This is page cv_b0708. Please don't edit above this dashed line. Thank you! -----------------------------------------------------------------------------
708 VINDI -- VINNA.
-vindi, n. a wind; in compds, blíð-vindi, þýð-vindi. vindill or vindull, m. a wisp. vindingr, m. windings, = spjörr, strips wound round the legs, instead of hose, Art. 4. Vindir and Vindr, m. pl. the Wends; Vinda-höfðingi, -herr, -skip, -snekkja, Fms. ii. 299, 308, v. 134, xi. 375. COMPDS: Vind-land, n. /be land of the Wends. Vind-lenzkr, adj. Wendish, Fms., passim; for Vindlendingr, Grett. 90, read Vínlendingr. Vind-verska, n, f. the Wendish language, Fms. vii. 192. Vind-verskr, adj. Wendish, Fms. i. 290. vindla, að, (sec vindill), to wind up; þú sitr yfir ull-laupi konu þinnar ok vindlar ull, er hón kembir, Bret. (1849) ch. 13, v.l. vindli, n. = vindill; stundum fauk hann sem vindli, Mork. 41. vindligr, adj. windy, Sks. 605 15; veðr var vindligt, Fms. ix. 353, v.l. VINDR, m. [Ulf. winds = GREEK; A.S., Engl., and Germ. wind; O.H.G. wint; Lat. ventus] :-- the wind, passim: the air, fram í loptið í vindinn, into the air, Fms. vi. 313; sem hann væði vind, 419; kasta e-u út í vind, Mar.; verpa orðum í vind, id.; láta e-t sem vind um eyrun þjóta (see eyra): allit., veðr ok vind, kvíða fyrir vind ok vatn, Fms. viii. 234; í vindi skal við höggva, Hm.; þokur miklar en vinda litla, Ld. 74; vindr hafði hlaupit milli, Bs. i. 336; blés mikinn vind á ljósit en þat sloknaði, Bárð. 180; gékk vindr ór filnum, Al. 144; austan-v., vestan-v., sunnan-v., norðan-v. (but út-synningr, land-nyrðingr, etc., of the 'middle-airts'). B. COMPDS: vind-auga, n., q.v. vind-belgr, m. wind-bellows, bellows, Edda. vind-blaka, u, f. a wind-flaw, a breeze, Sks. 234, Grett. 153 A. vind-blástr, m. a wind-blast, Barl. 133. vind-blær, m. a gentle air, Stj. 16, 78. vind-bylr and vinds-bylr, m. a gust of wind, Stj. 608, Th. 23. vind-egg, n. a wind-egg. vind-frosinn, part. wind-frozen, Sks. 230. vind-fullr, adj. windy, Fas. iii. 636: so also vinds-fullr, adj., Fas. ii. 150. vind-gangr, m., medic. flatulence. vind-gluggr, m. a window, of an opening in the clouds, Bárð. 170. vinds-gnýr, m. a squall of wind, Ld. 326. vind-gul or vind-gol, n. an air, wind, breeze, Fms. viii. 382. vind-heimr, m. 'wind-home,' Vsp.: a local name, Grett. vind-hjálmr, m. 'wind-helmet,' i.e. the sky; vindhjalms-brú, the 'wind-helm-bridge,' i.e. the rainbow, Hkv. 2. 47. vind-kaldr, adj. wind-cold, Hðm. 18. vind-ker, n. the 'wind-basin,' the vault of heaven. Ad. vind-lauss, adj. windless, calm, smooth, Ýt., Fms. vi. 262, vii. 68, Bs. ii. 224. Vind-lér (i.e. Vind-hler), m. the 'wind-listener,' i.e. the god Heimdal, Edda. vind-lítill, adj. calm, light of wind; veðr vindlítið, Eg. 370, Ld. 56, Fms. 353. Vind-lóni, a, m., myth. the Father of the Winter. vind-rúm, n. a passage of wind, Stj. 91. vind-stæði, n. the direction of the wind, Fas. i. 14, v.l. vind-svalr, adj. = vindkaldr, Fas. i. 78; the myth. name of the Father of Winter, Edda. vind-þrotinn, part. short of wind, Sks. 629 B. vind-þrútinn, part. 'wind-swoln' Sks. 230. vind-þurr, adj. 'wind-dry,' of wood, Vkv. 9. vind-æð, f. a 'wind-vein,' Al. 22: prop. an artery, according to vulgar belief that the arteries were ducts of air, and the veins of blood. See Liddell and Scott's Lex. s.v. GREEK. vind-öld, f. 