This is page 632 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 13 Mar 2021. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

C32 TILRAUN -- TITLA.

ætti rétt t. til Noregs, x. 402: a request, Sks. 78; veita t., to answer to one's request, 101, 656 C. 12; tilmælis-orð, Stj. 199: a wish, verða við tilmælum e-s = veita e-m t.

til-raun, f. a trial, experiment, Fms. iii. 72; göra t., Fær. 32, Fms. vi. 163, Fs. 6; önnur skírri tilraun, Lv. 78.

til-ráð, n. an onset, Ísl. ii. 357; veita e-m t., to assault, Clem. 37.

til-ráðning, f. the clearing the way for a thing, Fms. i. 244; af t. e-s, by one's efforts, Bs. i. 710.

til-ræði, n. an assault, outrage, with a weapon; veita e-m t., Korm. 38, Fms. viii. 249, xi. 148, 151, Ld. 278 (of an outrage); hann hjó til höfuðs Flosa -- Glúmr gat séð tilræðit, Nj. 220; varð hann fyrir áverka af mínu tilræði, Ísl. ii. 327. 2. boldness, daring; tilræði sitt ok hraustleik, Fms. ii. 217; mun oss sigrs auðit ef oss skortir eigi þrá ok t., Ó.H. 168; eljan ok t., Fs. 4; tilræðis-maðr, a daring man, Fms. vii. 296.

til-saga, u, f. a giving notice of, Grág. ii. 328, Hom. 5.

til-sagt, part. the name of a metre, Edda (Ht.) 129.

til-setning, f. disposition, Al. 104, Fms. x. 300.

til-sigling, f. a shipping to a place, Fms. vi. 440.

til-sjá, f. the looking to a thing, attention, care, Fms. i. 71; með t. e-s, superintendence, supervision, vi. 13; hafa tilsjár um hag e-s, 354, Orkn. 446 (where 'við' should be 'um'); þóttisk eiga þar t. (recourse) um eptirmál er hann var, Hrafn. 15; í einn stað var tilsjáin með Guðs miskunn, Fms. viii. 56, Str. 55.

til-sjón, f. superintendence; tilsjónar-maðr, an overseer.

til-skipan, f. an arrangement, disposition, Eg. 67, Ísl. ii. 355, Fms. xi. 126; at bæn ok t. Eiriks konungs, 319; eptir Guðs vilja ok t., viii. 229; eptir t. Óla, i. 128, Bret. 4. 2. mod. law term, a royal ordinance, as a translation of Dan. forordning.

til-skyldan, f. one's deserts, due, Stj.: compulsion, af t. eða kúgan, Bs. i. 857.

til-slægr, m. a profit, Hkr. iii. 341.

til-sókn, f. a crowding, frequenting, Mar., Hom. (St.), Stj. 190.

til-spurn, f. = tilspurning.

til-spurning, f. a hearing, intelligence, Fms. vii. 24.

til-staða, u, f. a condition, state, circumstances, Fb. ii. 146.

til-stand, n. a condition, state, = á-stand.

til-stilli, n. an inducement, management; af þinu t., by thy guidance, Lv. 34; af sínu t. ok vitru, Fms. xi. 104; hafði konungr allt t. um brögð þessi, Ó.H. 163; t. um málaferli, a conducting of suits, Band. 16 new Ed.

til-stilling, f. = tilstilli; yðra t. ok forsió, O.H.L. 43.

til-stoð, f. assistance, Fms. vi. 235.

til-stofning, f. a causing, Grett. 146 new Ed.

til-stuðning, f. assistance, backing, Norske Saml. v. 551.

til-stundan, f. an inducement, exertion, Fms. vi. 224, Al. 114.

til-stýring, f. = tilstilli, Fms. ii. 68, Clar.

til-sýn, f. an appearance; in the phrase, tilsýnum, Sks. 46 new Ed.: til-sýndum, id., Fas. i. 246: mod. til-sýndar: of such and such an appearance; fagr t., fair to behold.

til-sýni, n. a look-out, view; þykkir mér þar gott t., Sd. 174.

til-sýsla, u, f. management, Fms. xi. 120.

til-sögn, f. (segja til), a confession; t. synda, 625. 179: mod. information, teaching, tilsagnar-fingr, m. the index-finger, Stj. 210.

