This is page cv_b0626. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
62G TASALDI -- TÁR.
adj. a GREEK in vera t. at e-u starfi, quite busied(?), Vígl. 61 new Ed., also a GREEK. tasaldi, a, m. a tassel(?), as a nickname, Landu. (Glúm.) taska, u, f. [Germ. tasche], a trunk, chest, Fb. ii. 288, Fms. vi. 182, 183, vii. 95; tólf hesta klyfjaða ok töskur á, Landn. 218, Grett. 123 new Ed.; töskum þeim sem konungs-bréfin vóru í, Bs. i. 709; ef hann hittir fé sitt í örk manns eðr tösku, N.G.L. ii. 271; hestr búinn með töskum, Krók. 2. a pouch, pocket, Germ. tasche; prestar sýni önga lausung í klæða-búnaði sínum, hvárki töskur né stikknífa, H.E. ii. 113. tösku-bakr, m. a nickname, Landn. tasla, u, f. [Engl. tassel], a tassel, Edda ii. 494. Tattarar, m. pl. the Tartars, Fms. x. 44, 56, 152, Ann. 1286; Tartara, Bs. i. 756. TAUFR, n., the mod. form is töfrar, m. pl., Fas. iii. 608; [O.H.G. zoubar; Germ. zauber] :-- sorcery, also, charms, talismans; hann hefir með sér leynd taufr, Konr. 21 (leyndar töfrir, v.l.); skjóðu-pungr, ok varðveitti hón þar í taufr sín, Þorf. Karl. 374; þinn skelmir treystir taufrum (töfrum Ed.) móður þinnar, Fs. 166; taufr, lif, rúnar, N.G.L. iii. 286 (foot-note 2); farit eigi með taufr né lyf, ... taufr eða með lyf eða með spár, Hb. (1865) 30, 31; hón kunni mart í töfrum, Fas. iii. 196; spurði hvar nú væri komin taufr hennar, 202. COMPDS: taufra-maðr, m. a wizard, Korm. 82. taufr-maðr, id., H.E. i. 522. taufra, að, to enchant, Fas. iii. 416. TAUG, f., pl. taugar, MS. 623. 33, and so in mod. usage; [A.S. teâg, tige; Engl. tag, tie; Germ. tau; Swed. tag, etc.] :-- a string, rope: lausa-taug, tauginni, Eg, 579; taugar-endi, ... smeygja tauginni af hálsi sér, Fms. vi. 368; tóku hestana ok lögðu taug við, Vígl. 21; taugar þær héldu, er á hálsum þeirra vóru, 623. 33; guðvefjar-taug, Stj. 360. 2. mod. cords, strings, nerves; hjarta-taugar, heart-strings(see tág): hence the phrase, það er góð taug í honum, there are good fibres in him (of feeling and character); ragr í hverja taug, a coward in every fibre, Fas. iii. 297; see tog and tág. taug-reptr, part. roofed with fibre(?), of a poor cottage, Hm. 35. tauma, að, to bridle, K.Þ.K. 90; see teyma. TAUMR, m. [A.S. teâm = a line of descendants; Engl. team; Germ. zaum; Dan. tömme] :-- a rein, bridle; leiða hest í taumi, MS. 4. 29, Fbr. 65 new Ed.; taumr hestsins var bundinn við hæl, Fms. vi. 234; þeir bera taum á ísinn, a cord for measuring, viii. 416; hón hafði höggorma at taumum, Edda 37; beils eðr tauma, Gþl. 359: of a ship, taumar ok stœðingar, 673. 60; ak-taumar (q.v.), N.G.L. ii. 283: metaph. phrases, ljá e-n tauma, to give it the rein, Mar.; leysa tauma síns valds, H.E. i. 501; ganga lítt í tauma, to go quietly in harness, i.e. to go straight, prove true, Nj. 20; gékk þat lítt í tauma er hón sagði, Þorf. Karl. 380; at mér akisk þetta eigi í tauma, id., Fms. xi. 121. COMPDS: taum-burðr, m. = álburðr, measuring with a line, Gþl. 286. taum-hestr, n. a led horse, N.G.L. i. 386. tauma-lag, n. the holding the reins, Al. 6. taurar, m. pl., poët, treasures, Edda (Lauf.); taura týr, Korm. Taurr, m. a local name in Sweden, Ýt. (Hkr. i. 26). taut, n., in the phrase, koma öngu tauti við e-n, to be unable to manage a person, Bs. ii. 355; það verðr öngu tauti við hana komið, she is quite ungovernable. tauta, að, [Engl. toot; Dutch tuyten], to mutter, murmur in a low voice; ekki týr yðr nú at tauta eðr tutla hann Sverri