'wind-age,' time of tempests, Vsp. vindr, m. a winding; austan við bergit er vindr upp út ganga, Symb. 56; hann hyggr at um steina nokkura þá er svá lágu sem vindr er görr, Róm. 309. vindr, adj., vind, neut. vint, [vinda, vatt], awry; telgja vint né skakkt, Krók. 42 C; or Jonathe flaug aldri vint né skeift, Stj. 495. vind-skeið, f. [from vindr, adj., or vindr, m.(?)], the 'wind-sheath,' barge-rafter, the edge-boards at a gable end, prob. so called from being twisted in the shape of dragons twisting their tails at the top, while their heads are at the eaves, N.G.L. i. 101, Fs. 62, Eg. 749. vind-skeiða, að, to furnish with vindskeiðar, D.N. i. 477. vindugr, adj. windy; vindga, contr., Hm. 139. vin-fastr, adj. steady as a friend, Nj. 30, Fs. 23. vin-fengi, n. friendship, Nj. 38, Ld. 246, Bs. i. 76, 657, passim. vin-festi, f. steadfastness in friendship, Bs. i. 80. vin-flaki, a, m. a rendering of Lat. vinea, Róm. 292, 309. vingan (vingun), f. friendliness, friendship (but less emphatic than vinátta), Karl. 17, Fms. v. 135, xi. 55, Fs. 15, 24, 144, Bær. 7: favour, hafa Guðs vingan, Grág. ii. 167; alþýðu vingan, popularity, Fms. i. 31; koma sínu máli í betri vingan við e-n, v. 136; vinganar-heit, -mál, -orð, -svipr, friendly assertions, words, looks, Bjarn. 51, Ld. 344, Fas. ii. 249, Fms. vi. 279. vingask, að, dep. to make friends; in vingask við e-n, to enter into friendship, friendly intercourse or relation with a person, Eg. 42, 175, Fms. viii. 214, x. 298; vingask til e-s, viii. 108. II. part. vingaðr, in friendly relations; vel vingaðr veð lenda menn, Hkr. ii. 48: well-liked, var hann svá vingaðr af mörgum manni, at ..., Fms. xi. 277; hann átti ok vel vingat við höfðingja innan-lands, vi. 397: friendly, well-disposed, iv. 87. vin-gáfa, u, f. = vingjöf, D.N. vin-gjarnliga, adv. friendly, kindly, Ld. 38, Fms. xi. 244. vin-gjarnligr, adj. friendly, kind, Fms. vii. 62, Sturl. ii. 8, Barl. 59. vin-gjöf, f. a friendly gift. Eg. 52, 278, Clem. 133: sendi hann konungi vingjafir, Fms. i. 53; gefa á maðr vingjafar at sér lifanda, Grág. i. 202; vingjafar þágu þér, enda veitið ér svá, 656 C. 12 (Matt. x. 8), and passim; cp. Hm. 40, and the old custom of exchanging gifts. vingl, n. disturbance, vacancy of mind. vingla, að, [vingull], to confound, disturb; vinglaðr, confused, out of one's mind. Vingnir, m. a mythic. pr. name, Edda, Örvar Odds S. vin-góðr, adj. = vingaðr; lét Hánef vera vingóðan mann (a popular man), Rd. 239. 2. neut. vingott in phrases as, með þeim var vingott, they were good friends, Eg. 514, Rd. 289, Nj. 135; eiga vingott við e-n, to be good friends with a person, Fms. ix. 219. Vin-gólf, n. [vin, f., or vinr, m.], the 'mansion of bliss,' a kind of Elysium or 'Sans-souci' of the Northern mythology; Óðinn ... hans óska-synir eru allir þeir er í val falla, þeim skipar hann Valhöll ok Vingólf, ok heita þeir þá Einherjar, Edda 13; Gimli eða Vingólf, þat var hörgr er gyðjurnar áttu ok var hann allfagr, þat hús kalla menu Vingólf, 9. vin-gretta, u, f. a law term, wrangling, contemptuously so called when (e.g.) two persons pull one another by the hair, but use no weapons, N.G.L. i. 70. vingsa, að, to swing round, with dat.; vingsa stafnum kringum sig. vingull, m. an oaf, simpleton, freq. in mod. usage; þú ert mesti vingull! and vinguls-ligr, adj. oafish. 2. a horse's pizzle, Fb. ii. 332. 