This is page 370 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 13 Mar 2021. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

370 LAGAAFBRIGÐI -- LAND.

ráðask er eigi vóru í þessum lögum, Fms. xi. 76; sögðusk hvárir ór lögum við aðra, Nj. 164; leiða e-n í lög, to introduce a person as a lawful citizen, naturalise, Grág. i. 357; eru þeir nú leiddir í lög með þeim Jómsvíkingum, Fms. xi. 80; lendum mönnum ok sýslumönnum í hverjum lögum (law community) sem þeir sjá at bezt ber ok hæfir, Gþl. 56; innan laga várra, N. G. L. i. 7; ef maðr kemr ór lögum várum í fylki annat með bú sitt, 98; en þat görðisk þar, at annarr maðr at öðrum nefndi sér vátta ok sögðusk hvárir ór lögum við aðra enir Kristnu menn ok enir heiðnu, Bs. i. 22: in a geographical sense, almost as a local name, Gulaþings-lög, Eiðsævis-lög, Þrænda-lög, passim :-- in nicknames of great lawyers, Laga-Eiðr, Bárð. new Ed.; Laga-Ulfljótr, Þórð. (1860) 94. COMPDS: laga-afbrigði, n. breach of law, contempt of law, Grág. ii. 39, 345. laga-beiðsla, u, f. a lawful demand, Jb. 250. laga-boð, n. a 'law-bidding,' statute, Grág. (pref.) laga-boðorð, n. law-commandments; Tíu Lagaboðorð, the Ten Commandments. laga-bók, n. a law-book, Rb. 420, Fms. viii. 277. laga-brjótr, m. a law-breaker, Clem. 44. laga-brot, n. a breach of law, Eb. 24, Rd. 275, Fms. vii. 172, Al. 65, passim. Laga-bætir, m. law-amender, nickname of a king. laga-deilur, f. pl. lawsuits. laga-dómr, m. a lawful judgment, Gþl. 179. laga-eiðr, m. a lawful oath, Fms. vii. 307. laga-flækjur, f. pl. law-quirks. laga-frestr, m. a lawful respite, K. Á. 22. laga-frétt, f. a legal enquiry, Fms. iv. 203. laga-gipt, f. a legal donation, N. G. L. i. 346. laga-grein, f. an article of law, Sturl. iii. 13. laga-gæzla, u, f. law-maintenance, Sks. 441, 522. laga-hald, n. law-keeping, Hom. laga-hellur, f. pl. the tables of the law, of the Decalogue, Ver. 22. laga-hlýðni, f. obedience to law, H. E. i. 434. laga-kaup, n. a legal bargain, Grág. ii. 213. laga-kefli, n. a 'law-stick' (a fiery cross), N. G. L. i. 216. laga-kvánfang, n. a lawful marriage, Sturl. i. 94. laga-lauss, adj. lawless, MS. 677. 5. laga-leiga, u, f. lawful rent, N. G. L. i. 236. laga-lyriti, n. a law protest, Nj. 187. laga-löstr, n. an evasion of law, Grág. ii. 24, 37, 41, Nj. 187. laga-maðr, m. a lawyer, a man of law; hann var svá mikill lagamaðr at engir þóttu löglegir dómar, nema hann væri í, Nj. 1; sagði Njáll mér svá, at hann hefði svá kermt Þórhalli lög at hann mundi mestr lagamaðr vera á Íslandi, 237; Eyjólfr var hinn þriði mestr lagamaðr (v.l.) á Íslandi, 222, Ld. 332, passim. laga-mál, n. a legal decision, Gþl. xii. (pref.) laga-orð, n. a law word, of the Commandments, Hom. 72; Tíu lagaorð, Pr. 437. laga-próf, n. a legal proof, Bs. i. 852. laga-refsing, f. law-punishment, Gþl. (pref.) laga-rétting, f. law-mending, Nj. 238, v.l. laga-réttr, m. a legal personal right, Fms. viii. 272: legal satisfaction, Gþl. 202. laga-ripting, f. a legal voidance; lagaripting á landi, escheatage, Dipl. ii. 6. laga-setning, f. legislation, Jb. (pref.), Fms. i. 33, v. 102, Orkn. 124. laga-skilnaðr, m. a legal divorce, Nj. 14. laga-skilorð, n. a legal provision, Gþl. 166. laga-skipan, f. an enactment, Stj. 281: ordering of the law, Sks. 665. laga-skipti, n. a change of law, Fms. ix. 336, Sturl. iii. 307. laga-snápr, m. a pettifogger. laga-sókn, f. a legal prosecution, Gþl. 489. laga-stefna, u, f. a law summons, Gþl. 29, Jb. 302: a fixed law term, N. G. L. i. 340. laga-tak, n. lawful bail, Gþl. 124. Laga-tíð, f. the Law period, of the Jews, Hom. laga-undanfærsla, u, f. a legal plea, acquittal, N. G. L. i. 145. laga-úrskurðr, m. a legal decision Gþl. 508, Grág. (pref.) laga-vápn, n. a lawful weapon, N. G. L. ii. 246. laga-vegr, m. course of law, fara lagaveg, Mar., Bs. ii. 125.