af konungdóminum, Fms. viii. 234; hvað ertú að tauta? tauta e-ð fyrir munni sér; tauta í hljóði: poët, of a stream, vatnið af heiðum veltist niðr, var það að tauta giljum í, Bb. taxti, a, m. [for. word], a tax. TÁ, f., gen. tár, pl. tær, gen. tá, dat. tám; [A.S. tâ; Engl. toe; Germ. zehe; Swed. ; cp. Lat. digitus; Gr. GREEK] :-- a toe; táin in mesta var miklu meiri á Ólafi enn á öðrum mönnum, Sd. 167; tána mestu, Nj. 245, Ó.H. 75; fimm tær, id.; tám eða hæl, Edda 42; horfa hælar í tá (gen. pl.) stað, en tær í hæls stað, N.G.L. i. 339, Bs. i. 423; standa á tá, to stand a-tiptoe: phrases, græða á tá og fingri, to make money with toe and finger, of one who grows quickly rich. 2. the tip of a ness; Skaga-tá: Örvandils-tá, a star, Rigel in Orion(?), Edda 59. TÁ, n. [Swed. taa = a bye-path, walk (= Icel. geil or tröð); Swed. also means a sheep-walk, in naut-tå, fä-tå, svin-tå, Rietz 770 b; the word also remains in Dan. for-tov = fore-path, pavement] :-- a path, walk, as rightly explained by N.M.Petersen in his Nordisk Mythology; the word is only found in the phrase, standa á tái, to stand on the path, Skv. 2. 21; spruttu á tái tregnar iðir, ... sprang up on the walk, Hðm. 1; gékk hón tregliga á tái sitja, she moodily sat down on the walk, Gh. 9: in prose only once, heimtusk nú á ta enir vitrostu menn, Mork. 17, (unless 'ta' be here but a misspelling for ta(l), see Fb. iii. 306 l.c.) TÁG, f., pl. tágar, (tægr, Barl. 86), a willow-twig; stokk af tágum ok sefi görvan, Stj. 251: of the roots of a plant or tree, tré tekr at hníga ef höggr tág undan, Am. 69; upp at rífa þær rætr ok tægr, Barl. 86; lágu þar á tágar af hjartanu (heart-strings), Ó.H. 223. tá-hreinn, adj. (qs. tár-hreinn ?), quite clean, e.g. of linen, clean from the mangle. tá-járn, n. a 'toe-iron,' fetter, Ann. 1343. TÁKN, n., also teikn, [Ulf. taikns = GREEK; Engl. token; A.S. tûcen; Germ. zeichen; Dan. tegn]:-- a token, mark; krossa ok öll heilög tákn, Nj. 167; at vér megim betr skilja t&aolig-acute;kn hennar, Hom. 51: a zodiacal sign, Barl. 132, Stj. 15. 2. a token, wonder; göra mörg tákn, to work wonders, 625. 30; tákn þau er sögð vóru frá Ólafi konungi, Fms. v. 104; tákn hennar, Hom. 51; tákn ok stórmerki, passim. tákna, að, to betoken, Fms. i. 228, vi. 202, xi. 12, Rb. 336, Barl. 57; tákna fyrir, to forebode, Hom. táknan, f. a betokening, significance, Mar. tákn-samliga, adv. significantly, Stj. 110. tákn-samligr, adj. significant, Al. 117, Mar., Hom. 84. TÁL, f., pl. tálar, in mod. usage neut. when sing.; thus dat. táli, Pass. 33. 2; but af tál (dat. fem.), Bs. ii. (in a verse); [A.S. tæ; Early Engl. tele; cp. Lat. d&o-short;lus; Gr. GREEK; the Icel. vowel is long, as if denoting some contraction] :-- a bait, allurement; önga vél eðr tál, Fms. v. 172; mæla tál ok hégóma, to talk deceitfully and untruthfully, Nj. 258; hverjum manni er tál at mæla annat, Fms. vi. (in a verse); verðr þat mörgum tál, Pass. 2. pl. devices; tálar ok svik er fyrir hann vóru settar, Fms. x. 339; draga á tálar, to draw into a trap, betray, Al. 46: to defraud, eigi vil ek þik á tálar draga, Grett. 112; sá er Svein konung sveik ór landi ok Tryggva-son á tálar dró, Ó.T. (in a verse); öngan drögum vér á tálar, we defraud none, 2 Cor. vii. 2; verða e-m at tálum, to betray, Sól. 20; tældr miklum tálum, Alm. 36. COMPDS: tálar-dísir, f. pl. false fairies, Skv. 2. 24. tál-gröf, f. a pit used as a trap, Sks. 425, Eluc. 34. tál-hreinn, m. a decoy-reindeer, used as a stale or lure to catch other deer, a GREEK. in Haustl. 