3. botan. fesuca, Hjalt. Vingul-mörk, f. name of a county in Norway (referring to phallus worship?), Fms. vin-gæðask, d, = vingask, N.G.L. i. 137 (prob. only an error). vin-gæði, n. kindness, amiability, Róm. 175: friendship, Landn. 215, v.l. vin-hallr, adj. biassed, partial in one's friendship; eigi var hann v. í dómum, be was no respecter of persons in his judgment, Orkn. 160; vinhallr undir höfðingja, Bs. i. 142; at erki-biskup hafi nökkut v. verit í málinu, Fms. viii. 100, ix. 331, v.l. 2. = vinhollr, an affectionate friend, Þorst. Síðu H. 171: prob. only an error (hallr for hollr). vin-hollr, adj. [Dan. venne-huld], true, steadfast as a friend, affectionate as a friend, Orkn. 460, Fms. vii. 103, passim. 2. = vinhallr, Fms. ix. 331 (if not an error, as is vice versa the Þorst. Síðu H. 171). vinjar, gen., in vinjar-toddi, vinjar-spann; see vin, f. vin-kaup, n. the acquisition of a friend; honum þótti í þér mest vinkaup vera, Fms. v. 188. vin-kona, u, f. a female friend, Stj. 230, Ísl. ii. 260, 369. vin-lauss, adj. friendless, Rd. 308, Fsm. vin-leysi, n. friendlessness, lack of friends, Norske Saml. v. 159. vin-ligr, adj. friendly, Sks. 229, v.l. vin-margr, adj. having many friends, Sturl. ii. 236, iii. 180. vin-mál and vin-mæli, n. friendly words, greetings; Egill þakkaði konungi gjafar ok vinmæli, Eg. 312, Ó.H. 133 (vinmál, Fb. ii. 255, l.c.); hneigjask fyrir mínum vinmælum eðr ógnar-orðum, Fms. vii. 104; með fégjöfum ok vinmælum, i. 53; bar Karl fram vinmæli þeirra Leifs ok Gilla, Fær. 211; sendi hann þú menn austr á fund Haralds konungs með vinmálum, Orkn. 122; senda menn með vinmálum (vinmælum, v.l.) ok presentum, Stj. 503. vinn(?), in the phrase, göra e-t of vinn, to over-exert oneself, 677. 12 (a GREEK and doubtful). VINNA, pres. vinn, vinnr, older viðr, Gkv. 2. 30, Fms. vii. 239 (in a verse), Edda i. 492, Am. 45, Ad. 21, etc.; pret. vann, vannt (mod. vanst), vann; pl. unnu; subj. ynni; imperat. vinn; part. unninn (vunnu, vynni, vunninn): with suffixed pers. pron. vinn'k, Hm. 158; vann'k, Bkv. 2. 26: pres. reflex. vinnz, Grág. (Kb.) i. 3, 85, 86: pret. vannz, Stj. 131, and passim: with suffixed neg. vant-attu, thou workedest not, Hkv. 2. 20; plur. vinna-t, 2. 21; [Ulf. winnan = GREEK; A.S., O.H.G., and Hel. winnan; Engl. win; Dan. vinde; Swed. vinna.] A. To work, labour, of any household work, as also in a wider sense; fasta ok vinna til nóns, Dipl. ii. 14; hann var félauss ok vann til matar sér, worked for his food, 656 C. 24; þessi er svá röskliga vann, worked so well, Nj. 270; þat verðr hverr at vinna sem ætlað er, 10; vinna hvárt er vill, to do whichever he will, Grág. (Kb.) i. 99; eiga sem mest at vinna, to be very busy, Nj. 97; Ásmuudr vildi lítið vinna, would not work, Grett. 90; þrællinn vann allt þat er hann vildi ... at honum þætti þrællinn lítið vinna, Nj. 73; hvat er þér hentast at vinna(?), 54; vinna verk sín, to do one's work, Eg. 759; vinna e-m beinleika, beina, reiðu, to do one service, attend on him as a guest, Fs. 52, MS. 623. 52, 54: ellipt., vinna e-m, to wait upon, tend; bað hana vinna þeim hjónum, Ld. 34. 2. to work, till, cultivate; þeim manni er jörðina vinnr ok erviðar, Stj. 30; vinnit hana (the earth) ok plægit, 187. II. to work, perform; nú hefir þú þat unnit er þú munt eigi með feðr mínum lengr vera, Nj. 129; vinna e-m geig, bana, to work harm, death to, 253, Fbr. (in a verse), Korm. 116; v. e-m úsæmd, Fs. 32; vinna e-m bót, to