This is page cv_b0674. Please don't edit above this dashed line. Thank you!
-----------------------------------------------------------------------------
the sing. being never used; tóku þau líkit ok lögðu í vagarnar, ok óku ..., Nj. 153; Björn var úti á túnvelli ok smíðaði vögur (v.l. vagr, i.e. vagar), Eb. 90 new Ed.; tóku þeir hest ok lögðu á vögur, Bs. i. 335 (here the vagar seem to have been carried on horseback, as coffins are at the present day in Icel.) 2. a level; þeir höfðu til vegr ok vágu fram af berginu, Fms. viii. 430; vagir (vagir?) eða slöngur, i. 127. COMPDS: vaga-borur, f. pl., Eb. l.c. vaga-drumbr, vaga-nef, vaga-pungr, m. a nickname, Landn., Fms. viii. vaga-skalm, f. = meiðr (q.v.), a nickname.
vagga, u, f. [Dan. vugge], a cradle; fellr vaggan undir sveininum, Ld. 108; Guðríðr sat í dyrum inni með vöggu Snorra sonar síns, Fb. i. 545; börn í vöggu, Rb. 344; börn er þá lágu í vöggu, Fms. xi. 381, Am. 17, Str. 18. COMPOS: vöggu-barn, n. an infant in a cradle. vöggu-bragr, m., -kvæði, -ljóð, n. pl. cradle-songs, lullabies. vöggu-mein, n. a 'cradle-ailment,' metaph. of an old inveterate ailment; það er gamalt v.
vaggaldi, a, m. a waddler, a nickname, Landn.
VAGL, m. [Ivar Aasen vagl; Swed. vagel = a roost] :-- a beam, esp. an upper cross-beam, roost; hann hljóp í þvertré á húsinu ok síðan á vaglinn ok af vaglinum ok út í glugginn, Fms. x. 290. II. [cp. Engl. wall-eye], a beam in the eye (a disease); vagl á auga, Ísl. Þjóðs.; at þeim vaglinum sem er í þínu auga gætir þú ekki -- þú hræsnari, drag fyrst út vaglinn úr þínu auga, Luke vi. in the edit, of 1540. III. a local name, Vaglar, Lv.
vagl-eygr, adj. wall-eyed, Thom. 355; cp. valdeygr.
VAGN, m. [from vega; A.S. wægn; Engl. wagon, wain; Dan. vogn; Germ. wagen] :-- prop. a vehicle, such as a hand-barrow, sledge, but also a chariot, carriage, as used in foreign countries, for the ancient Scandinavians hardly knew such, yet hvel-vagn, q.v.; með sleða, vagn eða vagir, Grág. ii. 295; hón bjó sér vagn ok beitti hest fyrir (called sledge below), Fms. x. 373; tóku þau líkit ok lögðu í vagninn, Nj. 153 (v.l. vagarnar, vagirnar); hann hafði tvá hreina ok vagn, Fas. ii. 118; vigg at söðla vagn at beita, Gkv. 2. 18; hafið í vagna, 34; freista ef þeir mætti koma vögnum yfir urðina, Ó.H. 187; er hón sett í einn virðilegan vagn, Fms. xi. 25; skyldi þau Freyr ok kona hans sitja í vagni ... fylgja vagninum ok leiða eykinn, ii. 75: a chariot, vi. 146, Stj. (referring to foreign countries): the saying, gott er heilum vagni heim at aka = all is well that ends well, Eg. 182, Ó.H. 166: poët., kjalar vagn, a 'keel wain,' i.e. a ship, Lex. Poët: 2. astron. the Wain or Charles' wain, Ursa Major, Magn. 470; birnur, vagn, kvenna-vagn, Rb. 1812. 16; in the heathen time called Óðins vagn: Odin is called vagna verr by the poets, Alm. 3; vagna runni, Stor. 21; vagna grimnir, Fms. xi. (in a verse), -- prob. from the constellation, unless it refer to the legend mentioned in Gm. 49 (er ek kjálka dró): the heaven is vagns-höll, vagn-ræfr, vagn-braut, the hall, roof, road of the Wain, Geisli, Edda i. 316. II. Vagn, a pr. name, Fms. xi, Jómsv. S. COMPDS: vagna-borg, f. a fence of chariots, Fms. v. 137. vagna-hvel. (-hjól), n. a wagon-wheel, Al. 140, Stj. vagna-lið, n. a host of chariots, Stj. 495, 604. vagna-meistari, a, m. a master of a chariot, Stj. 604. vagn-hestr, m. a chariot-horse, Stj. 560. vagn-hlass, n. a wagon-load, Hom. (St.) vagn-karl, m. a wagoner, Fms. vi. 422. vagn-sleði, a, m. a sledge-wain, Fas. ii. 162. vagn-slóð, f. a wagon-track, Fas. ii. (in a verse).
vagna, u, f., also vögn (q.v.), a dolphin or porpoise, Edda (Gl.), Fas. iii. 507: poët. vögnu-láð = the sea, Lex. Poët.
vagn-hvalr, m. = vagna, Sks. 121.
vagn-högg, n. whale-blubber; hval-flystri þat er vér köllum vagnhögg, Rétt. 10. 11.