til-taka, n. a laying hold of; vera góðr, íllr tiltaks, to be good or ill to resort to, Ó.H. 44; höndin varð honum hvergi betri tiltaks, the hand was of little use to him, Ld. 140, Eg. 524; urðu konungi því verri tiltaks menninir, ok fékk hann lítið lið, Ó.H. 177; þeir kváðu nú lítið tiltak hjá sér vera mundu sakir fastra heita við Sturlu, Bs. i. 626. COMPDS: tiltaka-góðr, adj. = góðr tiltaks, good to aid, Fb. i. 433. tiltaka-samr, adj. busy, meddling; hann var t. um allt, Fms. ii. 68.

til-taka, tók, to appoint, fix.

til-taka, u, f. = tiltekja, Fms. xi. 248: the mod. phrase, það er ekki tiltöku-mál, there is no question, possibility of it.

til-tala, u, f. proportion, of numbers; eptir réttri tiltölu, in due proportion, Gþl. 214, K.Á. 18, Dipl. v. 21; ok svarar stund sú er barnit er fætt þeirri tiltölu sem til heyrir, N.G.L. ii. 26. 2. a claim = tilkall, Fms. i. 52, iv. 86, xi. 388.

til-tekit, part. n. the name of a metre, Edda 125, Ht. 15, 39.

til-tekja, u, f., lit. what a man takes to do (esp. in a low sense), an expedient, contrivance, Fms. iii. 85, vi. 189, xi. 15, Fs. 18, 64, Nj. 54; þá grunaði mjök um tiltekjur jarls, about the earl's designs, Orkn. 440; at hvárri-tveggju tiltekju þessi, in either case, Grág. ii. 228.

til-tekt, f. = tiltekja, Lv. 25, Bárð. 181, Fs. 9, 17, 73.

til-teyging, f. a temptation, Stj. 146.

til-trú, f. [Dan. tiltro], trust, confidence, (mod.)

til-tæki, n. = tiltekt, Þorst. Síðu H. 182, Fs. 9, Anal. 237, Fms. vi. 107, vii. 2, 218, viii. 15, ix. 428; fyrir þetta þitt t. skaltú þiggja frelsi, Landn. 150, v.l.

til-tækiligr, adj. expedient, Eg. 371, Grett. 33 new Ed., Fms. i. 127, Ó.H. 178, Karl. 397.

til-tækr, adj. seizable; göra dræpan ok tiltækjan, hvar sem hann yrði fundinn, Eb. 4; dræpr ok t., hvar sem hann verðr staðinn, Fms. iv, 319; er sekt fé hans allt ok tiltækt (forfeited), Grág. i. 461. 2. ready, at hand, in a condition fit for use; sá þeir at belgirnir vóru ekki tiltækir, Sd. 157; svá at þegar væri sverðit tiltækt er vildi, Eg. 505; skáldskapr var honum svá t. at ..., Ó.H. 171.

til-verki, a, m. desert, merit, Sks. 551, 615. II. a deed, action; engi skyldi gjalda annars tilverka, Fms. x. 152, Barl. 28, 31 (= tilgörð).

til-verknaðr, m. = tilverki, Fs. 10.

til-vik, n. a circumstance, Sks. 565.

til-vísan, f. guidance, direction, instruction, Landn. 27, 287, Edda 37, Fms. vii. 296, Sks. 58, 195, Ver. 34, Stj. 156, passim.

til-vísing, f. = tilvísan. O.H.L. 61.

til-vonandi, part. to be expected, future.

til-æsking, f. adoption, a translation of Lat. adoptio; tilæskingar-sonr, an adopted son, Fbr. 21, Fb. i. 512.

til-ætlan, f. an intention, purpose, Fms. x. 336, Fs. 109.

TIMBR, n. [Engl. timber; Dan. tömmer; Germ. zimmer], timber, wood felled for building, = Lat. materies; hann hafði látið höggva í skógi timbr, Glúm. 368; timbrit var þurt ok bræddir veggirnir, Eg. 90; þetta var þar haft til timbrs, Al. 166; hjöggu þeir timbr mart ok hlóðu saman, Eb. 178; forn timbr féllu, Akv. 42; t. í annars manns mörku, N.G.L. ii. 106; mærðar-timbr máli laufgat, Stor., passim in old and mod. usage. COMPDS: timbr-fastr, adj. timber-fast, an epithet of a house, Ýt. timbr-hús, n. a timbered-house. timbr-högg, n. a felling of timber, Fms. viii. 116, D.N. iii. 236. timbr-kirkja, u, f. a timber-church. timbr-maðr, m. [Germ. zimmermann], a house-wright, (mod.) timbr-stofa, u, f. a hall of timber, Bs. i. 826, 830, 874. timbr-stokkr, m. a timber-stock, beam, of the beams in a wooden wall, Eb. 118, Eg. 233, Hkr. i. 17, Bs. i. 828. timbr-veggr, m. a wooden wall, Eg. 234, Fms. i. 291, vii. 54.

