This is page 464 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 13 Mar 2021. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

464 OFHYLDGAN -- OFSI.

of-hyldgan, f. 'over-flesh,' proud flesh, of a wound, Fél. x.

of-inndæli, f. over-comfort, easy life, Hom. 86.

of-jarl, m. an 'over-earl,' an over-match; verða mér sumir ofjarlar hér í héraðinu, Valla L. 206; Jóab, er mér verðr ofjarl fyrir stórleika sakir, Stj. 537: in a play of words, Einarr þambar-skelfir sá þetta ok mælti, ofjarl, ofjarl, fóstri! -- Kann ek ekki við því, at yðr þykki sumt ofjarl en sum ekki at manna, Fms. vi. 53.

of-kapp, n. stubbornness, Gþl. 199, Bret. 38, Sturl. ii. 15, Finnb. 332.

of-kátr, adj. exulting, Fms. vi. 110, vii. 23, Fagrsk. 128.

of-kerski, f. petulance, Nj. 129, Fms. ix. 404, v.l.

of-kvæni, n. uxoriousness, Fms. iv. 21.

of-kæti, f. wantonness, Fms. ix. 352, 404, 445, Hom. 86.

oflát, f. = obláta, q.v.

of-láti, a, m. a gaudy person, Landn. 273, Ld. 20, Nj. 142, Sturl. i. 19, Fms. ii. 6, Gísl. 14.

of-látinn, part. much lamented, Sighvat.

of-látligr, adj. showy, Sturl. iii. 156, Fbr. 56.

of-látungr, m. = ofláti.

of-leyfingr, m. a person made too much of, Grett. 121 A.

of-léttleikr, m. alertness, Sks. 19.

of-léttliga, adv. willingly, promptly, Ld. 182, Fms. iii. 91.

of-léttr, adj. prompt, easy, ready, Fms. ii. 99; o. til góðra verka, Hom. (St.); skulu vér nú vera þér auðveldir ok ofléttir til allra hluta er þú vilt at vér görim, Stj., Fms. iv. 134 (spelt afléttr).

of-lið, n. an overwhelming force; vera ofliði borinn, Nj. 180; ef menn bera þá ofliði, ok láta þá eigi ganga til dóms, Grág. i. 111. 2. over-zeal; því þér hafit mér veitt fullt lið, ef eigi oflið, Fms. vii. 143.

of-ljóst, n. adj. a metrical term, a pun, equivocation in poetry; þessi orðtök hafa menn til at yrkja fólgit, ok er þat kallat ofljóst, Edda 110, Skálda 183, 189.

of-ljótr, adj. very hideous. Hým. 23.

of-lægja, ð, to humble. Post. 209.

of-læti, n. self-assumption, Hom. 152.

of-löskr, adj. very slovenly, Lex. Poët.

of-maðr, m. = ofjarl; vera e-m o., Orkn. 426.

of-magn, n. = oflið; in bera e-n ofmagni, to overpower, Fas. iii. 175.

of-megri, f. starvation, N.G.L. i. 25, Gþl. 502.

of-metnaðr, m. over-pride, over-assumption, Nj. 17, Ó.H. 69, Sks. 461, Stj. 8, 144, 145, Hom. 86, 107, Ver. 10, Greg., Mar., Bs., passim in old and mod. usage. COMPDS: ofmetnaðar-fullr, adj. full of pride, 625. 90. ofmetnaðar-maðr, m. an over-proud man, Vígl. 17, MS. 677. 11, Stj. 36. ofmetnaðar-samr, adj. arrogant, Bs. i. 854.

of-metnask, að, to pride oneself, Karl. 197.

of-mikill, adj. 'over-muckle,' excessive, Gm. 21.,

of-munuð, f. sensuality, Hom. (St.)

of-mælgi, f. loquacity, Stj. 155.

OFN, m., spelt omn, Blas. 46; an older form ogn, Boldt 48, answering to Goth. and Swed.: [Ulf. auhns = GREEK; Engl. oven; Swed. ugn; Dan. ovn, kakkel-ovn; Germ. ofen; cp. Gr. GREEK] :-- an oven, furnace, esp. in Norway, where there are no hot springs for bathing, Rb. 386, Ver. 29, Stj. 273, Fms. vii. 245, Bs. i. 223, Eb. 47 new Ed.; stein-ofn, a furnace of bricks(?), referring to the year 1316, Bs. i. 830, where the passage may refer to warming the apartments. 2. an oven for baking; gékk hón til nauðig ok bakaði í ofninum, Hom. 113; in olden times, as at the present day, baking and dairy work were in the women's charge. COMPDS: ofns-eldr, m. an oven-fire, Stj. 112. ofn-grjót, n. pl. oven-stones, bricks(?), Fms. vii. 323, viii. 166 (referring to the latter part of the 12th century). ofn-reykr, m. smoke from an oven, Stj. 124. ofn-stofa, u, f. an 'oven-closet,' close stove, bath-room, Fms. vi. 440, where it is stated that king Olave the Quiet (1066-1093) was the first who introduced ovens or stoves (ofn-stofa) into the hall instead of the old open fires, see eldr (II); these stoves served for bathing and for heating the rooms; hann lét ok fyrst göra ofnstofur ok steingólf vetr sem sumar. The account of the death of the Berserkers in Eb. ch. 28, referring to the 10th century, may therefore be an anachronism and not an historical fact, for it is reported as extraordinary for Iceland that a bishop of Hólar (a Norseman) in the year 1316 built a 'stone-oven' (brick-oven) in his house, Laur. S. l.c.