VAKA, pres. vaki; pret. vakði, vakti; subj. vekði; imperat. vaki, mod. vak, vaktú; part. vakat; thus having lost the strong inflexion which it has in Goth. as well as in Engl.: [Ulf. wakan, pret. wôk; A.S. wakjan; Engl. wake, pret. woke; Germ. wachen; Dan. vaage; Lat. vig-ilare] :-- to be awake; hann hefir vakat í alla nótt, Nj. 55; attú vakir í alla nótt, Eg. 418; þrælarnir vöktu, Fms. i. 111; vaki ek ávallt, Vkv.; hann hugðisk vesa at Lögbergi ok vaka, enn hann hugði alla menn aðra sofa, Íb. 7; ok einn morgin er þeir vöktu báðir, Fms. ii. 197; ætlar hann at ek skyla þar vaka yfir ok yrkja um skjöld hans, Eg. 699; Ásgrímr vaknaði eina nótt ok heyrði at Kári vakti, Nj. 210; þar hefir ek vakat ok hugsat um nótt ok dag, Fms. i. 84; vaki þú Angantýr, Fas. i. (in a verse); vaki mær meyja, vaki mín vina, Hdl. 1; vaki þú Fróði, Gs. 17; vaki þú Helgi! fullsofit er, Dropl. 30; vaki menn í skálanum! Gísl. 29; the mod. imperat. is vak, as in the verse, -- Vak þú minn Jesú, vak í mér! vaka láttú mig eins í þér, Pass. 4, the last verse of the hymn; vakði hann löngum, Ó.H. 207; ósviðr maðr vakir um allar nætr, Hm. 22; vekða ek Einherja, Em.; Litlu síðarr vaknaði Þórhallr ok spurði hvárt Þiðrandi vekti, Fms. ii. 195: with prep., vaka yfir e-u, to watch, i. 9, iv. 299, Eg. 375: the phrase, láta e-t í veðri vaka, to make believe, pretend. 2. vakna, Sturl. iii. 186 C. 3. part. vakandi; ván er vakandi (i.e. vakanda manns) draumr, hope is a waking dream. II. to come to the surface, of fish; fiskar vaka þar í öllum ám, Snót, passim in mod. usage.
vaka, u, f., pl. vökur, gen. pl. vakna, Fms. ix. 29, 218: the being awake, waking, í vöku og svefni, awake and asleep; haldi hverr vöku sinni er má, to keep oneself awake, Ld. 152; halda vöku fyrir e-m, to keep a person awake; í föstum ok vökum, 623. 18; halda vöku yfir hjörð sinni, Hom. 37; hafa vökur miklar ok áhyggjur, sleepless nights, Fms. x. 146; and-vaka, sleeplessness. 2. in Icel. during the winter, the evening (when one works by lamp-light) is called vaka [Engl. wake]; kveði vöku einni á (during one evening) aðrir kvæðin betr, a ditty; kvöld-vaka, an evening; næstu vikuna fyrir Jólin eru vökur hafðar lengstar á Íslandi ok vakan miðuð við sjö-stjörnuna til sveita, er svo vakað þangað til stjarnan er komin í nónstað eða miðaptan, Ísl. ii. 568: even evening entertainments are called vaka, wakes, hence viki-vakar, q.v. 3. a vigil, eve of a saint's day, eccl.; skyldu þeir fara til hins heilaga Ólafs konungs til vöku, Fms. vii. 309; Jóns-vaka, St. Johns-wake, St. John's Eve, Norse Jons-ok. COMPDS: vakna-búð, n. the house near the church where the lykewakes were held, D.N. vi. 84. vakna-skeið, n. the vigil-time, the time about St. John's-day (the end of June), Fms. ix. 29, 218, viii. 248. vöku-lið, n. watching people, scouts, Fms. vii. 310. vöku-maðr, m. a watchman, Fms. iv. 299, Fas. i. 405. vöku-nótt, f. a vigil, eve, Bær. 17. vöku-skarfr, m., prop. a kind of gull, the kittywake(?), only used metaph. a person wide awake; hann er mesti vöku-skarfr! II. = vök, an opening in ice, Sturl. ii. 248; brunn-vaka, q.v.