B. A set of forty skins, Fms. xi. 325, Rétt. 2. 10.

timbra, að, [Ulf. timrjan or timbrjan = GREEK; A.S. timbrian; Engl. timber; O.H.G. zimbaron; Germ. zimmern; Dan. tömre; Swed. timbra] :-- to 'timber,' i.e. to build of timber; the very word proves that all ancient Teutonic dwellings were of wood; hús at t., Rm.; timbruðum vér hásæti, Sks. 626; upp at t. Guðs Kristni, Fms. x. 277, Sks. 26, passim; há-timbra hús ok hof, to raise high houses and temples, Vsp. 7, Gm.

timbran, f. an erecting, building, Hom. (St.)

timpan, n. [for. word; Lat. tympanum], Konr.

TIN, n. [a common Teut. word; Lat. stannum], tin, Fs. 22, Stj. 340, Konr., Dipl. iii. 4, Vm. 47, passim. COMPDS: tin-bjalla, u, f. tinkling bells(?), Grett. 129 C. tin-diskr, m. a tin plate, Vm. 109, Dipl. iii. 4, v. 18. tin-fat, tin-flaska, and tin-kanna, n. a vat, flask, can of tin, D.N. tin-ker, n. a pewter-pot, Vm. 104. tin-knappr, m. a tin knob, Þorf. Karl. 374. tin-kross, m. a tin cross, Vm. 53. tin-ligr, adj. of tin, tinned, 732. 15. tin-smiðr, m. a tin-smith, white-smith, Sturl. iii. 191. tin-söðull, m. a kind of saddle, Vm. 177. II. nicknames, Tin-forni, Eb.; Tin-teinn, Korm.; (tindráttar-maðr, a pewterer, in Kormak's verse.)

tina, að, to tin; tinaðr, Ám. 83, 84; tinnat beisl, Grett. 129. II. to twinkle or blink with the eyes, like an albino, Lat. tintinnare.

tinda, að, to furnish with tindr; tinda hrífu: tindaðr, dented; tindaðir rekendr, byrstr með eiki-tinduðu baki, Sks. 419.

tindil-fættr, adj. walking as on tiptoe.

tindóttr, adj. toothed, spiked, covered with spikes, Edda 58, Rb. 348, Bs. i. 326, Odd. (in a verse).

TINDR, m. [A.S. tind; Germ. zinne], a spike, tooth, as of a rake, harrow, carding comb; hrífu-tindr, gékk út kerling ein ok hafði ullkamb í hendi ... muntú festa, bokki, tindinn í kambi mínum? Fb. iii. 446; járna-tindar, iron spikes, Gd.; með snörpum tindum, Bs. ii. 87: a mountain-peak, hann komsk upp í tindinn ok varðisk þar, Sturl. iii. 50; hér er mér sagt til skógar-mannsins upp í tindunum þessum, Grett. 134, passim; fjalls-tindr, jökul-t., hamra-t., kletta-t.: also freq. in local names, Tindr, Tindar, Tinda-stóll, Hafra-tindr, Landn., Sturl., map of Icel.: as a pr. name, Tindr, Landn. tinda-bikkja, u, f. a kind of skait, raia clavata.

tingja, u, f. = tingl; kerrnanna tingjur, Stj. 289.

TINGL, n. [akin to tungl, q.v.], an ornamental head-piece or beak(Lat. rostra) on a ship; með gínandum höfðum ok gröfnum tinglum, Hornklofi; tingls marr, a 'tingol-steed,' i.e. a ship, Hkr. i. (in a verse); tingla töng, the 'tingl-tong,' i.e. the rostrum, the ship's beak, Hallfred; tingla tungl, Lex. Poët.; enni-tingl, the forehead beaks, i.e. the eyes, Bragi (thus, not tungl, as seen from the rhyme tingl gingu); gékk Þormóðr inn í skálann ok lét róa tinglit, of a ghost, to wag the head(?), Háv. 7 new Ed.

tinna, u, f. a flint; taka eld með tinnu, Fms. viii. 56; tiunu-grjót, a flint-stone, Gsp.: freq. in mod. usage, hrafn-tinna (q.v.), 'raven-flint,'

tinta, u, f. [tint, Ivar Aasen], a pint, small bottle, D.N. iv. 359.

titla, að, [titull], to give a title.