This is page 435 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project.

Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.)
Click here to volunteer to correct a page of this dictionary.
Click here to search the dictionary.

This page was generated on 13 Mar 2021. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers.

The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

MORGUNSTJARNA -- MÓR. 435

147, Stj. 611, v.l. morgun-stjarna, u, f. the morning star, Rb. 110. morgun-stund, f. the morning hour; morgunstund hefir gull í mund, a saying. morgun-svæfr, adj. given to sleep in the morning, morgun-tíðir, f. pl. morning-tide, matins, Sturl. ii. 246, Fms. v. 341. morgun-tími, a, m. morning-time, Stj. 184. morgun-vakr, adj. early awake, early rising; var hann kveldsvæfr ok myrginvakr, Eg. 3 (Cod. Wolph.); inn morginvakri, a nickname, Edda 98 (in a verse). morgon-veiðr, f. a catch (of game) in the early morn, Ó.H. 78. morgin-verk, n. morning work, Ad. 22, Fms. xi. 435.

morgun-ligr, adj. =matutinus, Hom. 12.

morkinn, part. [akin to meyrr, q.v.; from a lost verb; cp. Lat. marcere], rotten, decayed, of meat, fish. Morkin-skinna, u, f. Rotten-skin, the name of a vellum.

morkna, að, to become rotten, of flesh, Stj. 185, Fas. iii. 345, Róm. 214, Bær 19.

morn, f. a murrain; þik morn morni, Sks. 31.

morna, i.e. morgna, að, to become morning, dawn, Landn. 161 (in a verse), Nj. 69, 203, Eg. 240, Fms. vi. 188, xi. 35.

MORNA, að, [Ulf. maurnan = GREEK; A.S. murnan; Engl. mourn; O.H.G. mornen] :-- to mourn; in prose only used in the phrase, morna ok þorna, to mourn and wither away; nú vil ek heldr bera harm ok áhyggju ok morna hér ok þorna, þann veg sem auðnar, heldr en þú sért eigi í þeim stöðum sem þér þykir gott, Fas. ii. 235; hón mornaði öll ok þornaði, ok lifði þó mjök lengi við þessi úhægindi, Bjarn. 69 :-- in poets, móðir Atla, hón skyli morna, a curse, may the mourn! Og. 30; at ér í maura mornit haugi, that ye may mourn in mounds of ants, a curse, i.e. may be tormented, Fas. i. 436 (in a verse); þik morn morni, a curse, Sks. 31.

Morna-land, n. a local name, perh. = Moravia, Og. 1.

mornan, f. morn, dawn, Bs. i. 539.

morsel, n. [a Lat. word], a bit, Játv. 27.

mortil, n. a mortar, Dipl. v. 18.

MOSI, a, m. [mid. H.G. mies; Germ. moos; Dan. mos; Lat. muscus] :-- moss, botan. lichen, Korm. 234 (in a verse); hrífa mosa, to pick moss, Bs. i. 329; reyta mosa, Nj. 267; mosa-hrúga, a heap of moss, Fms. iii. 527. II. a moorland, moss, [ = Dan. mose; North. E. and Scot. moss]; þeir fóru stundum mosa, mýrar ok merkr eðr brota stóra, Fms. viii. 31. mosa-vaxinn, part. moss-grown, Bs. i. 329, Fas. i. 298: in local names, Mos-fell, whence Mosfellingar, m. pl. the men from Moss-fell. mos-háls, m. a nickname, Landn.

mosk, n. scraps of moss in hay, fjalla-grös, or the like; tína moskið úr, to pick the moss out; það er fullt af moski, 'tis full of moss.

mosóttr, adj. mossy, swampy, Orkn. 172.

mos-rauðr, adj. moss-red, Korm. (in a verse).

Mostr, f., gen. Mostrar, an island in Norway on which the first Norse church was built, Fms.: in a nickname, Mostrar-skegg, n. Moster-beard, i.e. the man of M., esp. Eyjarskeggi, Landn. (Eb.) Mostrar-stöng, f. a nickname, Fms. Mostrar-þing, n. a parliament in the isle of M., N.G.L. i. 147.

motr, m., gen. motrs, [a for. word, akin to Germ. mütze], a kind of lady's head-gear, cap, Ld. 188 sqq.

motra, u, f. a woman wearing a motr, Edda 236.