of-neyzla, u, f. intemperance, Stj. 143, H.E. i. 519, Jb. 404.

ofnir, m. the name of a serpent, Gm., Edda (Gl.)

of-prúðleikr, m. great pomp, Str. 82.

of-prúðliga, adv. with great pomp, Str. 81.

of-prýði, f. pomp, show, Hom. 85.

OFR, adv. [cp. Goth. ufar; Engl. over; O.H.G. upar; Germ. über; Lat. super; Gr. GREEK] :-- over-greatly, exceedingly: with gen. but rarely, ofr fjár is perh. only a misprint for of fjár, Lv. 103 (paper MS.); otherwise as a prefix chiefly to substantives and adjectives. COMPDS: ofr-afl, n. = ofrefli, Grág. ii. 192. ofr-ást, f. passionate love, Fms. vii. 357. ofr-borð, n. overboard; in the metaph. phrase, detta fyrir ofrborð, to fall overboard, lose heart and courage. ofr-dýrr, adj. over-dear, Þórð. 65. ofr-efli, n. overwhelming force, odds, Eg. 351, Fms. i. 199, viii. 90, Ísl. ii. 363: beyond one's strength, Oddr kvað sér þat ekki ofrefli Korm. 38, Eb. 112, Fms. i. 203; með ofrefli, Al. 134: excess, immensity o. frosts, Sks. 36 new Ed.; mikit o. gulls, Mar.: gen., ofreflis fjöldi, immensity, Stj. 95. ofreflis-menn, m. pl. powerful men, bearing all down, Nj. 75, Eg. 425, 520. ofr-fjöldi, a, m. an immense host, Karl. 506. ofr-gangr, m. = ofgangr, Sks. 18, 33 new Ed. ofr-garpr, m. an overdaring man, Grett. 156 new Ed. ofr-gjöld, n. pl. fearful, dire retribution, Skv. 2. 4. ofr-harmr, m. an overwhelming sorrow, Fb. i. 512, Fas. i. 181. ofr-hefnd, f. a fearful vengeance. Am. 72. ofr-hiti, a, m. an overwhelming heat, Hrafn. 15, Mar. ofr-hugi, a, m. a fearless, daring man, Nj. 220, Fms. i. 155, ii. 66, vi. 324, Fs. 54, Korm. 90: = ofrhugr, ákefð ok o., Fms. ii. 319. ofr-hugr, m. dauntless courage, Edda (pref.) ofr-kapp, n. fierceness, stubbornness, Ld. 178, Sturl. i. 45, Fms. vi. 146, 417, Eb. 98, Fb. ii. 51. ofrkapps-maðr, m. a fierce, stubborn man, Fs. 52, Glúm. 373, Ísl. ii. 369, Fas. i. 119. ofr-kuldi, a, m. excessive cold, Sks. 87. ofr-lengi, adv. very long, Hkr. i. 102. ofr-lið, n. overwhelming force; bera e-n ofrliði, to overpower, Fms. i. 154, Hkr. ii. 371, Barl. 190. ofr-ligr, adj. excessive; ofrligt er um örleik þinn, Skíða R. 26. ofr-máta, adv. beyond measure, Fas. iii. 424. ofr-menni, n. a mighty champion, Eb. 248. ofr-mikill, adj. very great, Sks. 141, Hkr. iii. 65. ofr-mælgi, f. high words, vaunting, Vþm. 10. ofr-mæli, n. big talk, Edda 57. ofr-skjótt, n. adj. very soon, Hkr. ii. 190. ofr-vald, n. = ofrefli. ofr-verkr, m. a violent ache or pain, Bs. ii. 29. ofr-yrða, t, to address in big words, Þiðr. 256. ofr-yrði, n. pl. high words, Edda 57, Karl. 509. ofr-þraut, f. a great trial, Konr. ofr-þungi, a, m. a crushing weight, Bs. ii. 81. ofr-ölvi, adj. the worse for drink, Hm. 13.