vakinn, part., qs. vakandi: in the phrase, vakinn og sofinn, waking and sleeping, i.e. by night and day.
vakka, að, = vafka, to stray, hover about; láta vakka við skipin, Fms. viii. 289, Fas. ii. 88.
vakka, u, f., prob. an error either from veski or kakki, qq.v. (vatn-kakki); hunang í tunnum eðr vökkum, N.G.L. ii. 254.
vakna, að, to awake, i.e. to pass from sleep to waking (opp. to sofna); hugðisk hann sofna, en hann hugði þá alla menn aðra vakna, Íb. 7; vaknaði hann, Fms. ix. 24, Ó.H. 208; vakna við e-t, to be awaked by a thing, Fms. xi. 117; vöknuðu þeir við. Eg. 80; menn vöknuðu við, er hann gékk út, Nj. 28; nú skulu vér vakna snemma í morgin, Fas. ii. 542. 2. metaph., vakna við e-t, to wake as to a thing, to recognise, recollect; þá, vaknaði konungr við ætt þeirra, Fms. v. 348; vaknar konungr þegar við Ólaf fyrir sakir fræmla hans, Ld. 72; ef maðr görir sér mark ok vaknar eigi við á várþingi, Grág. ii. 304; féll þá lið mart áðr þeir bændr vöknuðu við, Fms. v. 77.
vakna-, gen. pl., see vaka.
vaknan, f. an awakening, Skálda 211.
vakr, adj. vökr, vakrt, the r being radical; [Dan. vakker; Swed. vacker = handsome; Germ. wacker] :-- wakeful, watchful, alert; ven þú þik æ sem vakrastan, Sks. 24; vakrir gegn allri freistni, Hom. 58; vakr í bænahaldi, Barl. 156; veri þér vakrir (vakkrir Cod.) ok minnisk kenninga þeirra, er ..., 655 xiv. B. 2; vakrir í Guðs hræzlu, Greg. 35; inn vakri freistari, Stj. 144; ár-vakr, q.v. 2. alert, nimble; báðu menn vera vakra ok skjóta, Ó.H. 215; hann var hverjum manni kátari ok léttari ok vakrari, Fms. x. 152. II. in mod. usage, vakr is used of an ambling palfrey, a horse which moves the legs on each side together (like a camel), such horses being much valued in Icel.; Hér er fækkað hófa ljóni, heiminn kvaddi vakri Skjóni, a ditty by Jón Þorl.; ríða vökrum hesti, opp. to harð-gengr; bráð-vakr, skeið-vakr, fleygi-vakr, all epithets of such a horse; cp. vekrð.
vakr, m. a kind of hawk, Edda (Gl.), Róm. 383.
vakr-liga, adv. watchfully, Mar.: on the alert, Fms. iii. 189, Sks. 43.
vakr-ligr, adj. watchful, Th. 13: lively, Fms. x. 418.
vakr-lyndr, adj. frisky, Bret. 175.
vakt, n. a watch, (mod.)
vakta, að, [as the form shews, a word of Germ. origin, as is Dan. vogte] :-- to watch, Al. 171, Stj. 151, Karl. 60, Clar., Fas. iii, and in mod. usage, but not in the old classical Sagas.
vaktan, f. a care, charge, H.E. i. 513, Rétt. 56.
VAL, n., pl. völ, [Dan. valg, val; Germ. wahl; North. E. wale; see velja] :-- a choice; hann spurði hverjar sögur í vali væri, he asked what stories there were to choose among, Sturl. iii. 281; ganga í valið, to pick out the best; engi vóru völ á því, there was no chance of that, Glúm. 371: mod., eiga völ á e-u, það er' ekki völ á, góðu.
val, adv. = vel, according to the spelling of some vellums, e.g. Bs. i. 89 sqq. (Cod. Holm. No. 5), Stj., Barl.; but not so in good standard Icel. spelling.
val-, [A.S. wealh-], Welsh, foreign, in several compds, see below. II. in pr. names, Val-brandr, Val-garðr, Val-gautr, Val-þjófr; Val-þýflingar, m. pl. the descendants of Waltheof, Landn.: and of women, Val-dís, Val-gerðr, Landn.: it is strange that none of these names seem to appear on the old Runic monuments of Sweden and Denmark; they are therefore scarcely to be derived from valr (the slain), but from A.S. wealh = Welsh, foreign; in England such names were frequent; in Icel. they first appear in families connected with the British Isles; Valþjófr in the Landnáma is evidently borrowed from the English. In Sweden a Valgautr appears in the 11th century, Ó.H.