This is page 569 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 13 Mar 2021. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

SLJÖLEIKR -- SLÆFA. 569

sljó-leikr, m. dulness, Bs. ii. 126.

sljó-liga, slæ-liga, adv. slowly, dully, carelessly, opp. to briskly, Al 34, Stj. 531; reiða sverð s., Fms. x. 360 (sljáliga, ii. 322, Hkr. i. 343, l.c.); róa slæliga, Fms. ix. 301; ú-slæliga, deftly, xi. 277.

sljó-ligr, slæ-ligr, adj. blunt, slow; er þá för vár sljólig, Fs. 66.

SLJÓR, sljó, sljótt; before a vowel the v appears, sljóvan, sljóvum, ... (also spelt with f); the older form is slær, slæ, slæ, slætt (slævan, etc.), or even sljár, Ld. 312, v.l.; analogous to snjór, snjár, snær: sjór, sjár, sær; mjór, mjár, mær: [A.S. sláw; Engl. slow; Dan. slöv] :-- blunt, Lat. hebes; sverð sljó ok brotin, Fms. ii. 322; þó at sverðin sé slæ, x. 360; sljó öx. Fs. 184; sverð vár eru slæ, Hkr. i. 343; með slævu sverði, Fm. 30; slætt sverð, Fbr. (in a verse); með hljóði sljófu, a dull sound, Skálda 160. 2. metaph., hann hvessir sljófa en hrýnir hugrakka, Al. 33; þótti honum hann í öllu slær, Sturl. iii. 117; at hann hefði verit mikilsti slær, er hann hefði eigi bannsettan Rafn, Bs. i. 775; gefa enum slævurum sigr, Ls. 22, 23.

slóðra, að, slöðra, as it is spelt in editions, is less correct, for the mod. slóra, q.v., is a contracted and corrupt form of sloðra (oð = ó); [cp. Ulf. slauþjan] :-- to drag or trail oneself along; sloðruðu þeir þá vestr af heiðinni, Sturl. iii. 158; þeir sloðruðu svá til lands, 163; flestir gátu fengit bakkann ok sloðruðu svá at landi, Fb. ii. 511 (slöðruðu, Orkn. 456, l.c., but less correct); hefir ek ekki spurt til sanns hverjum þá sloðraði (sloþraðe Cod.), Ölk. 36.

slok, n. [Engl. sluice; Dan. slug; cp. Germ. schlucht], the sluice by which the water is led to the wheel of a water-mill, B.K. 81, D.N. iv. 536; hann var mylnu-vörðr ok hafði vaktað slok (sloa Ed.) undir mylnurnar, Post. 246 (the printed Ed.)

sloka, að, [Dan. sluge] , to slop.

slokna, að, [Dan. slukkes; N. Lancashire slocken; Engl. slake], to be extinguished; brennr ... sloknar, Hm. 50; ljós (log, ekir) sloknar, Rb. 352, Fms. iv. 28, xi. 35, Fb. ii. 8, 129, Gísl. 29, Gullþ. 50; sloknar hann aldregi hvárki af vindi né vætum, Stj. 86; gaus upp stundum eldrinn en stundum sloknaði niðr, Nj. 204: part., þá er sloknaðr var eldrinn, Edda (pref.)

slokr, n. the slaver, saliva, from the mouth of animals.

sloppr, m. [A.S. and Engl. slop; Germ. schleppe; akin to Dan. slæbe], a slop, gown, a loose trailing garment; brynja undir sloppi, Fms. vi. 158; vaðm;áls sloppr, Bs. i. 674: esp. of a priest's white gown, skrýddr sloppum ok kantara-kápum, 186, Vm., Pm., D.I., Dipl. passim; slopp-slitri, a tattered gown, Pm. 133; slopp-töturr, id., 124 (spelt slof-töturr, Bs. i. 565).

slor, n. the offal of fish, used as dung: slorugr, adj. bedabbled with slor.

slot, n. abatement; vind-slot, Alm.; veðra-slot, bylja-slot. II. = Germ. schloss, Dan. slot, but mod. and rare.

SLOTA, að, slotir, Hom. (St.); the pret. would be slotti, but is not found (cp. þora þorði þorað); mod. usage distinguishes between slúta = to hang down, and slota = to abate; [cp. Germ. schliessen and schluss] :-- to hang down, droop; láta slota hendr niðr með síðu ok höfðusk ekki at, Fms. ii. 229,; láttú slota hattinn, Nj. 32; hann var í kufli ok lét slúta hattinn, Sturl. ii. 230, Fas. i. 61 (both paper MSS.): slota við, to slink away; ok er ekki at slota við eða svara skatyrðum, Fms. vii. 20; þat þú þegir við ok slotir, Hom. (St.) II. impers. it abates, of wind, gale; veðrinu slotar, the wind abates.

sló, f. the bone in the hollow of the horns of animals.