laga, að, [lögr; Dan. lave], to mix a beverage. Am. 72, Hm. 65. II. to flow readily, esp. of blood, to bleed freely; það lagar, or það lagablæðir, qs. lagar og blæðir.

laga, að, [lag], to shape, put right, mend, (mod.): reflex. to set right, það lagast.

lagan or lögun, f. a mending, putting right.

lag-bróðir, m. a fellow, brother, companion, MS. 4. 22.

lagða, að, to 'enwool,' enrich.

LAGÐR, m. a lock of wool (ullar-l.), Sæm. 131, Fas. iii. 386, Krók. ch. 13, passim, lagð-fagr, -góðr, -prúðr, adj. with fine fleece, of sheep.

lag-færa, ð, to mend, put right.

lag-færing, f. a mending, putting to rights.

lagga, að, [lögg], to put the bottom into a cask.

laggari, a, m. [lögg], a cooper, N. G. L. ii. 245.

laginn, part. skilful, expert.

lag-klauf, n. the pastern of sheep, Fas. i. 63.

lag-kænn, adj. skilful.

lag-liga, adv. meetly, handsomely; skilja l., Sturl. iii. 17: mod. neatly.

lag-ligr, adj. fit, meet, l. skilnaðr, Sturl. iii. 255, Mar., Ld. 272: mod. neat, handsome, freq.

lagnaðr, m. a laying; neta-l., a laying nets. COMPDS: lagnaðar-íss, m. smooth ice; see íss. lagnaðar-skúta, u, f. a boat for net-fishing.

lagnar-, see lögn.

lag-net, n. a net to be laid, catch-net, opp. to a drag-net.

lagning, f. laying: addition, lagningar vika, extra weak, Rb. 576.

lag-vápn, n. a thrashing weapon, Eg. 580.

lak, n. = lakan; lín-lak.

lakan, n. [A. S. lacan; Dan. lagen], a bed-sheet, Boldt.

laki, a, m. the maw in ruminating animals, Fbr. 156, freq. in mod. usage.

lakk, n. sealing-wax, [cp. Dutch segel-lak, Germ. siegel-lack.]

lakka, að, to seal, (mod. and for.)

laklega, adv. lacking, badly.

lak-ligr, adj. of lacking, bad quality.

LAKR, adj., lakari, lakastr, [Engl. lack], lacking, defective, of weight, measure; lakr penningr, Bs. i. 325; þrjá laupa laka, D. N. iii. 116; lök mörk: lacking in quality, þat lið sem lakast var, Fms. ix. 361, v.l.; láta sinn hlut lakara verða, Bárð. 9 new Ed.; hin lakari (opp. to the better of the two) var mikils fjár verð, Str. 5; hón var eigi lakari en hundrað marka silfrs, Karl. 302.

lakra, að, to lag behind.

lalla, að, to toddle, as a child beginning to walk.

lalli, a, m. a toddler, of a child, Snót (1866) 386: of a ghost, Ísl. Þjóðs.

lama, að, to bruise, half break, freq. in mod. usage, eg lamaði það; það er lamað, half broken.

lama-barming, f. a beating so as to injure one, a law term, Grág. ii. 144, 145.

lama-sess, n. a broken state; liggja í lamasessi.

