.; sem þá at hann svæfi, Ó.H. 219: the phrase, ok sofi yðr þó eigi öll vá, woe shall not sleep for you, shall lie wide awake at your door, Eb. 160; sofa lífi, to sleep one's life away, Hðm. II. reflex., hann spyrr hversu þeim hafi sofizk, ... hann lætr sér vel hafa sofnazt, he asked how they had slept, ... he said he had slept well, Þiðr. 319. III. part. sofinn, asleep, Hm.; hverr lá sofinn í sínu rúmi, Fb. i. 290, Mag. 154, Clar,