This is page 611 of An Icelandic-English Dictionary by Cleasby/Vigfusson (1874)

This online edition was created by the Germanic Lexicon Project. Click here to go to the main page about Cleasby/Vigfusson. (You can download the entire dictionary from that page.) Click here to volunteer to correct a page of this dictionary. Click here to search the dictionary. This page was generated on 13 Mar 2021. The individual pages are regenerated once a week to reflect the previous week's worth of corrections, which are performed and uploaded by volunteers. The copyright on this dictionary is expired. You are welcome to copy the data below, post it on other web sites, create derived works, or use the data in any other way you please. As a courtesy, please credit the Germanic Lexicon Project.

SVIGRMÆLI -- SVIPR. 611

svigr-mæli, n. pl. taunting words.

SVIK, n. pl. [A.S. swic; Scot. swick or swyk; Dan. svig], treason, fraud, falsehood, betrayal; segja upp svikin, Karl. 318; ef eigi fylgði svik, Nj. 105; brugga, ráða s., Fms. i. 59, v. 316; hver svik hann hafði heyrt, v. 320; verða fyrir svikum, Skv. 1. 33; sitja á svikum við e-n, Bs. i. 39, passim; dróttins svik, treason. 2. poison; gefa e-m svik, to poison, Fms. viii. 275. COMPDS: svika-drykkr, m. a poisoned drink, Konr. svika-fullr, adj. treacherous, Sks. 456, Fms. xi. 435. svika-lauss, adj. guileless, free from treason, Fms. ix. 420, Bret. 88. svika-ligr, adj. treacherous, Sks. 525. svika-þjóð, f. . false people, Hom. (St.)

svik, n. = svig; fara á svik, Fms. vi. 41 (in a verse), viii. 165, v.l. :-- in the phrase, opt er svik á millum tanna (= gisnar tennr?), Hallgr.

svikall, mod. svikull, adj., contr. sviklar, Gd. 49; inn svikli, Flóv. 36; but svikalir, Hkr. iii. 227; svikalasta, Anecd. 100, as also in mod. usage :-- treacherous, Fær. 138, Fms. i. 219, passim.

svikari, a, m. (sykeri, 655 iii. 2), a traitor, Fms. i. 205, ix. 375, Karl. 318, Bs. i. 40. svikara-dómr = svikdómr, Mar.

svik-dómr, m. treason, Hom. 159, Fms. xi. 303 (in a verse).

svik-fólk, n. rebels, Fms. xi. 296 (in a verse).

svik-fullr, adj. full of falsehood, Fms. v. 217, Anecd.

sviki, a, m. a traitor; in drottins-s.

svik-liga, adv. treacherously, Stj. 312.

svik-ligr, adj. treacherous, Sks. 525, 558, Anecd. 86.

svik-lyndr, adj. false-minded, Róm. 308.

svik-máll, adj. false-spoken, Róm. 139.

svik-ráð, n. pl. treachery, Fas. i. 83, Stj. 553.

svik-ræði, n. pl. = svikráð, Ó.H. 63, Orkn. 268, Sks. 710, 753, Fms. ii. 34: sing., s. nokkut, i. 188, (rare.)

svik-samliga, adv. treacherously, Fms. i. 72, Fær. 133.

svik-samligr, adj. treacherous, Fms. i. 74, x. 221, Stj. 144.

svik-samr, adj. false, Hkr. iii. 227, v.l.

svik-semd, f. (svik-semi, N.T.), treason, Mar.

svikul-görð, f. the cap of a mast(?), see sikulgörð, which is a less correct form, having dropped the v, Edda (Gl.), = Dutch mars, Germ. mast-korb(?).

svil, n. pl. the milt offish, Björn; takit úr mér svilin og vilin, Ísl. Þjóðs. i.

SVILI, a, m. [qs. sif-ili, from sif, sifjar?], a brother-in-law, but in a limited sense, viz. the husbands of two sisters are called svilar (Gr. GREEK), Edda (Gl.) ii. 497, freq. in mod. usage.

svill, f., pl. svillar, = syll, sylla; [A.S. syl; Engl. sill; Germ. schwelle]:-- a sill of a door; nýjar svillar, nýjar sperrur, D.N. iii. 409.

svima, að, to swim; svimaði þar yfir ána, Grett. 137 new Ed. (svam v.l.); svimar, Sks. 28, v.l. II. impers. to be giddy; mig svimar (my head swims), in mod. usage = svimra, q.v.

svimi, a, m. [A.S. svîma; Engl. swim] , a swimming in the head, giddiness; slá, ljósta í svima, Fms. i. 150, Grág. ii. 16, Bs. i. 342; liggja í svima, Fb. ii. 387.