LAMB, n. [common to all Teut. languages], a lamb, Fms. viii. 253, Ld. 170, Hom. 82, Grág. i. 415, Stj. 279, Gullþ. 26, passim; lambið mitt! lambið gott! my dear lamb! lambkin! an address. COMPDS: lamba-flokkr, m. a flock of lambs, Bret. 115. lamba-hús, n. pl. lamb sheds, Fbr. 77, Bs. i. 627. lamba-rekstr, m. the driving lambs into the mountain pastures, Am. 17. lamba-sótt, f., medic. atrophy; liggja í lús og lambasótt. lamba-súra, u, f., botan. the dock, rumex. lambs-eldi, n. lamb-keeping, an eccl. term, referring to the rule that every householder in the parish has to keep a lamb for the priest through the winter, Dipl. v. 5, Vm. 74, 83. lambs-gæra, u, f. a sheep-skin, Grág. ii. 401, 500, 504, H. E. i. 131, K. Þ. K. 150.

lambaðr, part. with lamb, Bs. i. 334.

lamb-burðr, m. the bearing lambs, lambing, Jb. 362.

lamb-eldi, n. = lambseldi, Vm. 75.

lamb-gymbr, f. a gimmer, a ewe that has not lambed, Grág. i. 502, Jb. 347.

lamb-hagi, a, m. pasture for lambs, Ld. 70.

lamb-hús, n. pl. lamb sheds, Fbr. 78.

lamb-lauss, adj. without a lamb, Grág. i. 429.

lamb-skinn, n. a lamb's skin, Sturl. ii. 154.

lamb-skota, u, f. a ewe which has lost her lamb, Jb. 346.

lamb-ær, f. a ewe with lamb, Band. 38 new Ed.

lam-heyrðr, part. 'lame,' i.e. hard, of hearing, Th. 8.

LAMI or lama, adj. [A. S. lam; Engl. lame; O. H. G. lâm; Germ. lahm] :-- a lame person; liggja lami, Hom. 116; lama eðr vanheilir, Fms. ii. 225; skakkr eða lami, 656 B. 7: maimed, Grág. ii. 286: metaph. paralysed, Hom. 12: fót-lami, foot-lame.

lamning, f. a 'lamming,' thrashing, Mar.

lampi, a, m. and lampr, m. [for. word], a lamp, Stj. 76, Bs., Sturl. iii. 55, and passim.

lampr, m. = lampi, Pm. 6, 73.

lam-viðri, n. a beating storm.

LAND, n. [common to all Teut. languages], land, as opp. to sea; lands eða lagar, on land or sea, Al. 107; taka land, to land, Ísl. ii. 246; leiða e-t at landi, metaph. to land a thing, i.e. end, finish it, Odd. 6: phrases, nema land, to take land as a settler, Eb. passim; kanna land, to explore, 8; byggja land, to occupy a land, Landn.; flyja land, to fly the land: of a kingdom, ráða löndum, to ride; sitja at löndum, to reside, as a king, Fms. passim; setjask at landi, to take rest, reside at home, as a king, i. 82. 2. the (opposite) bank of a river, bay, fjord; inn með öðru landi ok öðru út, to enter by one side and go out by the other, Fms. i. 167; nær hinu syðra landinn, Ld. 6; á bæði lönd, Gþl. 411; draga vað at hváru landi sem þeir vilja, Grág. ii. 349; sá menn ferðina af hvárutveggja landinu, Ld. 326. 3. a country; verja landit fyrir Dönum, Fms. i. 23; líðit rann ór þorpinu á landit, Eg. 529; hér í landi, opp. to abroad, Nj. 6: in plur., út í lönd, into foreign lands, Ld. 314; nokkurir menn höfðu kennt hann út í löndum, Fms. iii. 5, where it is opp. to Norðrlönd = Scandinavia; but in Icel. all the outer world is often called útlönd. 4. land, estate; sá er hverjungi megin á land, Grág. ii. 266; í annars manns land, 349; í landi annars manns, id.; eiga lönd eðr goðorð, i. 411; dómr skal dæma landit þeim manni er brigði, ii. 210, 338; eyddusk fyrir henni lausafé svá at hón átti ekki nema lönd ok gripi, Nj. 29; um haustið sótti Kolskeggr til lands á Móeiðarhváli, 103; hálft landit, Eb. 38; Arnkell hafði undir sik bæði löndin Úlfarsfell ok Örlygs-staði, 186; Helgafells-land, 38; Hjarðarholts-land, Ld. 322; Þverár-land, Glúm.; sáð-land, a field; beitar-land, pasture. II. local names; Land, Landn.; esp. in the latter part. Eng-land, Ír-land, Skot-land, Bret-land, Vind-land, Gaut-land, Sax-land, Frakk-land, Jót-land, Grík-land, Ís-land: of counties, Haða-land, Háloga-land, Hörða-land (in Norway), Hall-land, Verma-land, Sjá-land, Norðymbra-land, Hjalt-land, etc.