This is page 568 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 13 Mar 2021. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

568 SLÉTTFJALLAÐR -- SLJÓFGA.

it had all gone wrong, Orkn. 68, Eg. 75, Nj. 254, Ld. 64, Fms. i. 75: gengu þeir slétt (straight) út af borðunum, Fms. ii. 319. 2. neut. slétt, just, precisely; þat nægðisk öllum slétt, Stj. 293: smonthly, well, eigi mundi ferðin takask slétt, the journey would not go smoothly, Fms. ii. 127; tala slétt, to talk smoothly, Hkr. i. 10; mæla slétt, Hom. 151; hyggja því flárra sem hann talar sléttara, Bjarn. 21. II. [Germ. schlecht; Dan. slet], slight, trivial, common; tvenn bakstr-járn ok in þriðju slétt, Vm. 58; Maríu-líkneski tvau ok þriðja slétt, Pm. 1, (but rare.) COMPDS: slétt-fjallaðr, adj. smooth-skinned, Fas. iii. 77. slétt-lendi, n. a flat land. Fms. vii. 70, Stj. 371. slétt-lendr, adj. flat, of land, Stj. 94. slétt-máll (-máligr, Nj. 89, v.l.), adj. smooth-spoken, Nj. 84, Bjarn. 71. slétt-mæli, n. smooth language, Thom. slétt-orðr, adj. = sléttmáll, Fms. vii. 120. slétt-smíðaðr, part. smooth-worked, and slétt-smíði, n. 'smooth work,' goldsmith's work, and the like, smoothed with the hammer, Rétt. 2. 10, 49. slétt-yrði, n. smooth words, Barl. 121, 164.

sleyma, u, f. a scamp, a term of abuse, Edda (Gl.) ii; cp. slæmr, adj.

slig, n. strain, a horse disease, Bs. i. 389.

sliga, að, to strain a horse: reflex. to be strained: sligaðr, strained.

slinkr, a nickname, Fms. x. 123.

slinni, a, m. a clownish fellow, boor, Edda ii. 495. slinna-ligr, adj. clownish.

slit, n. [slíta], a slit, tear; kápa komin at sliti, a worn-out cloak, Band. 5; rif ok slit, Bs. ii. 143; það er ekki til slits; kvið-slit, hernia. 2. metaph. in pl. a rupture, breach, Þiðr. 94; sifja-slit, frið-slit, flaum-slit, q.v.

slita, u, f. 'cismos,' þat er 'slita' at váru máli, Skálda 184.

slitna, að, (neut. of slita), to be rent, break, of a cord, rope, string, or the like (rifna, being used of cloth, etc.); festr mun, s., Vsp. 41, Am. 35, Fms. vii. 13, Grett. 101, MS. 656 C. 31, Karl. 450; slitnaði skóþvengr hans, Nj. 74: medic. of hernia, kviðrinn slitnaði, Bs. i. 121, 208: metaph. to end, break up, Lv. 11, Fs. 21: kaupmáli slitnar, Þiðr. 85. 2. to be torn in tatters.

slitr or slitri, n. shreds, tatters, Grett. 101, 114 A; klæða-slitr, Vm. 77, Pm. 133, Finnb. 246.

slitti, n. tatters, = slitr, Clar.

slitt-mæli, n. a reproach for slothfulness, Sturl. ii. 192.

Slittungar, m. pl. the name of a rebel party in Norway, Fms, ix.

slíð, f. [Ulf. sleiþa = GREEK], punishment, the name of one of the rivers of hell, a place for the wicked, Vsp.

SLÍÐR, adj., the r is radical, [Ulf. sleiþis = GREEK, cp. sleiþis = GREEK; A.S., slíð, slîdor] :-- fearful; hefndir slíðrar ok sárar, Gh. 5; í slíðri Súðvík, in the fatal Southwick, of a place of battle, Ó.H. 19 (in a verse). COMPDS: slíðr-beittr, adj. sharp as a rasor, Akv. 22, Eb. (in a verse). slíðr-fengligr, adj. dire, fearful, Gh. 1. slíðr-hugaðr, adj. atrocious, Lex. Poët. slíðr-liga, adv. savagely; eta s., Haustl. slíðrug-tanni, a, m. 'the boar with the awful tusk,' the name of Frey's boar, Edda.

slíðra, að, to sheath, put in the scabbard, Nj. 185, Fas. i. 529, 576, Þórð. 49 new Ed., Al. 44, Karl. 240, Pass. 7. 5.