3, for this prob. is the sense; and this may have been the very Norse word that Óttarr (Ohthere) used to king Alfred, and which the king rendered into English by stæl-hrânas; but see hreinn. tál-lauss, adj. guileless, Merl. 2. 8l; n. tállaust, as adverb, forsooth, verily, Fms. ix. (in a verse). tállaus-liga, adv. sincerely, Bs. i. 170, MS. 655 xi. 4. tál-ráð, n. devices, Merl. i. 24. tál-samligr, adj. treacherous, Fms. x. 305. tál-samr, adj. id., Merl. 2. 45. tál-sigi, a, m. a treacherous bit, a bait, Fb. ii. 290. tál-smuga, u, f. a treacherous hole to slip through; opt eru tæpar tálsmugur, Hallgr. tál-snara, u, f. a treacherous snare. tálar-snara, u, f. id., Bs. i. 244. tál-vinr, m. a treacherous friend, Gísl. (in a verse). tála, adv. deceivingly; in ú-tála, Lex. Poët. TÁLGA, u, f., prop. talga, [Fr. tailler, a Norman word; cp. telgja, and Engl. tally = a shaped stick] :-- a cutting, carving; höggva tré til viðja, bæta allri bót með tálgu ok bandi, K.Þ.K. 88; hvárki hamarshögg né öxar-tálga, Stj. 563; stein-tálga, stone-cutting, 562. COMPDS: tálgu-grjót, n. [Norse talg-stein], a quarry of free-stone, Fms. v. 215, Hom. 122, D.N. iv. 82. tálgu-knífr, m. [Dan. tolle-kniv], a carving-knife, to carve wood and walrus-tusks, usually worn in the belt (knífr ok belti), Korm. 144, Band. 42 new Ed., Bs. i. 330, Eb. 250, passim. tálgu-öx, f. a shaping-axe, adze, Eb. 182, Rd. 313. tálga, að, to shape or carve wood, Fas. iii. 546; see telgja. tálgi, a, m. a mason(?), a nickname, Fms. viii. TÁLKN, n., usually in pl. the gills of fish, as also of whale-bone; bein eða tálkn, Grág. ii. 371, Jb. 315; fann hann tálkn ok vóru þar á rúnar, hann brenndi tálknið allt, Eg. 566, 567; tálkn þau er vaxin eru í munni honum, Sks. 135; þessir fiskar (those whales) hafa hvárki tönn né tálkn, 120: as a nickname, tálkni, Landn.: whence Tálkna-fjörðr, id. COMPDS: tálkn-fanar, f. pl. fan-like fringes of whale-bone, Fms. v. 183, Fas. ii. 518. tálkn-kefli, n. a piece of whale-bone, Eg. 566. tálkn-skíð, n. a splint, rod, wand of whale-bone, Fbr. 6l, Fas. ii. 534. tálkn-sproti, a, m. a wand of whale-bone, Mag. tálkn-stika, u, f. a candlestick of whale-bone, Ám. 60. TÁLMA, að, to hinder; tálma e-t or tálma e-m e-t; t. ferð e-s, Fms. vii. 118; t. mér þá götu, Barl. 163; t. þann inn litla geisla, 180; t. verk þeirra, Ver. 32; tefja ok t. e-t, Fms. ii. 140, vi. 146, 301, Fær. 149; t. framkvæmd e-s, Al. 83: hann vill tálma (to obstruct) neðri húsin á Grannesi sem frú Magnildr gaf fyrir sál sína, D.N. i. 193. II. reflex., tunga mín er tálmuð, 655 xx. 7; at samþykt megi tálmaz, H.E. i. 393. tálman, f. a hindering, obstruction, Fas. iii. 542, Barl. 60, Stj. 286. tálmi, a, m. a hindrance, obstruction; in farar-tálmi, see för. tá-meyra, u, f. 'toe-decay,' a disease of the toes, Fél. táp, n. [perh. akin to Germ. tapfer], pith, pluck; það er svo lítið táp í honum. COMPDS: táp-lauss, adj. pithless. táp-maðr, m. a brave man. táp-mikill, adj. brave. The word is not recorded in old writers. TÁR, n., pl. tár, old pl. t&aolig-acute;r; [Goth, tagr; A.S. teâr; Engl. tear; O.H.G. zakar; Germ. zähre; Swed. tår; Dan. taare; Lat. lacryma; Gr. GREEK] :-- a tear, tears; móðug tár, moody tears, Gh.; fella tár, to let fall tears, Stj.; tárin hrundu, Fms. vi. 235; hrutu ór augum honum tár þau sem því vóru lík sem hagl þat er stórt er, Glúm. 342 (cp. þá fann Páll at