ofra, að, to brandish, wave in the air, with dat. of the thing brandished; þegar er Birkibeinar ofruðu vápnum sínum, Fms. viii. 43, Eb. 60; ofra vröngum ægi, to pull the oar backwards, Bragi. 2. to raise; ofra lofi e-s, to put forth one's praise, Edda (in a verse); þegar er sólu var ofrat, when the sun had risen, Ld. 216; ofra sér, to raise the head, appear, Bs. ii. 80, 132; bið ek at eigi ofrir þú reiði þinni, Stj. 392: acc., ofra sinn hug, Bs. ii. 112. II. reflex., Guðmundr vildi þat eigi heyra né ofrask láta, G. would not let it be known, Sturl. i. 141; þat ráð sem nú var ofrat (put forth, proposed), Sturl. iv. 104, (Bs. i. 770 efnat): to pride oneself, Hom. 49, Bs. ii. 24.

ofra, að, see offra and offr.

ofraðr, m. [Ulf. ufarassus = abundance]: in the phrase, bera e-t á ofroð, to shew up, divulge, Stj. 619. II. gen. ofraðar, adv. exceedingly; ofraðar lengi, for a long time to come, Korm. (in a verse); ofraðar þrekmaðr er sjá, an exceeding strong man is he, Niðrst. 6; ofraðar maðr er sjá, a mighty hero is he, 645. 107; ofraðar rangt, exceeding wrong, 677. 5; ofraðar vel, exceedingly well, Fms. xi. 47; ofraðar synd, pride, presumption, = ofmetnaðr, Mar.

ofran, f. pride, insolence, Bs. ii. 44: savageness, N.G.L. i. 80.

of-raun, f. too great a trial, too strong a test, Nj. 220, Fas. ii. 465.

of-rausn, f. 'over-boldness,' presumption, Fms. vii. 290; er öllum þat o., at halda því fyrir mér er konungr vill at ek hafa, ix. 445, v.l.; þann dóm lét hann hvern hafa, sem honum þótti þeir sakir til hafa, hvárt sem hann var ríkr eða fátækr, en þat þótti þeim o., xi. 250; hann lét jafna refsing hafa ríkan ok úríkan, en þat þótti landsmönnum o., Ó.H. 190.

ofrá, adv. = offrá, from, off, Vþm. 7; whence the contr. form áfrá, Fms. x. 395, 404.

of-ráð, n. too great a task, Fms. iv. 29; oss mundi þat ílla sækjask ok o. vera við þá Eyfirðinga, Valla L. 224; Sturla frændi hans segir honum slíkt ofráð, Sturl. ii. 91: too high an aspiration, ekki var þetta vel þokkat af sveitar-mönnum fyrir Þóri, ok þótti honum þetta o. ráð vera, iii. 144: too high a match, Þorsteinn kvað sér þat o., er hón stóð ein til alls arfs eptir Kraka, Þorst. hv. 38.

of-refsan, f. too great severity in punishing, Fb. ii. 316.

of-rembingr, m. arrogance, Bs. i. 634.

of-reyna, d, to put too strong a test, Mar.; ofreyna sik, to overstrain one's strength.

of-reynsla, u, f. an overstraining.

ofringi, a, m. a rambler, Grág. i. 192; see lands-ofringi.

of-ríki, n. overbearing, sheer force, tyranny; at þeir þerði eigi heim at ganga fyrir o. búandans, K.Þ.K.; ofvald eðr o., Stj. 154, Boll. 336; afli ok o., Fms. i. 34; o. ok újafnaðr, viii. 84; bera e-n ofríki, N.G.L. ii. 150. ofríkis-maðr, m. an overbearing man, Gþl. 488.

ofsa, að, to overdo, do to excess; hinum bótum er þeir ofsa eðr vansa er í dómum sitja, N.G.L. i. 184; opt eru íll vitni ofsuð fyrir skaps sakir, 247 :-- ofsa sik, to puff oneself up, be haughty, arrogant; ef þú ofsar þik eigi þér til vansa, Hrafn. 29. II. reflex. to grow unruly; Jupiter þótti fólkit ofsask, Bret. 6; opt verðr ofsat til vansa, a saying = pride goes before a fall, Al. 138. 2. hence mod. afsast, dep. to rave, rage.

of-saka, að, = á-saka, to accuse, Hom. 155.

of-senna, u, f. a quarrel, row, Hom. 85.

ofsi, a, m. overbearing, tyranny; fyrir o. Haralds konungs, Fs. 123; biskup kvaðsk vænta at menn munu þessum ofsa af sér hrinda, Fb. iii. 450; ofsi ok löglausa, Ó.H. 238, Eb. 116; ofsa ok yfirgang,