SLÓÐ, f. [cp. Ulf. slauþjan; Engl. sleuth, slot, in sleuth-hound], a track or trail in snow or the like; slóð Fáfnis, Sæm. 133; kómu á manna-för, ok lá sú slóð framm á skóginn, Eg. 578; þá skildi ok slóðina, 579; hann seri því eptir í slóðna, Ó.H. 135; skuluð ér nú fara at slóð þessi, Fms. iv. 340. II. plur. slóðir. a ship's wake; þá, velkti úti lengi í hafi, ok kómu þeir ekki á þær slóðir sem þeir vildu, Þorf. Karl. 390.

slóð-gata, u, f. a track-way, Fas. (in a verse).

slóði, a, m. [slóð], a truss of fagots trailed along; draga slóða, to drag a slot or trail; and metaph. to leave a slot behind, be fatal; slóða mun draga, at því er ek hygg, Band.; má annars staðar meiri slóða draga enn hér, Nj. 54. COMPDS: slóða-hrís, n. a truss of brushwood, Grág. ii. 338 (Jb. 218). slóða-stöð, f., slóða-vegr, m. a track-way., tram-way, D N. II. of a person, a sloven, slothful fellow. slóða-legr, adj. slothful. slóða-skapr, m. slothfulness.

slóg, n. the eatable inwards (liver etc.) of a fish.

slókr, m. [North. E. slotch], a slouching fellow, Edda ii. 495.

slóra (slórir, stórði, slórt), contr. from sloðra, [Engl. slur], to trail or lounge about; hvað ertu að slóra þarna! see sloðra.

slóttugr, adj. sly, wily; ú-slóttigr, guileless, Hom. 148; eigi s. ok einfaldr, Hom. (St.)

sludda, u, f. [cp. Dan. slud = sleet; North. E. slutch], a clot of spittle or mucus; hor-s.

slumsa, að, to slop and swill, like swine.

slund-samliga, adv. flabbily(?), Eb. 37 new Ed.

slunginn, part. as adj., see slyngva.

slungnir, m. the name of a mythical steed, Edda.

slúta, t, to project, hang down; see slota (I), as also skúta.

slydda, u, f. [Dan. slud], sleet, cold rain, wet.

slyðra, u, f. a flabby lump; blóðugar slyðrur, Grett. 153 new Ed.

slyðrask, að, qs. sloðrast; ymsir fóru á kné eða slyðruðust fyrir öðrum, Grett. 167 new Ed. (in Cod. Upsal.)

slyndra, u, f. = slyðra; mör-slyndra, of a lean animal.

slyngr, adj. versed, skilled; s. við íþróttir, Fas. iii. 195: slyngum þeim sláttu-manni, Hallgr.; e-m er e-t slyngt, to be expert in a thing, Grett. 118 A. 2. as a nickname, Fms. x. 123.

SLYNGVA or slöngva, pres. slyng; pret. slöng or slaung, slungu: part. slunginn; this strong verb, however, is defective in its tenses and persons, and is chiefly used in poets, but rarely in prose; and later it was displaced by the weak slöngva, ð (or mod. slengja, ð), except in the part. slunginn, which remained: [Dan. slynge; A.S. slingan; Engl. sling]:-- to sling, fling, throw, with dat. as Engl. to throw with a thing: I. strong forms: 7alpha;. poets; Sinfjötli slöng upp við rá rauðum skildi, Hkv. 1. 33; eik slaung und þér, the ship swung away under thee, Fms. vi. 174 (in a verse); sungu or slungu snúðga steini, they swung and slung the rolling mill-stone, Gs. 4; but weak, svá slöngðu (for slungu) vit snúðga steini, 12 (in the same poem); döggu slunginn, bedewed, Hkv. 2. 36; slunginn vafur-loga, encircled in a wavering flame, Fsm. β. prose; þeir slungu þar landtjöldum sínum. Fms. xi. 371, v.l.; því næst slyngr (but slöngvir v.l. from a vellum) Surtr eldi yfir jörðina ok brennir allan heim, Edda i. 192; var þessu kaupi slungit, the bargain was struck, Ld. 96: with the notion to twist, nú er svá félagi, at í vandkvæði er slungit, we are 'in a twist,' in difficulties. Fms. vi. 114; slungit gull, twisted, coiled gold, Lex. Poët.; horna-tog var slungit af silfri, of a cord, twisted of silver, Fb. i. 320: slunginn, as adj. versed, cunning, s. við e-t, Bárð. 164: freq. in mod. usage as adj. slungnari, more cunning: slungnastr, most cunning. II. weak forms: α. in poetry, Gs. 12, but better slungu. β. in prose; hann skaut í slönguna ok slöngði síðan, Stj. 465; tóku þeir brandana ok slöngðu út á þá, Nj. 201; slöngvir hann þá stokkinum, 202; ok slöngði frá durunum, Fms. ii. 160; slógu menn eldi í keröldin, ok . slöngðu at virkinu, i. 128; slöngvit mér at borginni, sling me from the catapult into the burgh, ix. 10; slöngja stóru grjóti, Sks. 410 B; þat grjót, er þeir vilja slöngva, 422 B; hann hafði slengt (better slöngt) hringnum útanborðs, Fas. i. 27 (paper MS.)