slíðrar, f. pl. (slíðrin, n. pl., Eg. 304), [Engl. slither, sliver]; slíðr, as well as skeiðir, prop. means a lath or 'slither,' used to make cases for knives and swords, see Fritzner, s.v.; whence 2. a sheath, scabbard; slíðrar, Karl. 331 (slíðrir, v.l.); sverð brugðið í miðjar slíðrar, Bs. i. 660 (slíðrir, Sturl. ii. 23 C. l.c.); slíðrirnar, Edda i. 606 (slíðrar, Ub. l.c.); ganga, draga, bregða, renna, ór slíðrum, Korm. 84, 242, Eg. 30, Band, (in a verse), Fas. i. 57 (in a verse), Orkn. (in a verse), Nj. 159, Sd. 159: in poetry names for a sword, sliðra-tunga, scabbard-tongue; sliðr-áll, scabbard-eel; slíðr-logi, 'scabbard-lowe;' slíðr-vöndr, sliver-wand: slíðr-dreginn, -toginn, epithets of a sword, Lex. Poët.

slíki-steinn, m. a 'sleek-stone,' a fine whetstone, D.I. i. 255, Vm. 6. slíkisteins-auga, n. the eye or hole of a whetstone, a nickname, Ld.

slíkja, u, f. a smooth, thin texture. slíkju-ligr, adj. smooth, of a kerchief.

slíkr, adj. sleek, smooth; hrognkelsi líkr, | var á holdi slíkr, flabby-fleshed, of a lump-fish, Bjarn. (in a verse).

SLÍKR, adj., prop. a compd. qs. svá-líkr, so-líkr; [Ulf. swa-leiks = GREEK; A.S. swilc, i.e. swa ylc = so like; Early Engl. silk, whence mod. Engl. such, with the l dropped; Scot, sic; Germ. solch; Dan. slig; Swed. slik] :-- such; slíkr maðr, such a man, Fms. i. 99; slíkr maðr sem, Eg. 759; slíkan sem, Fms. i. 21; slíkt sems, Am. 103; slíks úfriðar, sem ..., Ísl. ii. 242; slíkt lið sem hann fékk, Fms. i. 74: slíkr svá, such-like; með slíkum svá fortölum, Al. 33; meira enn slíkt svá, Fms. v. 303; at slíkum svá, mönnum, vi. 99: slíkt ok it sama, Post. 645. 66, Stj. 356: neut., ef slíkt skyldi þreyta, Fms. ii. 176; er hann slíkt um fregn, Vsp. 30. 2. similar; slíkan löst, Hm. 97: neut., átt þú slíkt at frétta, the same news, Am. 78, Rekst. 8; svara slíku, to answer in such wise, Ó.H. (in a verse); annat slíkt, Akv. 6; slíks var þar ván, Fms. i. 74 . slíkt megu vér nú reyna, Nj. 97. 3. this, that, it; þér skulut slíku ráða, Eb. 46 new Ed.; fylgðit saðr slíku, Am. 45; slíkt er válaðs vera, Hm. 10. II. neut. slíkt, as adv. in such wise, so; slíkt sem annar-staðar, Ó.H. 47; slíkt er þér líkar, as it likes thee, 114; hann var slíkt íllr sem faðir hans, just as bad as his father, Stj. 585, 588, 625; slíkan, id.; hygg ek at slíkan mun hafa farit um annat, just so, Eg. 6l; at slíku, id., Stj. 82.

SLÍM, n. [A.S. slîm; Engl. slime; Germ. schleim, etc.] :-- slime; dró af slímit augunum, Bs. i. 315, H.E. i. 513, Mar.: passim.

slíma, u, f. sliminess. slímu-setr, n., in the phrase, sitja slímusetr; in olden times, when wayfarers were hospitably entertained, a man who remained as guest above a certain time (three days at most, and for a stranger a single night) was said to sitja s., and was regarded as a vagrant or cosherer, and might be punished, N.G.L. i. 72, Gþl. 200; cp. þat var engi siðr at sitja lengr en þrjár nætr at kynni, it was not manners to stay longer than three nights in a visit. Eg. 698: exactly the same is still said in Scotland, see Lockhart's 'Life of Sir W. Scott,' 1871, p. 589, in a foot-note.

slípa, t, [Germ. schleifen; Dan. slibe; Swed. slipa], to whet. II. reflex. to be slim and sleek; þó slípist jór og slitni gjörð, slettunum ekki kvíddu, hugsaðu hvárki um himin né jörð, en haltú þér fast og ríddu, Pál Vídal.

slípari, a, m, [Germ. schleifer; Dan. sliber], a whetter, N.G.L. ii. 204 (v.l. 23), Rétt. 2. 10.