MOTTI, a, m. [Ivar Aasen mott; Swed. mått; Engl. moth] :-- a moth; sem mölr eða motti etr ok eyðir, Barl. 44: metaph. a sluggish person, [as in provinc. Engl. a moth, drone], Edda (Gl.), Fms. vi. 170 (in a verse). mott-étinn, part. moth-eaten, D.N.

móask, að, dep. [early Germ. mewen; Ivar Aasen tygge mo = ruminate] :-- to be digested, of food in the stomach of ruminating animals; sem vánligt var at grasit móaðisk með honum eptir náttúru, Bs. ii. 87.

mó-álóttr, adj. a horse with a dark streak along the back.

mó-berg, n. [mór], a kind of tufa.

mó-brúnn, adj. dark brown, Eb. 56.

MÓÐA, u, f. a large river, it may prop. have meant loamy, muddy water, see móðr below; svimma í móðu marir, Fm. 15, Fms. xi. 96 (of the Thames), vi. 408 in a verse (of the Ouse), vii. 266 in a verse (of the Gotha River); eina nótt er veðr var kyrt lögðu þeir upp í móðu eina, Eg. 528 (in Frisland); þeir kómu at einni móðu ok steyptu sér ofan í hana ok var þvílíkast sem þeir væði reyk, Fms. iii. 176; einni móðu er féll í nánd, Karl. 548; konungr lét leiða skip sín upp í móðu nokkura, Fms. vi. 334; móða mikil féll í straumum með miklum hávaða, Fas. ii. 230; var þar skógr mikill við móðu eina, Fb. ii. 122. II. [cp. Scot. mooth = misty], the condensed vapour on glass and the like, caused by breathing on it; það er móða á glerinn, af leiri ok af móðu, of earth and mud, Ó.H. 86, cp. Hkr. Ed. 1868, p. 315. 2. [cp. mo Ivar Aasen and Dan. korn-moe = the radiation or glimmer of heat in the summer] :-- mist, haziness; það er móða í lopti, and similar popular phrases.

móðerni, n. the mother's side, of lineage, Fms. i. 4, vi. 223, Eg. 267, 338 :-- a mother, parent, Edda 18, Fms. xi. 56; opp. to faðerni, q.v.

móðga, að, [móðigr], to offend, raise a person's anger or displeasure, Post. passim.

móðgan, f. offending.

MÓÐIR, f., gen. dat. acc. móður; plur. in nom. and acc. mæðr (mœðr), gen. mæðra, dat. mæðrum. There is also a monosyll. form mæðr, indecl. throughout in the sing., and answering to feðr, föðr or bræðr (= faðir, bróðir); but these forms are unknown in mod. Icel., and are seldom used in the genuine old writers, being mostly found in legendary writers, who probably followed some provincial Norwegianism; thus passim in Stjórn, af mæðr konungsins, Stj. 82; mæðrinnar kvið, 80: [this word is common to all Teut. languages except Goth., which used aiþei = Icel. eiða (q.v.) instead] :-- a mother; sonr á at taka arf eptir föður sinn ok móður, Grág. i. 171; föður-móðir, a father's mother, 172; faðir ok móðir, id., in countless instances: as a nickname, konunga-móðir, Jarla-m., Fb. iii: in popular tales, the mother of a whole brood (animals), skötu-m., sela-m., laxa-m., represented as an ogre, Maurer's Volks. 34. COMPDS: móður-afi, a, m. a mother's grandfather, and móður-amma, u, f. mother's grandmother. móður-arfr, m. maternal inheritance, Ísl. ii. 29, Landn. 114, Dipl. v. 3. móður-brjóst, f. pl. a mother's breasts, N.G.L. i. 340. móður-bróðir, m. a mother's brother, uncle, passim: in the saying, móðurbræðrum verða menn líkastir, Ísl. ii. 29, Bs. i. 134. móður-faðir, m. a mother's father, grandfather, Grág. i. 177, Fms. i. 223. móður-frændr, m. pl. kinsmen on the mother's side, Grág. ii. 113, Fms. i. 4. móður-hús, n. a mother's house, home, Stj. 420. móður-kviðr, m. a mother's womb, Hom. 51, Fms. i. 221, x. 275. móður-kyn, n. a mother's kin, Eg. 267, Fms. vii. 224, Finnb. 236. móður-lauss, adj. motherless, Fas. ii. 412. móður-leggr, m. the mother-lineage, Jb. 446. móður-liga, adv. (-ligr, adj.), motherly, Sks. 549. móður-mjólk, f. mothers milk, Stj. 127. móður-móðir, f. a mother's mother, Grág. i. 171, Fms. v. 267. móður-sonr, m. a mother's son: in the phrase, engi m., not a mother's son, not a soul, Karl. 199. móður-systir, f. a mother's sister (Dan. moster), Grág. i. 171. móður-tunga, u, f. one's mother-tongue, Bs. i. 906. móður-ætt, f. kinsfolk on the father's side, Grág. i. 171, 177, Eg. 72, Fms. i. 196; falla í m., to fall to mother-earth, to die, Nj. 70.

móð-ligr, adj. excited, wroth, Sks. 235.

