This is page 429 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 13 Mar 2021. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

MINNA -- MINNKA. 429

who distinguishes between the short i in minna (memorare) and the long

í in mínna (meornm), Skálda 163; and still more clearly from rhymes, mítt

and hti, Bjarn. 63; mínn (meum) and sína, Arnór (Orkn. 104); mítt,

frítt, and mítt, sítt, Völs. R. 136, 137. As late as the 14th century, in

the corrections by the second hand of the Flatey-book, mijtt = mítt;

the older vellums do not distinguish between i and í; cp. also the

cognate languages: [Goth, meins; A. S. and O. H. G. mîn; Engl. mine;

Germ, mein; Dan. mín.]

B. Mine and my = Lat. meus, in countless instances: the possessive

pronoun is usually put after the noun, bróðir minn, faðir minn; for the

sake of emphasis only can it stand before, minn hamar, Þkv. 3; minn

dróttinn, Skm. 3; minn Sigurðr, Gkv. 1. 18; míns málvinar, 20; mínu

bölvi, id.; mínir bræðr, 2. 3; minn herra, Fms. vii. 197; mínar eru

sorgirnar þungar sem blý, Sturl. (in a verse): in eccl. writers, perhaps

influenced by Luther's Bible, this use has increased, and is freq. in the

N. T., Pass., Vídal.; in popular speech, however, the old usage still holds

good, (cp. Engl. mother mine, etc.) 2. in addressing, my dear! Jón

minn ! Sigríðr mín ! móðir mín ! barnið mitt! etc. II. as neut.

subst. mitt; [Gr. GREEK; Lat. meum]:-- mine, my part; skal ek ekki

mitt til spara, mine, all I have, Nj. 3; malit hefi ek mitt, I have done

my share, Gs. 16. III. ellipt. usage; eru slíkar mínar, such are

mine (viz. affairs), Ísl. ii. 245.

MINNA, t, [A. S. mindjan; Engl. mind; Dan. minde; Germ, meinen;

Engl. mean is prob. of the same root] :-- to remind, with gen. of the thing

and dat. of the person; minna e-n e-s, to remind one of, Skálda 163; hón

hefir minnt mik þeirra hluta er ek hefir eigi fyrr hugleitt, Fms. i. 3; minna

á e-t, Hallgerðr minnti opt á, Nj. 71; þar er þú minntir mik at ek væra

þinn maðr, Hkr. i. 91. II. impers. 'it minds me,' = I remember;

ávallt er ek sék fagrar konur, þá minnir mik þessarar konu, ok er minn

harmr æ því meiri, Fms. vii. 105. 2. to recollect; hvers minnir þik

um hversu mælt var með okkr ? þá er vel ef okkr (acc.) minnir eins um

þetta mál, does it not occur to you what we agreed on ? ... 'tis well if both

of us recollect the same, Ld. 284; mik minnir þeirra Jólanna er vóru í

fyrra vetr, Fms. vi. 232: freq. in mod. usage, mig minnir, it is in my

mind, = I think, with the notion of not being quite sure, but eg man, I

remember. III. reflex., minnask e-s, to remember oneself, 'mind,'

call to mind [cp. common Engl. 'I mind well this or that,' = I remember],

Fær. 79, Fms. i. 4; herra minnstú mín, 623. 9; ef þér vilit eigi slíks

(slíkt Ed.) minnask, Fms. xi. 268; sú hin ílla atkváma minntisk hennar,

visited her, Hom. 121; hefi ek nökkut minnsk þíu ? -- Ekki, herra, segir

sveinninn, have I remembered thee, i. e. given thee anything? Fms. vi. 230;

eigi væri allfjarri at minnask þín í nokkuru, to remember thee with some

small pittance, i. e. give thee some trifle, Fb. ii. 96; er þat ok staf&dash-uncertain;

karla háttr ok er einsætt at minnask hans þó lítið sé, Háv. 5, 15 new

Ed.; hann minntisk gamalla manna með spakligum ráðum, Fagrsk. 15:

-- minnask á e-t, to remember, recollect; minnask á fornan fjándskap, Nj.

66 :-- to mention, talk of, hann minntisk þá er fyrr höfðu verit, Ó. H. 70.

minnask, t, dep., [minnask rhyming with finna, Hallfred; from

munnr = a mouth, and different from the preceding] :-- to 'mouth,' i. e.