SLÍTA, slít; pret. sleit, sleizt, sleit. pl. slitu; subj. slíti; imperat. slít, slíttu; part. slitinn: [A.S. slîtan; Engl. slit; Dan. slide] :-- to slit, break, of a string, rope (rífa, of cloth); snara er slitin, 623. 36; slíta þráðu, reip, bönd. Sól. 37, Stor. 7; s. í sundr svá mjótt band, Edda 20; þeir sýndu honum silki-bandið ok báðu hann slíta, id.; þær fá nú varla svá títt spunnit örlaga-þráð sem ein slíta, Al. 141; hann tók Mistiltein ok sleit upp, Edda 37; sleit hann af sér slæðurnar, Fms. vii. 149; Steinarr vildi s. hann af sér, threw him off, Eg. 747; sleit hann undan veðr, the gale drove him out of his course, Landn. (Hb.) 27. 2. metaph. to break, break off; slíta skipan, Al. 109; s. þing, to break off a meeting, dissolve, Fms. i. 34, vi. 193 (þinginu v.l.); s. félag, Gísl. 13; s. samnað, to disperse, Fms. ix. 369; þá var niðr slegit ok slitið samhald þat, vi. 286; ef þó væri baði þing áðr slitin, divided, Grág. i. 116; slíta sáttir. Am. 67; s. málstefnunni, Ó.H. 33. β. with dat. to break with a thing, i.e. break it up, dissolve; munu þér slitið fá flokki Bagla, Fms. ix. 267; slíta þingi, to dissolve a þing altogether, Grág. i. 116; áðr þinginu sé slitið, before it be dissolved, Fms. i. 34, Hrafn. 19; var slitið veizlunni, Ld. 32; slitu þeir handlaginu, Ölk. 36; s. tali, Ld. 320; s. gildinu, Eg. 23; s. bardaganum, Fms. xi. 96; slíta búi, N.G.L. i. 201; s. svefni, Helr. 9. II. to rend, tear; brynja haus var slitin til únýts, Fms. i. 173; sár hef ek sextan, slitna bryniu, Fas. i. 427 (in a verse): to tear like a wild beast, Vsp. 45; slítr nái nefför, 50; hrafnar slitu sjónir ór höfði þeim, Sól. 67; ef dýr eða foglar s. hræ manna, Eg. 580; jarl lét s. hold hans með ullar-kömbum, Blas. 44: s. sundr, to break asunder; þat mun satt, es vér slitum í sundr lögin, at vér monom slíta ok friðinn, Íb. 12; klæði sundr slitin, torn asunder, Grett. 115; ísar með sundr slitnum vökum, Sks. 175 B; hendr með sundr slitnum fingrmn, with separated fingers, i.e. not webbed, 169. 2. to tear and wear out, of clothes; hann mun eigi mörgum skyrtunum slíta, he will not wear out many shirts, not live long, Þorst. hv. 53; slitnir skór, worn-out shoes, Ísl. ii. 80; slitinn sekkr, Stj. 366; dúkr slitinn, Pm. 62; bjórr slitinn, 108; Ingjaldr svarar, ek hefi vánd klæði, ok hryggir mik eigi þó ek slíta þeim ekki görr, I have bad clothes, and care not whether I wear them out or not, i.e. I am an old man, and care not for my life, Gísl. 50; s. barns-skónum, see skór; slitinn skrúði, Dipl. v. 18; slitið klæði, Vm. 21; með slitnum hökli. III. metaph., slíta ór e-u, to decide; hann kvað lögmann ór þessu s. skyldu, Nj. 237; en konungr slítr eigi ór því svá brátt, Fbr. 119 (ór-slit): berr hann upp þetta mál við þá, þeir slíta þat ór, at ..., Róm. 321. IV. impers. one breaks off a thing, i.e. it is torn off, from its moorings or fastenings; sleit af honum mann á báti, Landn. 28; ef fjósir (acc.) slítr út fyrir honum eða bein, ok rekr á annars manns fjöru, Grág. ii. 360; um allt þat er fémætt slítr út af hval ... ef urgur eru í þjósum þeim er út slítr, Jb. 320. 2. to be cut short, end; munu því allir verða fegnir várir menn, at slíti þessa þrásetu, that it shall come to an end, Fms. viii. 441; with dat., slítr þar tali þeirra, Fms. xi. 112; slítr þar hjali, 47; sleit Fróða frið, Hkv. i. 13; borgir ok kastalar ok þorp, svá at hvergi slítr, in an unbroken line, Fms. vii. 94; at slitið væri friðinum milli Norðmanna ok Dana, Hkr. iii. 176: þar til er ór slítr með mönnum, till it comes to an end, Nj. 105; hann vill fylgja þér, þar til er ór slítr með ykkr Hrafnkatli, Hrafn. 19. V. reflex., slítask, to tear oneself loose; slítask or höndum e-m, Sks. 598; Þórólfr sleitzk ór þessi þröngu brott, Fms. viii. 249: part., klukka slitin af ryði, Ísl. ii. 459.

sljákka, að, qs. sljófga, to abate.

sljófa, að, to blunt, make blunt, Mar.; but usually in II. reflex. sljófask, sljófgask, to grow slow, dull, blunt, of a sword, Fas. i. 507; sýn (the sight) sljóvask, Stj. 86, Fms. ii. 286; minnit sljófast, Bs. ii. 110; sýn sljófask, Stj. 16, Fb. i. 471; sljófaðr, blunted, dull, Dan. slövet, Mar.; sljóvaðisk grimmleikr margra, Al. 126; sljófgaðisk skap jarlsins, was blunted, smoothed, Sturl. ii. 55.

sljófga, að, sljófgast = sljófast, Fas. i. 507, Sturl. ii. 25.