This is page 285 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 13 Mar 2021. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

HRINDLAN -- HRÍM. 285

h. tíu Norðmanna, x. 398; villa aptr hrundin, Anecd. 104: absol. or impers., hratt stundum fyrir en stundum frá, the clouds were drifting off and on, so that the moon was hidden one moment and seen the next, Grett. 114. III. reflex. and recipr. hrindask, to push, kick one another, Grág. ii. 96: part., grund grapi hrundin, the storm-beaten earth, Haustl.

hrindlan, f. a pushing, kicking, N. G. L. i. 157.

hringa, að, to furnish with a ring, to hook, Stj. 644 (2 Kings xix. 28, of Sennacherib): to coil into rings, h. sik, of a serpent.

hring-danz, m. = hringleikr.

hring-eygr, adj. wall-eyed, of a horse.

Hring-horni, a, m. a mythol. ship, Edda.

hring-iða, u, f. a whirling eddy.

hringing, f. a bell-ringing, Fms. iii. 60, Hkr. ii. 111, N. G. L. i. 381, Eluc. 147.

HRINGJA, d, [A. S. hringan; Engl. ring; Dan. ringe] :-- to ring bells, Nj. 189, Grág. i. 27, Fms. iii. 60: act. with dat., K. Þ. K. 48: reflex., hringdisk klukka sjálf, Bs. i. 443.

hringja, u, f. a buckle, Fas. i. 319, 331, Landn. 87, Fb. i. 354.

hringja, d, [hringr], to encircle, surround; also kringja (q.v.), Fms. v. 53; hrinctu mik, imperat. surround me! a dub. reading, Gkv. 3. 5.

hringla, að, to clatter, rattle.

hring-leikr, m. a game in which the players stood in a ring, a ring-dance; um kveldit eptir náttverð mælti Sturla við Guðnýju húsfreyju, at slá skyldi hringleik, ok fara til alþýða heimamanna ok gestir, Sturl. i. 82; slá hringleik, Stj. 400, 466; gera h., id., Karl. 470.

hring-læginn, adj. coiled up, of a serpent, Hm. 85.

hring-ofinn, part. woven with rings, of a coat of mail, Lex. Poët.: woven with rings, of a stuff, Vm. 22, Am. 33.

HRINGR, m., pl. hringar, in mod. usage sometimes hringir: [A. S., Hel., and O. H. G. hring; Engl., Germ., Dan., and Swed. ring, ringlet]: I. a ring, circle; tungl hvert gengr sinn hring, Rb. 53 (1812); h. jarðar, the earth's circumference, Hom. 20; slá hring um e-n, to make a ring around one, Stj. 312, Fms. viii. 67; hann hefir lykkju af ái en hringinn af ói, of the circle or bight of the letter &aolig;, Skálda 161; hann þóttisk sjá þangat hring ok elds-lit á, Nj. 194. 2. í hring, adv. in a ring or circle; þeir lögðu þann sjá í hring utan um hana, Edda; sól gengr umhverfis í hring, Rb. 66 (1812); standa umhverfis í hring, to stand round in a ring, Fms. iv. 160, (mann-hringr, a ring of men); hann sveiflaði sverðinu í hring um sik, he swept with his sword all round him, Sturl. iii. 220; hann fór í hring um (swam in a circle around) skipit, Ld. 56; lagðir steinar í hring utan um, Eg. 486; nú snúask þessi merki í hring um heiminn á hverjum tveim dægrum, Rb. 104; hann gékk þá í hring hjá konungi, Fms. vi. 206. 3. as an adverb. phrase, með (at) hringum, all around, altogether, taka allt með hringum, Arnór; hann lét leggja eld í kirkju ok bæinn ok brendu upp með hringum, Fms. vii. 212; brenna bæinn upp at hringum, x. 389 (Ágrip). II. a ring, Lat. annulus: 1. a ring at the end of a chest, Fms. i. 178, kistu-h.; in a door, Rm. 23; hurðar-h., Ísl. Þjóðs. ii: the ring at the end of the hilt to which the friðbönd (q.v.) were fastened, Hkv. Hjörv. 9: the chain or links in a kettle chain (hadda), Hým. 33: an anchor ring (akkeris-h.) β. the rings in a coat of mail, the Sagas and Lex. Poët. passim, whence hringa-brynja, u, f. a coat of ring-mail, see brynja, Fms. i. 43, vi. 416-421, ix. 27, Karl. 542, the Sagas passim, see Worsaae, No. 474; hring-kofl, m., hring-skyrta, u, f., hring-serkr, m. a shirt of rings, coat of ring-mail, Lex. Poët.: a coat of mail is called hring-ofin, adj. woven with rings. 2. but esp. a ring on the arm, finger (gull-h., silfr-h., járn-h.), passim; rauðir hringar, the red rings, Þkv. 29, 32; men ok hringar, Vsp. 23, passim; and hence gener. = money, see baugr. A lordly man is in poetry called hring-berandi, -bjóðr, -brjótr, -broti, -drífir, -hreytandi, -lestir, -mildr, -miðlandi, -rífr, -skati, -skemmir, -snyrtir, -stríðandi, -stýrir, -tælir, -varpaðr, -viðr, -þverrir, the bearer, breaker ... or spender of rings, Lex. Poët.: a woman from wearing rings, hring-eir, -skögul, -þöll, -varið; and a man, hring-þollr, etc. III. a ship is called Hringr (also in present use), Eg. (in a verse); hringr Ullar, the ship of Ull, i.e. his shield, Akv. 30; cp. Hring-horni, the mythol. ship of the Edda: Hringr is the pr. name of a man, Fb. iii, Landn.