SVIMMA, a defective and obsolete word, which has been superseded in Icel. by synda, q.v.; pres. svimm; pret. svamm, pl. summu; part. summit; the spelling with one m (svam, svimr) in Editions is erroneous; svimm rhymes with grimmu, Sd. (in a verse); þramma svimmi, Hallfred: 3rd pers. plur. symja, Sks. 177 B: a pret. svámu, Fms. viii. 38; subj. svæmi, Bret. 12: [A.S. swimman; Engl. swim; Germ. schwimmen; Dan. svömme] :-- to swim; svimma til lands, Fms. viii. 264; hann var því opt vanr at svim(m)a í brynju sinni, x. 314; þeir symja eigi á gráfu, heldr symja þeir opnir, Sks. 177 B; svimma hestar þeirra yfir stórar ár, Edda 8; svim(m)a í móðu marir, Fm. 15 (Bugge); svimma yfir vatnið, Al. 167; hann svim(m)r þá þangat á leið, Fbr. 104 new Ed.; svimm ek við ský, Sd. (in a verse); þess manns er í sjó svimmr, Sks. 28 new Ed. (svimar v.l.); svamm sjálfr konungr, svamm hann milli skipanna, Fms. x. 366; maðr svamm at skipinu, 367; svamm hann síðan ... er hann svamm, vii. 225; göltrinn svamm þar til er af gengu klaufirnar, Landn. 177; hann hljóp fyrir borð ok svamm til lands, Orkn. 150, Fms. viii. 291; hann svamm yfir ána með vápn sín, Bjarn. 50, Fms. vii. 123; eigi svamm ek skemra enn þú, 119; þeir summu frá landi (Cod. sumu), Eg. 593 A; svámu sumir yfir ána, Fms. viii. 380; sögðu at hann svæmi um hafit, Bret. 12; pres. subj. svimmi, Hallfred; hann mun hafa summit (for svimit, Ed.) í hólminn, Fbr. 104 new Ed.; svimmandi fiskar, Stj. 17, Barl. 22, v.l.; symjandi, v.l. 2. metaph., er áðr svimma í myrkrum, 625. 87; svimma í fullsælu, to swim in abundance, Fms. ix. 248. II. reflex., svimask í e-u, to swindle, Thom.

svimr, n. giddiness, Fél. x. 43.

svimra, að, to be giddy, stunned by a blow; impers., Rögnvald svimraði við, Bs. i. 624; Clitum svimraði með höggit, Al. 78; svú at hann (acc.) svimrar, Glúm. 356.

svina, orig. a strong verb svína, svein, whence the pres. weak form, hence the contr. form svía, q.v.; [O.H.G. svinan; Germ. schwinden]:-- to subside, of a swelling; tók þegar at svina sköp hans, Bs. i. 466; minkar ok svenar allr þroti, Sks. 235 B.

svingla, að, (svingl, n.), to rove, stray to and fro.

svinna, u, f. sagacity, good sense; kann ek mér meiri svinnu. enn at takask á hendr einn útlendan mann, Ó.H. 144; með enga svinnu, Fms. i. (in a verse); ú-svinna, discourtesy, rudeness.

svinn-eygr, adj. clever-eyed, Mkv. 2 (svíneyg?).

svinn-geðr, adj. ready-minded, Fbr. (in a verse).

svinn-hugaðr, adj. wise, Hkv. 2. 10.

svinn-liga, adv. wisely, sensibly; all-s.; ú-svinnliga.

svinn-ligr, adj. sensible, Fas. ii. 270.

SVINNR, adj., also sviðr (nn = ð); [Ulf. swinþs = GREEK; A.S. swið; Hel. swiði; Germ. ge-schwind] :-- prop. swift, quick, which sense, however, only remains in svinn Rín, the swift, rapid Rhine, Akv. 27; veg-s., 'way-swift' (of a river), Gm. 28. 2. metaph. wise; ins svinna mans, Hm. 162; ú-sviðr, unwise, 20, 22; konan svinna, Korm.; alls þik svinnan kveða, Vþm. 24, 30; ek mun segja þér svinn ór reiðu, Helr. 5; svinna hafði hann hyggju, Hðm. 9; und svinnum sigrunni, gallant, Vellekla: the saying, sá er svinnr er sik kann, he is wise who knows himself, i.e. knows how to moderate himself, Hrafn. 10; sviðr um sik, wise of oneself; heima glaðr gumi ok við gesti reifr, sviðr skal um sik vera, Hm. 102; al-sviðr, fill-wise, the name of the wise dwarf; geð-svinnr, mind-wise; hug-s., orð-s., wise or swift in words(?), eloquent; ráð-svinnr, wise in counsel; ú-svinnr, unwise, and also indiscreet, rude: with gen., in the sense of ready, quick, elsku-svinnr, s. heilags tafns, Edda 51 (in a verse). 3. in mod. usage svinnr (like glöggr) means stingy. II. as subst. in the phrase, snúa á svinn sínu ráði, to turn to reason, mend one's ways, Fms. ii. 235.