slyppr, adj. [sleppa, sluppu], prop. unarmed, weaponless; ek hugðumk ganga hér ór garði einn saman ok slyppr, Glúm. 375; gengu þeir á land upp slyppir, Eg. 81; gakk eigi slyppr, Fbr. 58; sumir gengu slyppir á vald biskups, Sturl. ii. 7 C, Orkn. 114; engi þorði at honum at ráða þó at hann væri s., 105; at þú bærir vápn, en færir eigi slyppr sem konur, Ísl. ii. 407; haf þú saxit í hendi, ok ver eigi s., Fbr. 58; brast sverðit sundr undir hjöltunum, -- Nú kalla ek, at Hrafn sé sigraðr, er hann er s., Ísl. ii. 258.

SLYS, n. a mishap, mischance, accident; slys mun þat þykkja, er hann hjó hönd af konu sinni, Eb. 60; vóru fallnir niðr hlekkir ór söðli hennar, ok var þat bæði slys ok fjár-skaði, Bs. i. 341; sigrask af slysi e-s, Korm. 90; Dofra þótti þá mikit orðit slys sitt, ef hann hefði drepit piltinn, Fb. i. 565, Bs. ii. 175; Þorgils bað þá gæta sín við slysum, Ld. 280 C. 2. a mischief; hefir hann miklu slysi á oss komit, Fms. xi. 151 C; erfitt mun þér verða at bæta öll slys Hallgerðar, it will go hard with thee to mend all H.'s mischief, Nj. 54; mér þykkir þú ráðinn til nökkurra slysa, Fs. 42. COMPDS: slysa-för, slys-ferð, slys-för, f. an ill-fated journey, Fbr. 31 new Ed., Th. 76, Fas. ii. 437. slysa-gjarnt, adj. ill-fated; e-m verðr s., Grett. 115 A (slys-gjarnt, 86 new Ed.) slysa-laust, n. adj. without mischance, accident, Grett. 150 A, Fas. iii. 187. slysa-vænt, n. adj. unlucky, Fms. v. 254.

slysast, að, dep. to suffer mischance.

slysinn, adj. mischievous, bringing ill-luck; maðr s. ok rógsamr, Eb. 44: in mod. unlucky (like Germ. fatal), of an awkward fellow who always is blundering, having a broken bone, a cut, or the like.

slys-liga, adv. fatally, Fas. i. 460, Band. 14 new Ed.

slysni, f. fatality:-- see slysinn.

slytti, n. [slý], a flabby lump, wet rags or the like; hann er einsog s.! slytti-mákr, m. a lazy fellow, laggard, Grett. (in a verse).

slyttinn, adj. flabby, sluggish; s. ok linaflaðr, Fb. i. 521.

slyttu-mannliga, adv. flabbily, sluggishly, Mag.

SLÝ, n., botan. water-cotton, byssus lanuginosa; af sefi eðr slýi, Stj. 253: it was dried and used as tinder, Bs. i. 616 (wrongly spelt slij), freq. in mod. usage.

slæða, ð, i.e. slœða, [slóð], to trail; fax svá sítt at slæddi jörð, that it trailed along the ground, Sks. 100; hann slæðir fótspor sín með halanum, Stj. 71. 2. to 'trail the field,' spread manure; ganga um fjall um sinn, ok slátra, ok s. um vár, Grág. i. 147. 3. to drag a river. II. reflex., það hefir slæðst ofan á gólf, of thread or the like swept away and lost.

slæður, f. pl. a gown, that trails along the ground; s. af silki, pelli, Eg. 516, 702, Fms. iv. 164, vii. 149, viii. 149, Nj. 149, Fs. 51, 52: the train of a lady's dress, Rm. 26.

slæfa, að, to slacken = sljófa, q.v.; slævuðu þær maegður mjök liðveizlu þeirra feðga, Sturl. ii. 61 C. 2. reflex., slævaðisk skap jarlsins,