hring-snúa, sneri, to twirl or turn round.

hrinur, f. pl. [hrína], a howling, Sturl. iii. 176, Fas. iii. 149, Konr. 29.

HRIP, n. a box of laths or a basket to carry peat and the like on horseback, with a drop at the bottom, Lv. 65, (mó-hrip, torf-hrip.) hrips-grind, f. the frame of a h., id. Hence the phrase, það er eins og að ausa vatni í hrip, 'it is like pouring water into a sieve,' (cp. Lat. 'Danaidum dolia implere'), of useless efforts: hurried work, e.g. hurried writing, as if dropped out of the quill.

HRIPA, að, to leak much; þá hripar allt, or það hrip-lekr, it leaks fast: metaph. to write hurriedly, h. bréf; það er hripað í mesta flýtri.

hrips, n. and hrípsa, að, see hrifsa.

hripuðr, m., poët. a fire, Edda (Gl.), Gm. 1.

HRISTA, t, [Ulf. hrisjan = to shake; A. S. hreosan; Hel. hrisjan; Dan. ryste] :-- to shake, Ld. 148, Hým. 1; h. höfuðit, to shake one's head, Fms. iii. 192; h. skegg, to shake the beard, Þkv. 1; h. e-t af sér, to shake it off, Sd. 158, Fms. vii. 186; hann hristi at honum stúfinn, v. 184; hann hristi bótann af fæti sér, vii. 186; h. vönd yfir e-m, Sks. 700; h. teninga í hendi sér, Fb. ii. 174; hrista sik, to shake himself, of a dog, lion; þeim hristusk tennr í höfði, the teeth chattered in their mouth, Fas. i. 78; marir hristusk, the horses shook their manes, Hkv. Hjörv. 28; darraðr hristisk, the shafts shook, Hkm. 2; björg hristusk, of an earthquake, Haustl.: also freq. in mod. usage, hið græna tréð var hrakið ok hrist, Pass. 32. 13.

hristir, m. a shaker; h. hjálms, helm-shaker, GREEK, Lex. Poët.

hristi-sif, f., poët.; h. háls-hringa, the shaker of the necklace, epithet of a lady, Bragi.