SVIPA, að, [svipr], to swoop, flash, of a sudden but noiseless motion; létu síðan frá landi ok svipuðu yfir ána (sveipuðu v.l.), and swooped, went swiftly across the river, Fms. viii. 170; fugl eir. n fló inn um glugginn ok svipaði (swooped) um húsit, Þjal.; sverð þat er svipar (flashes) allan veg meðr eldbitrum eggium, a flashing sword, Sks. 548 B; svipandi logi, a sweeping fire, 203 B (cp. sveipanda sverð, Gen. iii. 24); þegar hann sezt í sætið há, svipaði þaðan ótú, fear flashed out from him where he sat, Núm. II. [A.S. swipjan; cp. vulgar Engl. swipe], to whip, horsewhip; var útraust at hann svipaði honum eigi stundum, Stud. iii. 125. III. reflex., svipask at e-u, to look after; svipask at hrossum, Sturl. iii. 227; er þeir svipaðusk at, sá þeir..., Fms. v. 160: svipast eptir e-u, id.: svipask um, to look around, Ísl. ii. 353; svipaðisk Einarr um ok sá eigi Kálf, Fms. vi. 28; þá er ek svipuðumk um, Stj. 600.

svipa, u, f. a whip; berja með svipum, Stj. 578, MS. 623. 12; hann hafði svipu í hendi ok keyrði hana, Sd. 185: esp. a horse-whip, svipu-ól, svipu-skapt, the lash, handle of a whip. svipu-leikr, m. a play, 'swoop-game,' perh. it should be sviðu-leikr (sviþu-leikr, p having crept in for þ), Fms. iii. 193, 196. II. gramm. a polysyndeton; svipa heitir þat ef fleiri sann-kenningar heyra einum hlut, Skálda 193.

svipaðr, part. looking so and so; svipaðr ílla = svip-íllr, Fas. iii. 627. 2. mod. like, looking like, with dat.; hann er svipaðr henni móður sinni, það er svipað því ... ó-svipaðr, unlike.

svipall, adj. (svipull), shifty, changeable; svipul verðr mér sona-eignin, Grett. 123 A; afla svipulla sæmda, Al. 163: unstable, svipul er sjó-veiðr, svipull er sjóvar-afli, a saying, Hallgr.

svipan, f. a 'swoop,' suddenness; þessi atburðr varð með svá skjótri svipan, at ..., Nj. 144; kasta með harðri svipan, quickly, Fas. i. 67; sverða s., the'swoop of swords' poët., Skv. 2. 19: a fight, þar varð hörð s., Fms. viii. 317; varð hörð s. um hríð, ix. 257, 311; svipan þeirra frá ek snarpa, Nj. (in a verse). II. the nick of time, critical moment, in battle; í þeirri s. féll Þorgils, Eg. 92, Fms. vi. 78, v.l.; féllu menn hans í þessi s., Fms. ii. 313; í þessi s., Ld. 244, Fb. ii. 355 (ský-svipan, Fms. v. 80, l.c.), Fms. x. 365 (in all these instances of a battle); varla vitum ver hver s. í er, Njarð. 378.

svip-góðr, adj. good-looking.

svipil-kinnaðr, adj. with gaunt cheeks(?), Fas. ii. 149.

svip-illr, adj. ill-looking, Fas. i. 234, v.l.

svip-liga, adv. sweepingly, rashly; fara hölzti s., Valla L. 223: suddenly, of a sudden; deyja s., to die suddenly.

svip-ligr, adj. unstable; sviplig sæla, Al. 115: sightly, ekki sýndisk henni konan sviplig, Ld. 328: sudden, s. atburðr, a sudden accident; hljóp fram piltr einn heldr svipligr, suddenly (prob. an error for ú-svipligr, ill looking, ill-favoured, Cod. Ub.), Grett. 93 new Ed.; konungr varð svipligr við þenna atburð, Fas. iii. 610; íll-svipligr, ill-looking, Fb. i. 260.

svip-ljótr, adj. hideous, Fas. iii. 183, v.l.

svip-lyndr, adj. fickle, Fms. vi. 287.

svip-lækja, u, f. the brown sandpiper, tringa fusca, Edda (Gl.)

svip-mikill, adj. imposing, Fms. iii. 192.

svipr, m., pl. svipir, a swoop; svipr einn var þat, it was a sudden swoop, but a moment, Hkv.; sverða svipr, a swoop of swords, Fms. vi. (in a verse): a moment, í þann svipinn, í þessum svip = svipan, q.v.; sitt í hvern svipinn, one moment this, another that. 2. a sudden loss; at þeim þykki heldr svipr í at missa mín, Fms. vi. 222; mér þykkir næsta s. at brautför ykkarri, ii. 102; frændum Hrafns þótti mikill s. er hann fór í brott, Ísl. ii. 101; Friggjar þótti svipr at syni, Mkv. II. metaph. a glimpse of a person, a fleeting, evanescent appearance; við þetta vaknaði Grímr,