MÓÐR, m. [Ulf. môds = GREEK, Luke iv. 28; A.S. mod; Engl. mood; Germ. muth] :-- wrath; móðr svall Meila bróður, Haustl.; Þórr þrunginn móði, Vsp. 30; af móði, 56; en er hann (Thor) sá hræðslu þeirra, þá gékk at honum móðrinn, ok sefaðisk hann, Edda 28; þó þrútnaði honum mjök móðr til Bolla, Ld. 236; Þorsteini óx móðr (Th.'s mood waxed fierce) við átekjur hans, Bjarn. 54; nú svall Sturlungum mjök móðr, Bs. i. 521; óx þeim mjök móðr ok kapp, Fas. i. 37; nú verðr Þiðrekr konungr svá reiðr ok svá fær hann mikinn móð, at ..., Þiðr. 332; í móð sínum ok trölldómi, Fs. 43; Ás-móðr (q.v.), the godly wrath of Thor; Jötun-móðr, giant-mood, giant-fury. II. moodiness, heart's grief; var móðr mikill í hug hennar, Bs. i. 199; mælti hón þetta af hinum mesta móð, Fms. ix. 221, Fas. i. 262 (in a verse); harðr móðr, Skáld H. 7. 9; lifa við langan móð, 2. 12; móð létti svá þjóðar, Bs. ii. (in a verse); hug-móðr (q.v.), moodiness. Poët. COMPDS: móð-akarn, n. 'mood-acorn,' i.e. the heart, Hkv. 1. 52. móð-barr, -fíkinn, -gjarn, -öflugr, -rakkr, -þrútinn, adj. wroth, fierce, Lex. Poët, móð-sefi, a, m. [A.S. modsefa], mood, Edda (Ht.) móð-tregi, a, m. moodiness, heart's grief, Skm. 4, Sdm. 30, Skv. 3. 44. III. in pr. names, Móð-úlfr, whence Móðýlfingar, Landn.; and as the latter part, Ás-móðr, Her-m., Öl-m., Þór-m.

móðr, m. (= móða), in western Icel. muddy snow-banks, heaps of snow and ice projecting into the sea.

móðr, adj. [Scot. muth], moody; þá er móðr er at morni kömr, Hm. 22; sorg-móðr, Og. 13; sjá móðr konungr, 16; heipt-móðr, wrath, Lex. Poët.; this sense is poët. and obsolete, but freq. in II. weary, exhausted, losing one's breath; hann var móðr mjök af göngu, Fms. vi. 325, Fs. 27; móðr ok sárr, Þiðr. 332; móðir af erfiði, Ó.H. 187; móðr ok megin-lítill, Sól. 2; Kjartan var lítt sárr en ákafliga vígmóðr, Ld. 222; hestrinn var mjök móðr, Gullþ. 64.

móðugr, adj., contr. móðgir, móðgan, [Ulf. môdags = GREEK; Engl. moody] :-- moody, as an epithet of a giant, fierce, Hým. 5, 21; móðugr ok mjök þungyrkr, Fs. 185 :-- moody, gloomy, Akv. 36; móðgir, Gh. 7; móðug spjöll, 9, Gkv. 1. 2, 5, 11; harð-m., þrúð-m., of a hard, fierce mood: móðug á munað, bent on lust, Sól.

mó-hella, u, f. a slab or ledge of tufa, used of a slippery place in a river where the gravel has been washed away and the tufa underneath laid bare, Nj. 83.

MÓK, n. dozing as half asleep; svefn-mók.

móka, að, to doze; used of fishes at rest in water, þeir vóru at metja stökkva og steðja stundum móka því lognið var, Bb.

mó-kolla, u, f. a ewe, and mó-kollr, m. a wether of a dusky colour, Grett. 137: mó-kollóttr, adj. of dusky colour, of sheep, id.

mómenta, u, f. [a Lat. word], a moment, Rb., Stj.

móna, u, f. [the word is still said to be used in provinc. Icel., and also remains in provinc. Swed. lius-muna = ljós-móðir, q.v. (Ihre); Scot. minnie] :-- mammy, of a baby; mona mín móna, kveðr barnið, við mik göra verst hjóna, Skálda (Thorodd) 163.

MÓR, m., gen. mós, dat. mó, pl. móar, [akin to Engl. moor; Norse