HRÍÐ, f. [A. S. hrîð a GREEK in the poem Widsith; Scot. and North. E. snow-wreath] :-- a tempest, storm, in old writers only of a snow storm, as also in present use, except in western Icel., where rain and sleet are also called hríð; hríðir ok íllviðri, Rb. 102; hríð mikla görði at þeim, Nj. 263; hríð veðrs, 282; önnur hríð kom þá menn riðu til alþingis (A.D. 1118) ok drap fé manna fyrir norðan land, Bs. i. 74; í ógurligum hríðum, 656 B. 12; þá görði á harða veðráttu ok hríðir á fjallinu, ok hinn sjötta dag Jóla höfðu þeir hríð, Sturl. iii. 215; þá gerði at þeim hríð svá mikla, at hríðin drap til dauðs son hans frumvaxta, Fms. vi. 31; þá létti hríðinni, a violent snow storm, Bjarn. 55; síðan létti upp hríðinni, Fb. ii. 194; laust á fyrir þeim hríð mikilli, Dropl. 10; en hríðin hélzt hálfan mánuð ok þótti mönnum þat langt mjök, 11; þá kom hríð sú á Dymbildögum at menn máttu eigi veita tíðir í kirkjum, Bs. i. 30; hríð með frosti, Fas. iii. 318. 2. metaph. a shock, attack, in a battle; hörð, snörp, hríð, Fms. ii. 323, viii. 139, Hkr. iii. 158, Nj. 115, Eg. 492, passim; þá lét jarlinn binda postulann ok berja svipum, en er gengnar vóru sjau hríðir (rounds) bardagans, 656 B. 4; Dags-hríð, Orra-hríð, Ó. H. ch. 227, Fms. vi. 421. 3. medic., in plur. paroxysms of pain, of fever; hafa harðar hríðir, sóttar-hríðir, paroxysms of fever: but esp. pangs of childbirth (fæðingar-hríðir); Forðum lögðust fjöll á gólf | fengu strangar hríðir, rendering of 'parturiunt montes' of Horace, Grönd. II. the nick of time: 1. a while; nökkura hríð, for a while, Nj. 1; langa hríð, a long while, Ó. H. 31; litla hríð, a little while, Fas. iii. 48; langar hríðir, for long spells of time, Fms. vii. 199; þessar hríðir allar, all this while, Hkr. i. 211; á lítilli hríð, in a short while, Sks. 232 B; um hríð, or (rarely) um hríðir, for a while, Ó. H. 32, Fs. 8, Eg. 59, 91, 95; enn of hríð, Ísl. ii. 360; um hríðar sakir, id., Fs. 134; orrinn er um hríð (a while ago) var nefndr, Stj. 77; sem um hríð (for a while) var frá sagt, 104: in plur., þau vandræði er á þetta land hafa lagzt um hríðir, N. G. L. i. 445; höfu vér nú um hríðir iðuliga skoðat hana, Gþl. v. 2. adverb, phrases, α. hríðum, frequently; at þeir væri hríðum at Staðarhóli, Sturl. i. 62; stundum í Hvammi en hríðum at Stað, 193; hann mælti allt til andláts síns ok söng hríðum ór psaltera, Fms. vii. 227, cp. Hdl. 38. β. í hríðinni, immediately, at once; hann fór í hríðinni upp til Hofs, Fms. ix. 520; báru þeir hann þá í hríðinni ofan í Naustanes, Eg. 398; þegar í hríðinni ( = Lat. jam jam), Stj. 7; þásk hans bæn þegar í hríðinni, 272, 274; þá bað Sveinn at þeir færi til Sandeyjar, ok fyndisk þar, þvíat hann lézk þangat fara mundu í hríðinni, Orkn. 388; létusk þá enn sex menn í hríðinni, Eb. 278; þrem sinnum í hríðinni, thrice in succession, D. N. ii. 225; so also, í einni hríð, all at once, Tristr. 6. III. local (rare), space, distance; Erlingr ríðr mest, þar næst Ubbi, ok var þó hríð löng á millum, Mag. 9; stundar-hríð, Hkr. i. 150.

hríða, d, to excite, Th. 3.

hríð-blásinn, part. storm-blown, Hallfr. (epithet of the waves).

hríð-drepa, adj. killed by a snow storm, 656 B. 12.

hríð-fastr, adj. held fast by a storm, Sturl. ii. 235, Fms. ii. 239.

hríð-feldr, adj. stormy, epithet of the clouds, Gm. 40, v.l. (Edda).

hríðir, m., poët. a sword, Edda (Gl.)

hríð-lyndr, adj. distressed, agitated, Vígl. (in a verse).

hríð-mál, n. the nick of time, Edda i. 332 (Ob.), where Kb. hrimdal (wrongly); cp. the words, en jöfnuðr var milli prestanna samt annarra góðra bænda þar í Fljótum, sem gáfu ánum hey allan vetrinn, ok mín á Okrum í miðsveitinni, sem ekki gaf hey nema at taka úr hríðmál, Fél. iv. 198, where hríðmál and allan vetrinn are opposed to each other.

hríð-tjald, n., poët. the heaven, Harms. 28.

hríð-viðri, n. a tempest, Eb. 204, Sturl. iii. 215.

hrífa, u, f. a rake, Eb. 258, Fms. iii. 207, Háv. 47. COMPDS: hrífu-tindr, m. the teeth of a rake; hrifu-skapt, -höfuð, n. a rake-handle, head of a rake, freq. in mod. usage.

HRÍFA, hreif, hrifu, hrifinn, [prob, from the same root as hrifsa, cp. Engl. to rive] :-- to catch, grapple; kasta akkerum, ok hrífa þau við um síðir, Bs. i. 423; en nokkuð bægði allstaðar svá at hvergi hreif við, Gísl. 125; þá hét hann á heilagan Jón biskup ... ok hreif þegar við, Bs. i. 197; hann reist þeim seiðvillur með þeim atkvæðum, at þeim hrifi sjálfum seiðmönnum, Fas. iii. 319; hann hrífr þá til hlustanna, Fs. 146: rare in old writers, but freq. in mod. usage: also in a metaph. sense, to affect, to move, touch, stir into a passion, hrifinn, part. moved, enthusiastic, etc.

HRÍM, n. [A. S. hrîm; Engl. rime; Dan. rim-frost; cp. Germ. reif]: -- rime, hoar frost, Edda 4, Vþm. 31, Korm. (in a verse), Fms. vi. 23 (in