kiss, at meeting or parting: only with prepp., m. við e-n, or m. til

e-s hafði konan gengit inn at minnask við heima-menn, Orkn. 220; hann

spratt upp í móti honum ok minntisk til hans, he rose and kissed him,

bade him welcome, Nj. 282; Bolli gékk at Kjartani ok minntisk til hans,

Ld. 194; gékk konungr út um bæinn ok minntisk til allra höfuð-kirkna,

Fms. viii. 126; einn af gestum Magnúss konungs minntisk við líkit ok

felldi tár, Fb. ii. 619 (kysti líkit, Fms. viii. 232, l. c.); ok áðr hann væri

smurðr minntusk menn til hans, Fms. x. 148; viltú minnask til mín at

skilnaði? -- Ekki, Lafranz, vil ek kyssa þik, Bs. 1. 842; gékk í móti

honum ok tók hann af baki, ok minntusk þeir Kári báðir við hann, ok

leiddu hann á milli sín í stofu inn ok settu hann í hásæti, Nj. 255; hann

minntisk við son sinn með ástsamligum kossi, Barl. 186, Háv. 24, 38

new Ed.: with a play on the words, munnr þinn at ek meina, minnist

við Jésum bert, Pass. 6. 9.

MINNI, compar. and superl. minnstr, answering to lítill, q. v.: [Ulf.

miniza and minists; O. H. G. miniro; Germ, minder, minderste; Dan. -

Swed. mindre, mindst; Lat. minor, minimus] :-- lesser, smaller, and

superl. least, smallest, of stature, quantity, following the same rule as

lítill (q. v.), and opp. to meiri; minna lið, Grág. i. 44; minni laun, Nj.

10; máttr sem minnstr, Fms. xi. 102; minnstr ok vesalligstr, Háv. 53;

var minna karp þitt, er..., Fms. vii. 21; þeir áttu minna í at hefna, Eg.

86; liggja í minna rúmi, Mork. 183; svá sem hann má minnstu við

koma, Grág. i. 140. II. metaph., minnstir fyrir sér, Eg. 123; þú

ert minni fyrir þér en ek hugða, Edda 33; þat lið er honum þótti minni

fylgð í, Fms. iv. 350; sá er kallaðr minni maðr (lower in rank) er öðrum

fóstrar barn, Ld. 108: hence vera minni maðr, of a person who has done

a dishonourable deed, dishonoured [cp. Lat. capitis minor] : eigi at minna,

nevertheless, 216. minni-háttar and minnst-háttar, adv. of lesser,

least degree, the least, Fs. 59.

minni, n., but also mynni, [munnr; Dan. minde, in Kjerte-minde and

other local names; -mouth in Engl. local names; Germ, -munde as in

Trave-munde, -gemünd as in Necker-gemünd] :-- the month, Lat. ostium;

Móðu-minni, Fms. vi. (in a verse); Dínu-m., Km. 3; austr horfir botninn

á Hjörunga-vági en minnit í vestr, Fb. i. 187; fyrir minni Eireks-fjarðar,

430 (mynne Ed.), Fms. xi. 125 (mynnet Ed.); fyrir utan minnit, Fs. 180;

fjarðar mynni, Hkv. Hjörv. 18; dals-mynni, Fms. viii. 57; but dal-minni,

Fb. ii. 554, l.c.: also an Icel. name, Ós-minni, 29.

MINNI, n. [Ulf. ga-minþi = GREEK; A. S. mynd; Engl. mind] :--

memory; minni, vit ok skilning, minni at muna..., Skálda 169, Fbr.

137; hann misti minnis ok þótti nær sem vitstolinn, Fms. vi. 198; sumir

hafa eigi m. þá er frá liðr hvernig þeim var sagt, ok gengusk þeim mjök

í minni optliga, Ó. H. (pref.); leggja í minni, to keep in memory, Fb. ii.

353; því er ek má mínu minni á koma, Str. 2; reka minni til, Fms. vi.

256, Fb. i. 262; festask e-m í minni, Ó. H. 46; reka minni til e-s. 2.

memorials, esp. in pl.; þvílík minni hafa menn þar Haralds konungs, Fagrsk.

127; ok settir eptir bautasteinar til minnis, Ó. H. (pref.); hann hjó þat

högg er menn hafa síðan at minnum haft, Fb. ii. 23, Fms. xi. 109: old

saws or the like, hölzti eru þau minnin forn, Mkv.; ok skal orðtak vera

forn minni, Edda (Ht.) 125. 3. memory, of past time; þeirra er

vóru fyrir várt minni, who lived before our memory, Íb. 16; þat er

ór manna m., beyond the memory of man, D. N. iii. 34; ér erfðuð hann,

þat er í mínu m., Skálda 171; ú-minni, lethargy. 4. mind,

consent (Dan. minde, 'give sit minde til noget;' Engl. 'give one's mind

to it'); með sjálfs síns minni, K. Á. 70; utan biskup minni, D. N. i.

382. II. a memorial cup or toast, at old sacrifices and banquets: these memorial toasts were in the heathen age consecrated (signuð)

to the gods Thor, Odin, Bragi, Frey, Njord, who, on the introduction of

Christianity, were replaced by Christ, the Saints, the Archangel Michael,

the Virgin Mary, and St. Olaf; the toasts to the Queen, Army, etc. in

English banquets are probably a relic of this ancient Teutonic ceremony;

Krists-minni, Fms. vii. 148; Máriu-m., x. 19; Ólafs-minni, N. G. L. ii.

445, cp. in the heathen age Braga-full; þar vóru öll minni signuð Ásum

at fornum sið, Ó. H. 102; bera minni um eld, O. H. L. 18; bera öl um

eld ok drekka m. á þann er gegnt var, Fms. vi. 442; fóru minni mörg

ok skyldi horn drekka í minni hvert, Eg. 206; drakk hann þá öll minni

krossalaus þau er bændr skenktu honum, Hkr. i. 144; mæla fyrir minnum,

to speak to a toast, propose, give a toast, Orkn. 246, Fs. 147; skyldi

þar um gólf ganga at minnum öllum, Eg. 253; Þorgils skyldi mæla fyrir

minnum, en hann veik til Þórðar ok bað hann ráða hver minni fyrst

væri drukkin, i. e. that Th. should be the toast-master, Sturl. i. 20 (the

banquet in Reykhólar, A. D. 1119). At a funeral banquet the minni of

the deceased was proposed by the heir, who at the same time made a

vow (strengja heit); this rite performed, he took his father's scat

in the hall, and was henceforth the lawful heir, Fms. i. 161: a minni

to a living person is nowhere mentioned. For the classical passages

see Hák. S. Góða ch. 16, 17, Fms. i. 280; and for funeral banquets,

Fagrsk. ch. 55. COMPDS: minnis-drykkja, u, f. a banquet where

there are minni, Bs. i. 728. minnis-góðr, adj. having a good memory.

minnis-horn, n. a memorial horn, cup, Fsl. 19. minnis-lauss,

adj. having a bad memory. minnis-leysi, n. loss of memory.

minnis-stæðr, adj. memorable, Þórð. 74. minnis-veig, n. a 'toast-cup,' of a charmed cup, Sdm. (prose), Fas. iii. 309. minnis-verðr,

adj. memorable. minnis-öl, n. = minnisveig, Hdl. 45, where it has

some notion of a charmed drink.

minnigr, adj., mingastir, GREEK, Fms. vi. 199 (Hulda), but elsewhere

uncontracted :-- mindful, having a good memory, Hm. 102, Fagrsk. 14;

m. ok ólyginn, Íb. 15; stórvitr ok minnigr, m. ok námgjarn, Ó. H.

(pref.); verþú sem mingastr (contr.), Fms. vi. 199: remembering, ek em m.

hversu ..., I remember how ..., i. 35 :-- with gen., vera m. e-s, Fs. 18,

Fms. iii. 63, xi. 261, Ó. H. 215 :-- also minnigr at e-u, Nj. (in a verse).

minni-liga, adv. in memory, Karl. 126.

minni-ligr, adj. memorable, Stj. 67, 127, 280, Barl. 171, Bs. i. 347,

Sturl. ii. 187, v. l.

minning, f. memory, recollection, remembrance; en nú ritu vér þau tíðendi með nokkurri minningu, er görðusk ... . Ó. H. (pref.); í minning

e-s, in memory of, remembrance of, Rb. 336, MS. 623. 96, Nj. 157,

Sks. 112; göra minning e-s, Fms. i. 31, Blas. 43, Grett. 137; góðrar,

ágætrar minningar, of good, blessed memory, H. E. i. 529, Dipl. i. 3 :--

with a notion of vengeance, ok þótti sjá minning betri en engi, Ld. 234,

Fms. xi. 443: with a notion of gratitude, a gift, present, Eg. 63; þenna

varning vil ek at þér þiggit at mér, herra, þótt smæri minningar sé

görvar en vera ætti, Fms. xi. 328. 2. admonition, foreboding;

þessi minning varð náliga hverja nótt. Fms. vii. 187. COMPDS: minningar-mark, n. a monument, Stj. 190. minningar-tíð, f. a memorial

feast, Mar. minningar-verðr, adj. memorable, Fms. x. 313.

minni-samligr, adj. memorable, Edda 160 (pref.), Stj. 6.

minni-samr, adj. with gen. recollecting, mindful, and of things 'never to

be forgotten,' Nj. 152, Ld. 242, Fms. vi. 261, vii. 295, Ölk. 37, Háv. 44.

minnka, proncd. mínka, að, [minni, minnr], to lessen, diminish, 732.

1, Skálda 167, Rb. 334; m. sik, virðing sína, to lower oneself, Nj. 222,

Sd. 154. 2. impers. to abate, decrease; veðrit (acc.) minnkar, Eg. 99;

skóginn minnkar, Str. 4; ísa minnkar, Fms. ix. 350. II. reflex.

to grow less, decrease; hiti minnkask, 732. 1, Barl. 70, 180, Rb. 474,